نگذاریم اروپا وقت‌کشی‌کند

  امروز با خروج آمریکا از برجام انتقادها به دولت شدت گرفته است، چقدر این انتقادها به دولت وارد است؟

   ما برای اینکه بتوانیم یک تحلیل جامع داشته باشیم، باید برگردیم به زمانی که برجام تصویب شده بود و حتی به قبل‌تر از آن. شما یادتان می‌آید که آن زمان آمریکایی‌ها همه تلاش خود را کردند تا ایران را ساقط کنند و در این راستا مسائل مختلفی مطرح شد که در حوصله این گفت‌وگو نیست؛ به هر صورت آن زمان با رسانه‌هایی که در دست داشتند جنگ روانی شدیدی علیه ما به راه انداختند و تقریبا آنها در این راستا موفق شدند و توانستند شرایطی را فراهم کنند که پرونده‌ای در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی‌علیه ما باز کنند و بعد از آن و به استناد آن پرونده را به شورای امنیت سازمان ملل متحد بردند و تحریم‌های متعددی علیه ایران به تصویب رساندند که مهم‌ترین آن قطعنامه 1529 بود؛ قطعنامه‌ای که حتی شرکای ما یعنی روسیه و چین حاضر نشدند آن را به سود ما وتو کنند و به همین دلیل بود که موضوع مذاکرات مطرح شد. در چنین شرایطی بود که ما وارد مذاکرات شدیم تا بتوانیم منافع ملی را عملیاتی کنیم. در همین زمان بود که مجلس هم به موازات دولت وارد عمل شد و طرح اقدامات متقابل را به تصویب رساند و با تائید رهبری یک مجموعه 28بندی نهایی شد تا دولت در راستای مذاکرات آن را عملی کند. نهایتا با این مذاکرات بود که آژانس انرژی اتمی‌بحث PMD را بست و گزارش آن را به سازمان ملل داد و در نهایت شورای امنیت نیز با تصویب قطعنامه 2231 قطعنامه قبلی را ملغی کردند. اما آنچه اخیرا شاهد آن بودیم یعنی خروج آمریکا از برجام قابل مقایسه با زمانی نیست که ما تصمیم گرفتیم مذاکرات را به سرانجام برسانیم. در شرایط فعلی می‌بینیم آمریکایی از سوی بسیاری از کشورهای اروپایی که حتی در زمره متحدان او محسوب می‌شدند محکوم شد و این عمل را تقبیح کردند. بنابراین بستری که امروز در عرصه جهانی ایجاد شده بستری کاملا به نفع ما است. فراموش نکنیم در هیچ کدام از چالش‌هایی که ما در گذشته داشتیم از جمله جنگ ایران و عراق هیچ‌گاه شرایط مانند امروز به سود ما نبوده است. البته باید یادمان باشد این فضای روانی همیشه دوام ندارد و ما نهایتا یک ماه بیشتر فرصت نداریم در این فضا بازی کنیم. بنابراین انتقاداتی که این روزها در عرصه داخلی از سوی منتقدان شنیده می‌شود ‌بی توجه به این شرایط است که مطرح می‌شود.

  چطور قرار است از این فضا استفاده کرد؟

   به هر صورت دیپلمات‌های ما باید هوشیار باشند و اجازه ندهند کشورهای اروپایی وارد وقت کشی شوند که در این صورت آمریکایی‌ها هم وارد عمل خواهند شد و ممکن است شرایط را به سود خود بازگردانند. بنابراین ما باید به‌طور جد مواظب باشیم وارد مذاکرات دیگری نشویم. در همین راستا به‌طور جد همه مردم با هر جریان فکری باید انسجام خود را حفظ کنند. چرا که یادمان نرود دیپلمات‌های ما زمانی می‌توانند نقش خود را خوب بازی کنند تحت حمایت همگانی مردم و نیروهای داخلی باشند. در چنین شرایطی است که می‌توانیم از مشکلات و چالش‌ها عبور کنیم. به هر صورت این موضوع خیلی پیچیده‌تر از مسائل

قبلی نیست.

