باید برای مقابله با دشمن آماده باشیم

رهبری در هفته اخیر در خصوص احتمال وقوع جنگ نیابتی در پشت مرزهای کشورمان و سپس ورود آن به داخل کشور هشداری را به افکار عمومی ایران مخابره کردند که در بطن سخنان ایشان هم اتمام حجتی با طرف‌های غربی و کشورهای مخالف جمهوری اسلامی ایران دیده می‌شد. شما سخنان ایشان را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
با‌توجه به اینکه در طول هفته‌های اخیر از روی میز بودن انواع و اقسام گزینه‌ها در آمریکا نسبت به ایران صحبت شده و بارها موضوع گزینه احتمالی علیه ایران مطرح شده، این موضع و سخنان رهبری بیشتر به یک موضع بازدارنده شبیه است‌ مبنی بر اینکه جمهوری اسلامی ایران از توان بازدارنده برای هر‌گونه مقابله برخوردار است.
دلیل اینکه رهبری از جنگ نیابتی سخن گفته‌اند چه می‌تواند باشد؟
تعریف جنگ نیابتی این است که یک بازیگر سیاسی به‌عنوان مهره شطرنج یک بازیگر دیگر، جنگی را برای آن کشور و‌ علیه کشور دیگر انجام دهد و چون عنوانش جنگ است، می‌تواند جنگ مستقیم باشد‌ یا در قالب سلسله اقدامات ایذ‌ایی از آن نام برد.
من معتقدم نوع دوم این تعریف یعنی همان اقدامات ایذ‌ایی به‌طور معمول در مورد ایران و بعد از جنگ تحمیلی شکل گرفته است. یعنی اگر ما جنگ تحمیلی را در نوک هرم تعریف خود قرار دهیم و صدام را مهره نیابتی در این جنگ قلمداد کنیم، به راحتی می‌توان مفهوم جنگ نیابتی را درک کرد چرا که حزب بعث از سوی رژیم‌صهیونیستی و برخی از کشورهای غربی و به‌ویژه نظام‌های ارتجاعی عرب نیابتا با ایران وارد جنگ شد.
آیا عملیات ایذایی و مداخلاتی از این جنس تنها در جنگ تحمیلی علیه ایران شکل گرفت؟
خیر. بعد از جنگ هم عملیات‌های ایذ‌ایی علیه ایران مدام شکل گرفت که می‌توان به اقدامات تروریستی که در مرزهای کشورمان صورت گرفته بود اشاره کرد که ارتباطی هم با دستگاه‌های اطلاعاتی خارجی داشتند. اما معنای این بحث که امروزه تا موضع‌گیری و اظهارنظر برخی مقامات عالی نظامی کشور پیش رفته است می‌تواند معنایش جنگ و مقابله یک کشور با ایران باشد.
دقیقا منظورتان کدام کشورها‌ست؟ آیا کشورهای منطقه خاورمیانه و خلیج‌فارس مدنظر است یا دولت‌های فرامرزی و فرا قاره‌ای ‌ مطرح خواهند بود؟
به‌طور مشخص آن کشور ممکن است از کشور‌های ارتجاع عرب یا رژیم‌صهیونیستی باشد. اما بنده اعتقاد دارم که هر دو موردی که عرض کردم در شرایطی با ایران وارد جنگ می‌شوند که این شرایط یک وضعیت بالانس نظامی یا معادله نظامی یا توازن نظامی نباشد، بلکه در آن نوعی حماقت شکل گرفته باشد چراکه به‌هر‌حال هیچ‌‌کدام از این کشورها نمی‌توانند اقدامی ‌علیه ایران انجام بدهند. به‌گونه‌ای که در نهایت ممکن است از این اقدام نتیجه پشیمان‌کننده‌ای را دریافت کنند.
به نظر شما استراتژی جمهوری اسلامی ایران در این خصوص چگونه باید باشد؟
جمهوری اسلامی ایران بعد از جنگ تحمیلی ساختار دفاعی خود را به صورت خود اتکا و بومی ‌به‌گونه‌ای سامان داد که این موضوع عملا به قدرت اصلی و ستون فقرات دفاعی در منطقه تبدیل شده است و هر کشوری که علیه ایران اقدام نظامی صورت دهد ‌بی‌شک پاسخی دریافت خواهد کرد که پشیمانی و روسیاهی آن سالیان سال برای آنها باقی خواهد ماند.
صحبت‌های «کالین پاول» وزیر دفاع سابق آمریکا را می‌توان در خلال این بحث مهم ارزیابی کرد. به‌گونه‌ای که اظهارات وی بسیار قابل تامل بود و در سخنان خود اظهار کرده است که اگر عربستان با ایران وارد جنگ بشود، ایران تنها در طول چهار ساعت تمامی‌ زیر‌ساخت‌های مخابراتی، نظامی و تمامی‌ طرح‌ریزی‌های خرد و کلان آن را ‌طوری از بین خواهد برد که آمریکا باید چند هفته صبر کند و منتظر باشد تا عربستان برای درخواست کمک بتواند با واشنگتن تماس برقرار کند.
این یک واقعیتی است که یک مقام رسمی سیاسی - نظامی ایالات‌‌متحده آن را مطرح می‌کند، بنابراین باید گفت ایران با توان خود اتکایی به این جایگاه رسیده و باید بیان کرد که نیروی نظامی ایران نیرویی است که توانسته آمادگی کامل و لازم خود را برای مقابله با هر‌گونه اقدام نظامی کسب کرده و ارتقا دهد.
آیا سناریوی دیگری در جهت تجاوز احتمالی به کشورمان از سوی غربی‌ها یا کشورهای دیگر در این بین متصور است؟
در حوزه نظامی آن واقعیتی که وجود دارد این است که باید روی حماقت احتمالی دشمنان حساب باز کرد. به‌عبارتی ممکن است کشوری دچار حماقت شود و دست به اعمالی بزند که مخاطرات آن در سطح بین‌المللی حس شود. همان‌طور که از سال 1990 میلادی معمولا بارها نومحافظه‌کاران آمریکا سعی داشتند حماقت‌هایی را به کشور خودشان تحمیل کنند تا اقدام نظامی علیه ایران صورت گیرد‌ که این اقدام صورت نگرفت که اگر این اقدام به سرانجام می‌رسید در قالب معادلات منفی می‌توانستیم از آن به‌عنوان یک حماقت یاد کنیم. به هر حال نظامیان ایران باید در چارچوب اصول دفاعی گوش به زنگ باشند و خودشان را برای مقابله با حماقت احتمالی دشمن آماده نگه دارند.