آقای لاریجانی نمی‌تواند با این جریان تغییرخواهی که خواست عمومی مردم است همراه شود.» عضو ائتلاف امید می‌گوید: «عارف بدون ورود به معامله‌های غیر‌شفاف حتما ‌هنگام انتخابات هیات‌رئیسه مجلس برای کرسی ریاست نامزد می‌شود چون می‌گوید‌ترس از رقابت موهوم است

عارف گفت، از شکست نمی‌ترسم
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

بعد از روشن شدن نتیجه دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی برای 68 کرسی باقی‌مانده، دو ائتلاف اصولگرایان و امید ابتدای هفته گذشته با هدف بسترسازی برای تشکیل فراکسیون‌های سیاسی خود در مجلس آینده همزمان گردهمایی‌های جداگانه‌ای را برگزار کردند تا وزن سیاسی خود را به رقیب نشان دهند، نظر شما درباره این رویداد چیست و چه برداشتی از آرایش سیاسی نمایندگان در مجلس دهم دارید؟
با‌‌وجود همه محدودیت‌هایی که در انتخابات مجلس شورای اسلامی برای اصلاح‌طلبان وجود داشت و بخش عمده نیروهای شاخص این جریان در سراسر حوزه‌های انتخابیه کشور ردصلاحیت و از گردونه رقابت حذف شدند، اما با تدبیر مجموعه تشکل‌ها، شخصیت‌های اصلاحات و شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان راهبرد «انتقادهای حداقلی و مشارکت حداکثری» اتخاذ شد و اصلاح‌طلبان به هر حال از صحنه کنار نرفتند و با حداقل مقدوراتی که داشتند در صحنه ماندند و توانستند از مجموع 290 کرسی مجلس برای 180 کرسی رقابت کنند. اصولگرایان در حوزه انتخابیه تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات با مهره‌های با‌‌تجربه، شاخص، اصلی و شناخته‌شده خود حضور داشتند، اما اصلاح‌طلبان به علت رد‌صلاحیت اکثر نیروهای شاخص‌شان با حداقل مقدورات در قالب لیست ائتلاف امید به صحنه آمدند اما با استقبال گسترده مردم مواجه شدند. لیست امید در مجموع مرحله اول و دوم توانست 166 کرسی مجلس را کسب کند که البته ترکیب این 166 منتخب مردم نیز قابل تحلیل است. معتقدم بر مبنای لیست ما می‌توانیم رقابت خوبی را با سایر گرایش‌های سیاسی در مجلس داشته باشیم، مضاف بر اینکه برآورد آن است که تعداد قابل‌توجهی از نمایندگان مستقل نیز به مجموعه فراکسیون امید ملحق می‌شوند، از جمله به‌طور خاص تا الان حداقل 10 منتخب مستقل رسما برای این الحاق اعلام آمادگی کردند و فکر می‌کنم می‌توانیم فراکسیون مقتدری را در مجلس دهم تشکیل دهیم.
یعنی شما حدس می‌زنید فراکسیون امید در مجلس حدود 176 کرسی داشته باشد؟
فکر می‌کنم این طور باشد، البته باید این توضیح را داد که 88 نفر اصلاح‌طلب در مرحله اول انتخابات به مجلس شورای اسلامی راه یافتند و در مرحله دوم نیز 42 نفر دیگر به تعداد اصلاح‌طلبان اضافه شد و آمار آنها به 130 نفر رسید. 36 منتخب دیگر که در قالب لیست ائتلاف امید به مجلس وارد شدند کاندیداهای مورد حمایت حزب اعتدال و توسعه بودند. باتوجه به اینکه 10 منتخب مستقل نیز تا الان برای پیوستن به فراکسیون امید اعلام آمادگی کردند می‌توان برآورد کرد که تعداد اعضای این فراکسیون به 176 نفر می‌رسد. حالا از این 176 نفر ممکن است کسانی اصولگرای میانه‌رو باشند و ارزیابی کردند و نمی‌خواهند در فراکسیون امید قرار بگیرند در واقع شاید از ما تعدادی کم و به اصولگرایان تعدادی اضافه شود.