  این نقد که منتقدان دولت مطرح می‌کنند که عدم خروج از برجام نشان ضعف بود آیا چنین تلقی ای وجود دارد؟

   آقای روحانی اگر از برجام خارج می‌شد ممکن بود اروپایی‌ها مدعی شوند که ما می‌توانستیم جای خالی آمریکا را پرکنیم و در این شرایط باز ایران وارد یک جنگ روانی می‌شد که آمریکایی‌ها انتظارش را می‌کشیدند. اما امروز می‌بینیم در این چند هفته‌ای که آقای روحانی اعلام ضرب الاجل کرده است باعث می‌شود که آن فضا برای پرداختن به موضوعاتی علیه ایران از کشورهای دیگر گرفته شود. باید بگویم امروز این بازی ایران بوده است که موجب شده ابتکار عمل در دستان ایران قرار بگیرد بنابراین به نظرم در پاسخ به برخی دوستان که عنوان می‌کنند آقای روحانی باید از برجام خارج می‌شد باید بگویم در این صورت قطعا کشور دچار هزینه می‌شد و ابتکار عمل به دست غرب می‌افتاد، در حالی که می‌توانیم قدرتمندانه در این فرصت باقیمانده به‌گونه‌ای عمل کنیم تا همه چیز به سود ما تمام شود و استفاده لازم را در این مدت ببریم. بر این اساس باید بگویم باتوجه به جمیع جهات این بهترین تصمیم در شرایط کنونی است منوط به اینکه ما فرصت را از

دست ندهیم.

  سیاست داخلی چقدر نیازمند آن است که به کمک سیاست خارجی بیاید؟

   موضوعات راهبردی موضوعات کل نظام است و همانطور که در موضوعات نظامی همه آحاد مردم به میدان آمدند و اگر آنها نبودند توفیقات امروز را نداشتیم، جنگ سیاسی هم همین رویکرد را دارد و مادامی‌که همه با هم همقدم نشوند نمی‌توان انتظار موفقیت داشت. اگر ژاپنی‌ها توانستند بعد از جنگ جهانی دوم کمر خود را راست کنند و از نظر اقتصادی حرف اول را بزنند این به فرهنگ عمومی مردم شان باز می‌گردد. آنها با وجود اختلاف عقیده در کنار هم قرار گرفتند و اقتصادشان را نجات دادند. در موضوع سیاسی هم همین است، ما می‌توانیم اختلاف دیدگاه داشته باشیم اما وقتی ما در یک شرایط ویژه قرار می‌گیریم نمی‌توانیم به دلیل اختلاف عقیده با دولت مقابله کنیم. اینجا دیگر پای منافع ملی در میان است، بنابراین همه گروه‌ها باید بیایند پشت سر دولت تا آن بتواند در عرصه بین‌المللی موفق شود. سیاست مانند بازی فوتبال است یک زمانی ما هر کدام طرفدار یک تیم هستیم و چه بحث‌هایی بر سر این تیم و آن تیم وجود دارد، اما زمانی که پای تیم‌ملی به میان میآید دیگر همه فقط از یک تیم و یک رنگ حمایت می‌کنیم.

  برخی می‌گویند لازمه وحدت واقعی این است که دولت اشتباه خود را بپذیرد؟

   ضمن احترام به همه افراد باید بگویم تصمیمی‌که برای امضای برجام گرفته شد تصمیم نظام بود و مقام معظم رهبری در صحبت‌های‌شان زحمات دولت را تایید کردند. توجه داشته باشیم ما با کشورهای کوچکی روبه‌رو نیستیم و هرکسی وارد مذاکرات می‌شود با مسائل سخت و دشواری روبه‌رو خواهد بود و من برخلاف دوستان شرایط امروز را شرایط بدی نمی‌دانم، بنابراین باید همه با هم

متحد باشیم.