​اصلاحات در بن بست رودربایستی؛ عارف نه کنار می‌رود و نه عزمی برای فعال‌سازی شورای سیاستگذاری دارد

این نخستین مرتبه نبود که اصلاح طلبان برای ترمیم ترکیب شورای عالی سیاستگذاری اقدام کردند. بعد از انتخابات شورای شهر پنجم نیز تصمیم گیری های در صدر جریان اصلاحات به آنجا رسید که شخصیت های حقیقی سیاسی از جمله مصطفی معین، محسن صفایی فراهانی و پرستو سرمدی به این مجموعه ملحق شوند اما در نهایت اتفاقی نیفتاد تا منتقدان شورای عالی سیاست گذاری همچون مصطفی کواکبیان، احمد حکیمی پور، محسن رهامی، رسول منتجب نیا و سیدهادی خامنه ای ایده تشکیل پارلمان اصلاحات را به عنوان سازکار جایگزین مطرح و به جد پیگیری کردند.

ماحصل بحث و گفتگوها میان مدافعان و منتقدان شورای عالی سیاستگذاری آن شد که مرجع سیاستگذاری و کار میدانی در جریان اصلاحات از هم تفکیک شود و پارلمان اصلاحات نقش سیاستگذاری و نظارت را داشته باشد و شورای عالی اصلاح طلبان به امور اجرایی و کارهای میدانی بپردازند.

اما با وجود پیگیری های سیدمحمد خاتمی، محمدرضا عارف در پیاده سازی مدل جدید کار تشکیلاتی جریان اصلاحات کوتاهی کرد و عملا کار به نتیجه نرسید.

گام دوم را برای ترمیم شورای عالی سیاستگذاری، حزب کارگزاران برداشت و با طرح ریاست عبدالله نوری بر شورای سیاستگذاری شوکی را در اردوگاه اصلاح طلبی ایجاد کرد تا با شیفت ریاست از عارف به عبدالله نوری سازمان تشکیلاتی اصلاحات از حالت خمودگی خارج شود و تحرکی در حد انتظار از خود نشان دهد اما این ایده هم زود رنگ و اثرش را با اعلام انصراف عبدالله نوری از عضویت در شورای عالی سیاستگذاری از دست داد.

عملکرد محمدرضا عارف به عنوان رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان و رئیس فراکسیون امید در شورای مشورتی رئیس دولت اصلاحات بارها و بارها به بحث و تبادل نظر گذاشته شده و اکثریت اعضا به ضعف او در مدیریت حوزه اجرایی و پارلمانی تشکیلات انتقاد صریح دارند اما رودربایسی ها مانع از تصمیم گیری های جدی می شود.