فن سیاست تکنوکرات‌ها
یک بازی دوسر سود؛ آنها هم با چپ دست داده‌اند هم با راست.هنگامه انتخابات است، می‌خواهند دوباره با چپ بلند شوند و با راست دولت‌داری و مجلس‌داری‌کنند.بردن محسن هاشمی از «شهر» به «پارلمان» یک هدف بزرگتر دارد؛ رسیدن به «کشور».
مثلث/ محمد راوی
حزب کارگزاران سازندگی با دو مولفه اصلی نیروهای سیاسی مرحوم هاشمی‌‌رفسنجانی و تکنوکرات‌های پولدار شناخته می‌شود. آنان مریدان مرحوم حجت‌الاسلام اکبر هاشمی‌‌رفسنجانی بودند؛ چه در دورانی که او را «سردار سازندگی» صدا می‌کردند و چه زمانی که شعارهایی در خطاب به «فتنه‌گری» او و خانواده‌اش بیان
می داشتند. آنان مریدان فصل عسرت و عشرت بودند. از سوی دیگر آنان تکنوکرات‌های پولدار نامیده می‌شوند زیرا در ادوار مختلف اسپانسر مالی اصلی اصلاح‌طلبان در انتخابات بودند و متناسب با کمک مالی خواهان سهم سیاسی شدند. در شرایط فعلی که اصلی‌ترین حامی آنان در سپهر سیاست ایران به دیار باقی شتافته است؛ آنان چگونه سیاست‌ورزی می‌کنند؟
تکاپو برای شهرداری محسن هاشمی
اولین اختلافات درون جریانی پیرامون چگونگی چینش لیست شورای شهر تهران رخ داد؛ برخی از طیف های اصلاح‌طلب از باندبازی گلایه کردند. چند ماه پس از پیروزی اصلاحات در شورای شهر روزنامه آفتاب یزد به نمایندگی از طیف سنتی اصلاحات خبر از دریافت مبالغ کلان برای حضور در لیست نهایی داد و کنایه‌ای به نقش‌آفرینی حزب کارگزاران سازندگی زد و در همین راستا نوشت: «یک منبع آگاه توضیحاتی را در مورد ماجرای درخواست 2 میلیارد تومان از برخی کاندیداهای شورای شهر تهران جهت حضور در لیست امید ارائه داد. بنا به گفته وی چنین درخواستی از کاندیداهای اصلاح‌طلب مطرح‌شده اما نه از سوی اعضای شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان. گویا چنین درخواستی از جانب دبیرکل یکی از احزاب سرشناس اصلاح‌طلب مطرح شده است. بدین‌صورت که وی با برگزاری جلسات خصوصی با کاندیداهای مطرح و خواستار حضور در لیست امید به آنان پیشنهاد می‌داده که 2 میلیارد تومان بپردازد تا بتوانند در لیست حضورداشته باشند. البته مشخص نبوده آقای غ-ک با چه سازوکاری چنین وعده‌ای به کاندیداها می‌داده است.» عضوی از خط کرمانی‌های کارگزاران به یاری دبیر کل شتافت؛ حسین مرعشی به انتقاد از افشاگری یاران سیاسی‌اش پرداخت و اظهار داشت: «برای روزنامه آفتاب یزد متأسفم که بر سرشاخه نشسته‌اند و بن می‌برند.» کارگزارانی‌ها پس از کرباسچی خواهان حضور گزینه حزبی در ساختمان بهشت بودند. محمدعلی نجفی گزینه اصلی آنان بود؛ هرچند با جنجال فراوان و دلایل نامشخص استعفا داد. پس از آن رقابت برای جانشین نجفی آغاز شد. این بار کارگزارانی‌ها شکست خوردند. اعضای حزب اتحاد ملت و اعتماد ملی بر گزینه سید محمد علی افشانی به تفاهم رسیدند اما گویا شهرداری تهران طلسم شده است و با قانون منع حضور بازنشستگان در مناصب دولتی، افشانی با شهرداری باید خداحافظی کند و شاهد رقابت دیگری هستیم.
روزنامه سازندگی ارگان حزب کارگزاران سازندگی با انتشار عکس محسن هاشمی به حمایت از وی پرداخت. آنان معتقدند از باب اقامه «اتمام حجت» و نه نگرش «حزبی» بلکه «ملی»، محسن هاشمی را گزینه اصلح می‌دانند. در همین راستا این روزنامه حزبی با مدیحه‌سرای پیرامون شخصیت محسن هاشمی نوشت: «اکنون در زمانه ما بی‌اغراق از میان افرادی که از توفان ۸۸ عبور کرده‌اند تنها محسن هاشمی واجد چنین استعدادهایی است؛ به نسبت دیگران جوانتر است، فن‌سالار است و نه چپ است و نه راست و می‌تواند به نقطه تفاهم حاکمیت و دولت و اصلاحات بدل شود. محسن هاشمی از بدنه شهرداری است و گرچه برخی مفهوم آقازادگی را به انحراف کشیده‌اند اما او فقط به فرزند آقای هاشمی بودن کفایت نکرده و در کف شهرداری بر قابلیت‌های خود افزوده است. از لحاظ سیاسی نیز در این یک سال به تعبیر خودش کار سیاسی را به خوبی آموخته است و تعامل با جناح‌های درون جبهه اصلاحات را فراگرفته است؛ تا جایی که بارها از نحوه ریاست او بر شورا از سوی بزرگان جبهه اصلاحات تقدیر شده است و یقینا در مقام شهردار نیز این تجربه را تعمیق خواهد کرد.» با این شرایط اگر حزب کارگزاران سازندگی به تصاحب صندلی ساختمان بهشت دست نیابد؛ مجدد شمشیر انتقاد را به سمت حزب اتحاد ملت از نیام می‌کشد و شاهد تکرار نسبی شورای شهر اول خواهیم بود.