برآورد کردید تعداد اصولگرایان معتدل که نمی‌خواهند عضو فراکسیون امید شوند چند نفر خواهد بود؟
دقیقا خیر، اما دو نفر آنها از حوزه انتخابیه تهران هستند.
اما به نظر سه نفر باشند؟
آقای مطهری مبنایش را بر فراکسیون امید گذاشت، روز شنبه 18 اردیبهشت نیز در بخش عمده جلسه ائتلاف امید حاضر بود و بعد یک سری هم به جلسه اصولگرایان زد. فکر می‌کنم تمایل‌ آقای مطهری بیشتر به سمت فراکسیون امید باشد.
ممکن است در بعضی شهرستان‌ها منتخبانی که بیشتر متمایل به اعتدال و توسعه هستند و این حزب از ورود آنها به لیست ائتلاف امید حمایت کرد مثل آقای مرادی در تبریز به عضویت فراکسیون اصولگرایان در بیایند یا شخص آقای لاریجانی هم به همین شکل او در حوزه انتخابیه قم جز‌و لیست امید بود. شاید ‌8-7 نفری چنین وضعیتی داشته باشند.
البته در نظر بگیرید که خانم مینو خالقی نیز نتوانست به مجلس دهم راه پیدا کند.
بله، اما از آن طرف امیدوار هستیم وقتی اعتبارنامه منتخبان مردم تایید شد و افراد یک حاشیه امنیتی پیدا کردند وزنه فراکسیون امید سنگین‌تر شود، چون الا‌ن بخشی از منتخبان احتیاط می‌کنند و سایه نظارت را بالای سر خود احساس می‌کنند، همان روز شنبه 18 اردیبهشت تعدادی از منتخبان مستقل که در فراکسیون اصولگرایان حضور پیدا کردند بین جلسه به ما اعلام کردند که چون نتیجه انتخابات در حوزه‌های انتخابیه‌شان هنوز تایید نشده، می‌ترسند در جلسه فراکسیون امید شرکت کنند. فکر می‌کنم که بخش قابل‌توجهی از نیروها بعدا وقتی احساس امنیت کنند به ما ملحق می‌شوند و به این ترتیب من پیش‌بینی می‌کنم ما یک اکثریت قابل اطمینانی را پیدا خواهیم کرد و روز شنبه 18‌اردیبهشت هم با وجودی که تعدادی از منتخبان اصلاح‌طلب مثل رضا انصاری از داراب در تهران حضور پیدا نکردند اما با این وجود تعداد 158 منتخب به جلسه فراکسیون امید آمدند.
اما اعلام شد تعداد منتخبان حاضر در جلسه فراکسیون امید 153 نفر بود؟
آقای تابش از حضور 158 منتخب صحبت می‌کرد اما در کل 5 نفر بالا و پایین زیاد مهم نیست، مهم این بود که فراکسیون استارتش خورده شد و حداقل یک کفی را نشان داد. این کف می‌تواند مبنای خوبی برای شروع کار بعدی باشد.
یک شبهه به عدد 153 منتخب حاضر در جلسه فراکسیون امید وارد می‌شود که برخی حضار روسای ستاد انتخاباتی در استان‌ها بودند. آیا صحت دارد؟
‌ من الان وارد این جنگ و دعواهای خیلی نازل نمی‌شوم چون خیلی مهم نیست، لیستی که منتخبان در آن نام خود را نوشتند مشخص است. البته افراد شوراهای استانی نیز دعوت شدند اما این عدد شامل آنها نمی‌شود.
