تیم مذاکره‌کننده رئیسی برخلاف رویکرد دولت روحانی مذاکره را برای مذاکره نمی‌بینند و به وین می‌روند تا به نتیجه برسند؛ نتیجه‌ای که حتما رفع کامل تحریم‌ها مهم‌ترین بخش آن است.

مذاکرات وین در دولت رئیسی چگونه خواهد بود؟
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: روز گذشته سایت نورنیوز نزدیک به دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی نوشت که «به صورت طبیعی اصلی‌ترین گزینه ایران در حوزه پیگیری پرونده هسته‌ای در شرایط پس از استقرار دولت جدید، بازگشت به مذاکرات با تعیین دستور جدید است».

از نظر ایران تحقق چارچوب‌های ذکر شده در قانون مصوب مجلس تحت عنوان «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از منافع ملت ایران» اصلی ترین مولفه در تعیین دستور کار جدید مذاکرات خواهد بود.  با توجه به تعیین راهبردهای کشور در حوزه سیاست خارجی از سوی شورای عالی امنیت ملی به عنوان یک نهاد حاکمیتی، به طور قطع موضوع پیگیری پرونده هسته‌ای و تعیین راهبردهای جدید در مذاکرات وین نیز در چارچوب سیاست‌های قطعی اعلام شده از سوی ایران و با نظارت این نهاد پیگیری خواهد شد. اما مذاکرات وین در دولت رئیسی با دولت روحانی چه تفاوت‌های احتمالی خواهد داشت؟

برای پاسخ به این پرسش باید به چند سخنرانی اخیر رئیسی توجه کنیم. او بلافاصه بعد از پیروزی‌اش در انتخابات ریاست‌جمهوری در نشست مطبوعاتی اعلام کرد که خواهان رفع تحریم‌هاست. این موضوع را در سخنرانی او در مراسم تحلیف هم مشاهده می‌کنیم و حتی او گفت که از هر طرح دیپلماتیکی که منجر به رفع کامل تحریم‌ها شود استقبال می‌کند. حالا این گزاره یعنی قصد رئیسی برای رفع تحریم‌ها را می‌توان در کنار پاسخ او به این پرسش که آیا با رئیس‌جمهور آمریکا ملاقات خواهی داشت، گذاشت که رئیسی با قاطعیت اعلام کرد: «خیر». نتیجه‌ای که از جمع این دو موضع به دست می‌آید، آن است که رئیسی برخلاف روحانی مذاکره را برای مذاکره نمی‌خواهد و قصدش رفع کامل تحریم‌هاست و قصد ندارد خود را مشتاق برقراری ارتباط با غربی‌ها نشان دهد زیرا می‌داند پاشنه‌ آشیل مذاکرات در دولت روحانی ورود دولت از موضع ضعف به مذاکرات بود. او کاملا آگاه است که مهم‌ترین عامل محدودیت‌های امروزی ایران تحریم‌هاست و در شرایطی که تحریمی وجود نداشته باشد، ایران می‌تواند از ظرفیت‌های تمام کشورها استفاده کند و دنیا به آمریکا محدود نمی‌شود؛ نگاهی که دولت روحانی نداشت و به یاد داریم که بعد از انعقاد برجام روحانی و دولتمردانش با رویکردی غیرواقع‌بینانه شرق آسیا را رها کردند تا حدی که مناسبات اقتصادی ایران و چین تحت تأثیر قرار گرفت.

از سوی دیگر در دوره جدید مذاکرات ایران دست بالا را دارد زیرا اولا این غربی‌ها بودند و مشخصا آمریکا بود که تعهدات برجامی را اجرا نکرد و از سوی دیگر تحریمی باقی نمانده که آمریکا علیه ایران وضع نکرده باشد و ایران نیز با هدایت‌های فرادولتی مرعوب و تسلیم تحریم‌ها نشد. حالا تیم مذاکره‌کننده دولت سید ابراهیم رئیسی برخلاف تیم مذاکره‌کننده سابق می‌توانند با اقتدار به مذاکره بپردازند و دیگر هیچ امتیاز تازه‌ای برای به نتیجه رسیدن مذاکره ولو نتیجه‌ای حداقلی ندهند.

در پایان دولت رئیسی حتما می‌داند که آمریکا و حتی اروپایی‌ها به هیچ‌وجه قابل اعتماد نیستند؛ بنابراین ضرورت گرفتن ضمانت اجرا برای ادامه مسیر برجام هم احساس می‌شود تا دیگر شرایطی فراهم نشود که ایران به تعهداتش عمل کند اما غربی‌ها بدعهدی کنند. علاوه بر این حتما ایران می‌تواند در روند مذاکرات مسئله اجرای گام به گام تعهدات را مطرح کند تا در صورت انجام یک تعهد از سوی غربی‌ها ایران هم یک تعهد را انجام دهد و با همین منوال اجرای تعهدات بعدی پیش برود؛ شرایطی که در دولت روحانی رخ نداد و بر خلاف توصیه‌های رهبر انقلاب، دولت روحانی تمام تعهدات را یک‌جا اجرا کرد و متعاقبش آمریکا از برجام خارج شد و اروپایی‌ها هم در زنده‌ نگاه‌داتشن برجام اقدام ویژه‌ای انجام ندادند و در نهایت خودشان هم از به تعهداتشان پایبند نبودند.