چینش لیست بهارستان بدون برادر کوچک
الف. همسو با ائتلاف 92
کارگزارانی‌ها در انتخابات بهارستان دهم به استمرار ائتلاف 92 تن دادند. برآیند این ائتلاف تصاحب اکثریت کرسی‌های مجلس شورای اسلامی بود. این حزب برای انتخابات آتی اگر همسویی با ائتلاف 92 را استمرار بدهد؛ قطعا شاهد ریزش نمایندگان همسو خواهند شد.
ب. واگرایی ائتلاف 92
بارها کارگزارانی‌ها از کنش‌های سیاسی حزب اعتدال و توسعه گلایه کردند. آنان چنین رفتارهایی را موید شورشگری و گستاخی برادر کوچکتر در عصر عسرت پدر معنوی هر دو حزب تلقی می‌کنند. حسین مرعشی از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی شکست‌های فراکسیون امید در بهارستان را ماحصل تلاش‌های سیاسی «بخشی از دولت» می‌داند و در همین راستا گفت: «مشخصا من این مسئولیت را متوجه آقای واعظی می‌دانم. آقای واعظی علاقه‌مند است جریان سوم در مجلس راه بیندازد و این جریان سوم، عملا جریانی نمی‌شود جز اینکه در ائتلاف با اصولگرایان قرار می‌گیرد و امید را تضعیف می‌کند. این اشــتباه سیاسی بخشــی از دولت با محوریت آقای واعظی بود که بخشی از بدنه فراکسیون امید را تحت عنوان مستقلین جدا کرد و هدیه کرد به اصولگرایان.» به نظر می‌رسد با این شرایط کارگزارانی‌ها نفیر جدایی از ائتلاف 92 سر بدهند و خواهان لیست مجزا یا مشترک با اصلاحات بدون حضور نامزدهای همسو با حزب اعتدال و توسعه به نمایندگی از دولت باشند و این اقدام را میراث تجربه ناموفق پیشین تلقی نمایند.
جهانگیری، هاشمی و شاید گزینه دیگر
کارگزارانی‌ها همواره خواهان دستیابی کلید پاستور بودند. آنان با حضور حسن روحانی به صدارت نهاد ریاست جمهوری تا صندلی معاون اولی پیش رفتند. اسحاق جهانگیری عضو برجسته حزب در کارزار رقابت 1396 خوش درخشید؛ او هرچند نامزد پوششی به دستور مرحوم هاشمی‌‌رفسنجانی بود ولی بیشتر از نامزد اصلی محبوبیت کسب کرد. وضعیت دولت دوم حسن روحانی بیشترین ضربه را به سرمایه اجتماعی اسحاق جهانگیری وارد کرد. جهانگیری با دلار 4200 خواهان فروکش ساختن التهاب بازار ارز شد ولی دلار جهانگیری در کارزار رقابت شکست خورد. پس از چند هفته اسحاق جهانگیری در کنش سیاسی عجیب از عدم قدرت در کسوت معاون اولی گلایه کرد و در همین راستا اظهار داشت: «ما در کشور در این شرایط مدیر ریسک‌پذیر می‌خواهیم. من دستم قلم و کاغذی نیست که کسی را برکنار کنم، این در حالی است که من تا این لحظه اجازه برکناری منشی خودم را هم نداشته‌ام. بنابراین از من انتظار نداشته باشید وکیل و وزیر تغییر دهم.» اما این سخنان بازخورد مناسب در افکار عمومی نداشت و اسحاق جهانگیری سیاستمداری ضعیف بازنمایی شد و جامعه ایرانی این اقدام را به منزله عقب‌نشینی و فرار از مسئولیت‌پذیری سیاسی دانستند و شاید بدترین ریزش سرمایه اجتماعی یک نامزد بالقوه 1400 را شاهد بودیم.
گزینه دوم کارگزارانی‌ها محسن هاشمی است؛ او اشبه افراد به پدرش است. برخی معتقدند او همانند احمدی‌نژاد از شهرداری به شهریاری گام برمی‌دارد. تیم رسانه حزب کارگزاران گمانه‌زنی پیرامون انتخابات 1400 را دور از واقعیت می‌داند و به طور تلویحی عدم دستیابی به صندلی شهرداری را حفاظت از جایگاه محسن هاشمی می‌داند و در همین راستا نوشت: «هرچند که ملاحظه مشکلات شهرداری تهران سبب می‌شود که گروهی از دوستان محسن هاشمی به او توصیه کنند که صبر کند و از تردامنی در این شرایط آشفته شهر و کشور و اصلاحات پروا کند تا در سراب ساحل آرامش ۱۴۰۰ با تنزه‌طلبی سالم بماند!» هرچند این گزاره آشکارا از برنامه‌ریزی بلندمدت هاشمی جوان در کارزار رقابت پاستور خبر می دهد. با این وجود احتمال دیگر نیز وجود دارد؛ کارگزارانی‌ها مانند دو دوره پیشین با ائتلاف اصلاح‌طلبان همسو شوند و کسوت معاون اولی را سهم خود بدانند.
دیدگاه تان را بنویسید