در جمع دوستان اصولگرایان نیز افراد زیادی از بیرون مجلس بودند که چهره‌ محوری‌شان آیت‌الله موحدی‌کرمانی بود. به هر حال ‌آقای لاریجانی تعبیر خوبی کردند و من روز یکشنبه 19 اردیبهشت صحبتی با‌ ایشان داشتم، گفتم شما فرمودید: «مجلس به پدرخوانده‌ها و پدربزرگ‌ها نیازی ندارد اما ظاهرا طیف شما نیاز بیشتری داشتند. چون کاملا بارز شد که جلسه به دعوت آیت‌الله موحدی کرمانی بود که برایش احترام قائل هستید، در واقع فراکسیون شما با محوریت روحانیت مبارز پایه‌گذاری شد بنابراین خیلی نیاز به پدرخوانده و پدربزرگ دارید.»
آقای لاریجانی چه جوابی دادند؟
به‌هر‌حال یک تعارض و ناهمخوانی بین برنامه‌ها پیش آمد. ما از قبل برنامه خود را اعلام کرده بودیم، قرار نبود دو جلسه در یک زمان برگزار شود و برای حل مساله نیز به مدلی رسیدیم، این را به آقای لاریجانی گفتم و او قسم جلاله خورد که خبر نداشته است. اما نکته این است که چرا عنصر سوم را وارد قضیه کردند. بنا نبود جلسه فراکسیون اصولگرایان در مجلس تشکیل شود چرا این اتفاق افتاد. آقای لاریجانی گفت: «شما علما را می‌شناسید آقایان به من فشار آوردند. از ما خواستند و گفتند چرا آنها جلسه داشته باشند و ما نداشته باشیم»، این نوع رویکرد به مسائل برای من جالب بود.
منظور شما از ورود عنصر سوم، آیت‌الله موحدی‌کرمانی است؟
اساسا تشکیل جلسه به نام فراکسیون اصولگرایان بنا نبود شنبه 18 اردیبهشت باشد چون ما اول یک روز کامل را برای جلسه خود اعلام کردیم، آنها هم یک روز کامل را اعلام کردند، بعد وارد مذاکره شدیم که این مساله را حل کنیم، رسیدیم به اینکه نصف روز آنها باشند و نصف روز ما باشیم. در این اثنا پیامک آقای موحدی‌کرمانی آمد. در واقع به جای آنکه مشکل را حل کنیم مشکل سومی ‌هم اضافه شد. بعد آقای لاریجانی گفت: «ما را تحت فشار گذاشتند.»
از طرف کجا تحت فشار بودند؟
آقای لاریجانی تعبیر «آقایان» را به کار برد، حالا نمی‌دانم تعبیر «آقایان» به چه کسانی بر‌می‌گردد. به‌هر‌حال خود این پدیده خیلی خوب باید واکاوی شود، اینکه اساسا چرا در شروع کار دوستان اصولگرا که واقعا برای همه آنها احترام قلبی قائل هستم این طور کردند. وقتی آقای لاریجانی از ‌تریبون مجلس بلند اعلام می‌کند و این تیتر روزنامه‌هایی مثل جوان می‌شود که مجلس نیازی به پدرخوانده و پدربزرگ ندارد، اما چرا خود دوستان اصولگرایان زیر چتر پدر‌بزرگ‌ها کار خود را شروع کردند. این خیلی جای واکاوی دارد چون از نظر سیاسی نشان می‌دهد که یک تشتت و از هم‌گسیختگی در بین دوستان وجود دارد که این مساله خودش را در انتخابات هم نشان داد؛ اصولگرایان بعد از ناکامی‌ در انتخابات به ویژه در حوزه انتخابیه تهران، ری، اسلامشهر و شمیرانات نتوانستند خود را بازیابی کنند.
کسی مثل آقای امیرآبادی که در قم شمشیر را برای آقای لاریجانی از رو بسته بود و انواع اتهامات و تخریب‌های عجیب و غریب را علیه آقای لاریجانی مطرح کرد، حالا آنها مجبور می‌شوند که دوباره کنار هم قرار بگیرند، به نظرم این وضعیت شکننده است. در آینده حتما این مساله مشاهده خواهد شد. در جلسه منتخبان مجلس دهم روز شنبه و یکشنبه 18 و 19 اردیبهشت آقای امیرآبادی و اشخاص دیگر نفر به نفر با منتخبان گفت‌وگو و تلاش می‌کردند آنها را با لطایف‌‌الحیلی تحت تاثیر قرار دهند، حتی پیش منتخبانی رفتند که در روزهای انتخابات آنها را تخریب کرده بودند، با بعضی خانم‌ها صحبت می‌کردند. نیم‌ساعت با نماینده شهرضا صحبت می‌کردند، بعد که از او پرسیدم «موضوع چه بود»، منتخب مردم شهرضا گفت: «اینها خودشان کل دوران تبلیغات انتخابات علیه من حرف می‌زدند حالا از در دوستی وارد شده‌اند.»
می‌خواهم بگویم این دوستان یک مقداری به‌رغم نمایشی که در رسانه‌ها ارائه دادند از انسجام برخوردار نیستند. به همین دلیل اسم فراکسیون خود را فراگیر گذاشتند. واژه فراگیر از نظر سیاسی بار معنایی ندارد، یعنی یک هویتی را اعلام نمی‌کند. اگر 290 منتخب داخل یک فراکسیون فراگیر قرار بگیرند این معنی ندارد. در کل معتقدم فراکسیون امید امیدوارانه کار خود را شروع کرد، انشاءالله با انسجام بیشتری قبل از آغاز کار مجلس این فراکسیون تقویت می‌شود، براساس اساسنامه هیات‌رئیسه موقت انتخاب و سپس با یک برنامه تقسیم کار می‌کند تا وقتی گرد و خاک‌های سیاسی خوابید برای خدمت‌رسانی به مردم آماده باشد.
چه چارچوبی برای عضوگیری فراکسیون امید طراحی شده است؟
کف اعضای فراکسیون امید منتخبان لیست امید هستند که ترکیبی است از اصلاح‌طلبان،حامیان دولت و اعتدالگرایان حامی ‌دولت‌. در اساسنامه فراکسیون امید پیش‌بینی شده ‌که هریک از منتخبان بخواهند می‌توانند با پذیرش اساسنامه عضو این فراکسیون شوند بنابراین فراکسیون امید محدود به اصلاح‌طلبان نخواهد بود.
برخی می‌گویند رئیس مجلس در واقع سخنگوی نمایندگان است و کار اصلی را کمیسیون‌های تخصصی انجام می‌دهند. به نظر شما بهتر نیست بین آقای لاریجانی و عارف یک تقسیم‌کاری در این حوزه اتفاق بیفتد و یکی از کاندیداتوری ریاست مجلس کناره‌گیری کند تا به امور مدیریتی دیگری بپردازد؟
گرچه بدنه مجلس و کمیسیون‌های تخصصی آن بسیار مهم هستند چون کارهای تخصصی مربوط به لوایح و طرح‌ها در این کمیسیون‌ها انجام می‌شود و از آنجا به صحن می‌رود اما این را هم باید یادآور شد که رئیس مجلس فقط اسپیکر و سخنگو نیست، قوه‌مقننه یکی از قوای سه‌گانه کشور است که اقتدار بالایی دارد بنابراین قدرت رئیس مجلس با کل نمایندگان برابری می‌کند بنابراین اینکه ما ریاست مجلس را ‌بی‌اهمیت بدانیم و فقط کمیسیون‌ها را مهم بدانیم دیدگاه خیلی دقیقی نیست.
برای اصلاح‌طلبان ریاست مجلس هم به همان اندازه بدنه پارلمان حائز اهمیت است. ما معتقدیم تمام تصمیم‌گیری‌ها باید در فراکسیون‌ها به صورت شفاف و دموکراتیک اتخاذ شود، بنابراین رایزنی‌های پشت پرده که متاسفانه در دو مجلس اخیر خیلی مرسوم شده است باید اصلاح شود و همچون پارلمان‌های دنیا تصمیم‌گیری‌ها با شفافیت صورت گیرد.
اینکه برخی دوستان معتقدند رقابت میان آقایان لاریجانی و عارف برای ریاست مجلس به تقابل منجر می‌شود نظر درستی نیست ما باید ضمن حفظ ائتلاف به‌عنوان یک راهبرد کلی این مجال را فراهم کنیم که در صحن علنی مجلس تعیین ریاست پارلمان را براساس یک کار فراکسیونی انجام شود. متاسفانه رقابت در کشور ما مترداف شده با تقابل درحالی که ما می‌بینیم در انتخابات کشوری مثل آمریکا حزب دموکرات در درون خودش دو کاندیدا معرفی می‌کند که با رقابت درون گفتمانی یک نفر در نهایت آرا‌ی اکثریت را به خود جلب می‌کند و همه با او همکاری می‌کنند این روش نه تنها به معنای جنگ و جدل نیست بلکه روشی عقلانی و متداول در دنیاست بنابراین ما باید اجازه بدهیم در ایران هم این روش شکل بگیرد و چانه‌زنی‌های غیرشفاف منسوخ شود. اگرچه پارلمان محل چانه‌زنی و لابی‌گری هم هست اما نباید لابی‌گری‌های غیرشفاف بر همه مسائل سایه افکند. بنده معتقدم آقای دکتر عارف از توانایی سطح بالایی برای احراز پست ریاست برخوردار است.
ایشان یک شخصیت کم‌نظیر در جمهوری اسلامی است. آقای عارف از لحاظ سوابق اجرایی در عالی‌ترین سطوح، مدیریت موفقی داشته‌ و پست‌های مختلفی را تجربه کرده است ضمن اینکه در مجمع تشخیص مصلحت نظام و شورای عالی انقلاب فرهنگی عضویت دارد. آقای دکتر عارف نماد و برند اصلاح‌طلبی است. از آنجایی که چهره‌های دانشگاهی و دانشجویی منتظرند آقای عارف رئیس مجلس شود بنابراین اگر بخواهیم بر سر این موضوع معامله کنیم به رای مردم ‌بی‌اعتنایی کرده‌ایم، باید توجه کنیم مردم به هیچ‌وجه انتظار ندارند‌ افرادی را انتخاب کنیم که نماد وضع موجود هستند، آقای عارف نماد تغییر است و آقای دکتر لاریجانی به‌رغم تمام احترامی‌که برای او قائل هستم بیشتر نماد وضع موجود است بنابراین معامله بر سر ریاست مجلس، جامعه را دچار یاس می‌کند از این رو بهتر است اجازه بدهیم فراکسیون‌ها شکل بگیرد تا به‌طور شفاف رای‌گیری انجام شود تا هر کس انتخاب شد و رای بیشتری به دست آورد به‌عنوان رئیس مجلس مورد حمایت قرار گیرد.
بنابراین شما معتقد به رقابت آقایان عارف و لاریجانی در صحن علنی مجلس هستید؟
مجموعه دکتر عارف هم نظرشان همین است، فکر می‌کنیم اساسا باید مقداری تغییر در رویه مدیریت مجلس ایجاد کنیم تا آن‌گونه که در دنیا متعارف است رقابت‌های پارلمانتاریستی به شکل معقول در ایران نیز نهادینه شود، به این معنا که خیلی لابی‌های غیرشفاف و پشت‌پرده تعیین‌کننده نباشد بلکه وزن فراکسیون‌ها که به‌طور آشکار، شفاف و روشن اعلام می‌شود، تعیین‌کننده باشد بنابراین هم به لحاظ واقعیت بیرونی خیلی بعید به نظر می‌رسد و خام‌اندیشی و خوشبینانه است که فکر کنیم این دو نفر را پشت میز بگذاریم و یکی به نفع دیگری کنار می‌رود، ‌به هیچ وجه چنین اتفاقی نمی‌افتد چون آقای دکترعارف خودش را در قبال مردم متعهد می‌داند و نمی‌تواند به نظر و انتظار رای‌دهندگان خودش پشت کند و وارد معامله شود چون در این صورت حتما اعتماد رای‌دهندگان خود را از دست خواهد داد. او متعهد است و حتما به این عرصه ورود پیدا خواهد کرد.
از طرفی آقای دکتر لاریجانی هم به دلایل مختلفی احساس می‌کنم که نمی‌خواهد کنار برود و عزمش جزم است که نامزد ریاست مجلس شود بنابراین ما باید مفروض‌مان این باشد که این دو با هم رقابت می‌کنند و بر این مبنا باید فوبیا و‌ترس موهومی‌که برای رقابت این دو نفر ایجاد کردند را بشکنیم و اجازه دهیم این دو نفر با هم رقابت کنند چون رقابت لزوما به معنای دشمنی نیست. رقابت منصفانه، سالم، قانونی و اخلاقی که وزن جناح‌ها را نشان می‌دهد حسن است. جناح‌هایی که با هم تقابل ندارند. من به خیلی از دوستان همچون آقای نعمتی و جلالی حق می‌دهم که در فراکسیون مورد علاقه‌شان قرار بگیرند و یک همگرایی کلی با هم داشته باشیم. به این معنا که قرار نیست دو فراکسیون مقابل هم شمشیر بگیرند. در مصالح ملی و موضوعات اتفاقا اگر هویت‌های متمایز وجود داشته باشد به‌طور شفاف‌تر می‌توانیم مسائل‌مان را با همدیگر گفت‌وگو و نقاط اشتراک را در جهت تأمین منافع ملی پیدا کنیم بنابراین در بحث رقابت هم معتقدم بهتر است از همین الان تکلیف معلوم شود که آقایان لاریجانی و عارف با هم در صحن علنی هنگام انتخابات هیات‌رئیسه دهمین دوره مجلس شورای اسلامی نامزد کرسی ریاست می‌شوند اما می‌تواند به موازات این گفت‌وگوهایی درباره سایر ارکان مدیریت مجلس همچون ترکیب هیات‌رئیسه و کمیسیون‌ها صورت گیرد. اسم این گفت‌وگوها بده‌بستان نیست، بلکه تقسیم کار و هم‌افزایی و همکاری در بقیه ارکان مجلس است. پس بگذاریم در حوزه ریاست یک رقابت جدی، سالم، اخلاقی و قانونی شکل بگیرد و به جای آنکه دغدغه‌های مذاکرات غیر شفاف را که معمولا خیلی حرف از درونش در‌می‌آید داشته باشیم همه چیز به رای نمایندگان موکول شود.
شما گفتید 130 منتخب اصلاح‌طلب در مجلس آینده حضور دارند، چند نفر قطعی حاضرند به ریاست مجلس آقای عارف رای بدهند؟ اگر 36 منتخب مورد حمایت اعتدال و توسعه را جز‌و آمار حساب نکنیم؟ چون از اعلام مواضع آنها برداشت می‌شود که رای‌شان به ریاست آقای لاریجانی خواهد بود.
ما 36 منتخب مورد حمایت اعتدال و توسعه را کنار نمی‌گذاریم چون نمی‌توانیم این طوری کلیشه‌ای قضاوت کنیم. روز انتخابات هیات‌رئیسه مجلس رای‌گیری مخفی است یعنی نمایندگان آرای خود را بدون آنکه الزام به اعلامش داشته باشند روی برگه‌های رای می‌نویسند، پس هیچ کس نمی‌تواند به‌طور قطعی بگوید کدام نماینده به چه کسی برای ریاست مجلسی رای می‌دهد. به هر حال مجلس یک فضای بسیار پیچیده‌ای دارد حتی پیچیده‌تر از آنچه خود من تصور می‌کردم است. پس نمی‌توان کلی گفت 36 منتخب اعتدالی به چه کسی رای می‌دهند یا 130 منتخب اصلاح‌طلب لزوما به چه کسی. این حدس‌ها در واقع یک نوع خوش‌خیالی است.
تا حالا برآوردی داشتید که آقای عارف چند رای قطعی دارد؟
خیر، هنوز کسی رای گیری نکرده است. اساسا ما در خود فراکسیون هم درباره این موضوع را به‌طور مشخص بحث نکردیم، فقط به‌طور حاشیه‌ای در فراکسیون اشخاص اظهارنظر کردند ولی این هنوز مشخصا مورد بحث قرار نگرفته است. اتفاقا برنامه ما این است که جلسه بعدی بتوانیم هیات‌رئیسه فراکسیون را انتخاب و بعد در قالب فراکسیون کاندیداهای خود را برای هیات‌رئیسه مجلس تعیین می‌کنیم. البته قابل پیش‌بینی است که نامزد فراکسیون امید برای کرسی ریاست مجلس آقای دکترعارف خواهد بود ولی هنوز این شکل معمول تصمیم‌گیری فراکسیونی‌اش انجام نشده است بنابراین هیچ آماری ما از تعداد قطعی آرای دکتر عارف نداریم.
یک‌سری اصلاح‌طلبان مثل آقایان عطریانفر، عبدی، زیباکلام و طیف اعتدال و توسعه و کارگزاران نگاهشان این است که برای انتخاب ریاست مجلس باید بین دو گزینه عارف و لاریجانی، کسی را انتخاب کرد که تجربه مدیریت مجلس را داشته باشند چون هر دو کارنامه اجرایی مشخص دارند اما یکی بالقوه در اداره مجلس توانمند است و دیگری بالفعل، بنابراین ‌در س ال آخر دولت آقای روحانی نباید ریسک کرد، وارد آزمون و خطا شد. در واقع آنها با این استدلال ریاست آقای لاریجانی به آقای عارف ارحج می‌دانند و معتقدند ریاست آقای لاریجانی کمک بهتری به دولت برای تحقق برنامه‌هایش در یک سال آینده می‌کند، نظر شما چیست؟
با احترامی‌که به نگاه صاحب نظران قائلم اما نظر کاملا متفاوتی دارم، باید دوستان توجه کنند که وضعیت آرایش نیروها نسبت به مجلس هشتم و نهم کاملا تفاوت کرده است. در واقع ریاست آقای لاریجانی برای اداره و مدیریت مجلس هشتم و نهم مناسب بوده است و لزوما به این معنا نیست که او حتما در مجلس دهم که ترکیب و آرایش نیروهایش کاملا نسبت به مجلس نهم تفاوت کرده باز هم بتواند مدیریت موثر داشته باشد. برنامه روز شنبه 18اردیبهشت نشان داد که ظرفیت تعاملی در دوستان آقای لاریجانی خیلی ضعیف است و هنوز خودشان را با وضعیت جدید تطبیق نداده‌اند، ضمن آنکه بعضی تعابیر را هم برخی اشخاص به کار بردند که نمی‌خواهم به آنها اشاره کنم. این مسائل نشان می‌دهد آنها نگاهی که در مجلس نهم به صحنه داشتند همان در ذهن و فکرشان گویا رسوخ و رسوب کرده است و با همان نگاه به مجلس دهم نگاه می‌کنند که این بسیار نکته ظریفی است. باید توجه کرد آقای لاریجانی که به خوبی و به نحو تحسین برانگیزی مجلس نهم را مدیریت کرد نمی‌تواند مجلس دهم را مدیریت کند چون فضای مجلس دهم فضایی کاملا متفاوت است. آرایش نیروها تغییر کرده و جمع خواهان تغییر است بنابراین آقای لاریجانی نمی‌تواند با این جریان تغییرخواهی که خواست عمومی مردم است همراه شود. روز شنبه 18 اردیبهشت تست خیلی خوبی بود که قدرت تعاملشان را نشان داد ‌و اینکه خیلی کمتر از آن چیزی‌ است که ما در مجلس به آن نیاز داریم.
ترکیب هیات‌رئیسه خیلی در نحوه اداره مجلس موثر است. منهای موضوع ریاست مجلس فکر می‌کنید اکثریت کرسی‌های هیات‌رئیسه در اختیار چه فراکسیونی قرار بگیرد؟
ادعای حداقل این است که اکثریت با ما است اما شخصا معتقدم باید تلفیقی از نیروها را در ترکیب هیات‌رئیسه مجلس داشته باشیم البته متناسب با وزن هر فراکسیون. به عبارت بهتر نمی‌خواهیم وارد یک رقابت شکننده و آسیب زن شویم، دوست داریم نیروهایی که در هر دو طرف تجربه دارند با هم کار کنند بنابراین در مدیریت هیات‌رئیسه و کمیسیون‌ها بهتر است توازن متناسب با وزن فراکسیون‌ها باشد.
یک نگاه این است که اگر آقای عارف رئیس مجلس نشود شخصیت و جایگاه سیاسی او خیلی صدمه می‌بیند و بهتر است محتاطانه درباره ورود به عرصه رقابت با آقای لاریجانی تصمیم بگیرد، نگاه شما چیست؟
من حدود یک ماه پیش با آقای عارف درباره همین موضوع صحبت کردم. او گفت: «به هیچ وجه این‌طور نیست. ‌‌ترس از رقابت موهوم است و اساسا واقعیت ندارد.» آقای دکتر عارف نظرش این است که اصلا شکست در رقابت مهم نیست و هیچ ضربه‌ای به او نمی‌زند.» او می‌گوید: «من وارد عرصه رقابت می‌شوم، به فرض اگر رای نیاوردم به مردم این پاسخ را دارم که من به خواست‌شان عمل کردم ولی رای نیاوردم» بنابراین او اصلا چنین فکری نمی‌کند. باید مساله رقابت برای ریاست مجلس را عادی کرد، مگر چه اتفاقی می‌افتد. نباید در برج عاجی آقایان عارف و لاریجانی را بنشانیم و بگوییم به آنها صدمه می‌خورد، خیر این طور نیست. آقای عارف فردی است که برای پذیرش یک مسئولیتی بزرگ آمادگی دارد اما اگر رای نیاورد در بخش دیگری ایفای نقش می‌کند. در کل تحلیل یاد شده درست نیست و خیلی غلط انداز است.
می‌گویند اگر آقای عارف رئیس مجلس نشود برای ریاست‌جمهوری وارد می‌شود، این احتمال وجود دارد که از نمایندگی مجلس استعفا دهد و نامزد ریاست‌جمهوری شود؟
باید خود آقای عارف باید به این سوال جواب دهد اما خیلی بعید می‌دانم چون او عزمش را برای کسب کرسی ریاست مجلس جزم کرده برای اینکه ان‌شاءالله یک مجلس الگو با مدیریت او شکل بگیرد و ا‌ن‌شاءالله چهارسال خدمتگزاری کند. حالا اینکه نقشه بکشد اگر رئیس مجلس نشد چه کار کند چنین طراحی‌هایی در شخصیت آقای دکتر عارف نمی‌گنجد.
به نظر شما شخص آقای روحانی با ریاست کدامیک از آقایان عارف و لاریجانی در سال آخر دولت یازدهم راحت‌تر است؟
فکر می‌کنم تعامل شفاف‌تر و روشن‌تر و بهتری را این مجلس با ریاست آقای عارف با دولت خواهد داشت.
به نظر شما هرچه بگذرد وزن فراکسیون امید افزایش پیدا می‌کند یا کاهش؟
افزایش پیدا می‌کند. هم‌اکنون بخشی از نیروها احتیاط می‌کنند اما وقتی نماینده اعتبارنامه‌اش تایید شود، حتما یک امنیت بیشتری احساس می‌کند و راحت‌تر می‌تواند فراکسیون خودش را در مجلس شورای اسلامی انتخاب کند.