گران شدن بلیت سینما مردم را فراری می دهد

به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری، اواخر بهمن ماه سال جاری خبری مبنی بر افزایش نرخ بلیت سینماها از سوی «فرجی» سخنگوی شورای صنفی نمایش مطرح شد که حواشی و اظهارنظرهای مختلفی را به همراه داشت.
خبری که در روزهای اخیر با توجه به اظهارات سید ضیاء هاشمی، دبیر شورای‌عالی تهیه‌کنندگان، رنگ و بوی حقیقی یافته و باید منتظر بود تا در روزهای آغازین سال جدید این افزایش صورت پذیرد.
در طرحی که از سوی هاشمی مطرح گردیده ظاهرا قرار است که قیمت بلیت سویه ای شناور داشته و بین 6 تا 26 هزار تومان بر اساس ساعات مختلف روز، متغیر باشد. طرحی که انتقادات زیادی را به لحاظ روش و ماهیت اجرا متوجه خود ساخته است.
البته که افزایش قیمت بلیت نه پدیده ای جدید و نه عجیب است و در سال های گذشته هم، سابقه و تجربه ی آن را داشته ایم اما مساله اساسی این است که قیمت کنونی بلیت، به هیچ عنوان قیمت ارزانی نیست و با توجه به وضعیت اقتصادی و معیشتی برای بسیاری از مردم گران است؛ مهمتر از آن، زمان زیادی از آغاز دوباره ی تماشای فیلم در سینما یا آنچه از آن با عنوان آشتی مردم با سینما یاد می شود، نمی گذرد. بر این اساس اجرای چنین طرحی نگرانی هایی را از بابت ریزش مخاطبان سینمایی و در نتیجه کاهش مصرف فرهنگی جامعه به همراه داشته است.

**سینمایی که همراه مردم نماند
«داوود براتی» منتقد سینما و پخش کننده فیلم در این رابطه و در گفت وگو با پژوهشگر ایرنا خاطرنشان شد: ما از سال 1395 طرح «سینما سلام» که با عنوان سینمای سیار هم شناخته می شود را در شهرهای کوچک و بالای 50 هزار نفر اجرا کردیم، قیمت بلیت آن را 5000 تومان گذاشتیم و از همان زمان یعنی از سال 95 تاکنون یک ریال هم افزایش قیمت نداشته ایم. چرا که وقتی افزایش قیمت را در هرجایی امتحان کردیم، مخاطبمان دچار ریزش شد. و بر اساس تجربه خودم می گویم که بلیت 20 هزار و 26 هزار تومان اگر حتی شناور باشد، از نظر روانی به ریزش مخاطب منجر می شود.
«یک خانواده چهار نفره ایرانی را تصور کنید که بخواهد به سینما برود؛ با این وضعیت هزینه اش 80 هزار تومان می شود و اینها اگر ماهی یکبار به سینما می رفتند، الان مجبور می شوند که هر سه ماه یک بار بروند. اگر میانگین بگیرند ممکن است مبلغ سینما رشد فروش داشته باشد ولی از نظر تعداد با کاهش مواجهه می شود».
وی افزود: در نتیجه من فکر می کنم این موضوع به نفع سینما نیست، یعنی سینما می توانست در همراهی با مردم قیمت هایش را افزایش ندهد، چنانکه هنر به دلیل شرایط سخت اقتصادی همیشه همراه مردم است.
«بهتر بود که می آمدند و این شرط را می گذاشتند که سه ماهه ی اول سال به خاطر همراهی با شرایط اقتصادی، سینما بلیتش را افزایش نمی دهد، تا به این وسلیه افزایش مخاطب کنند و اگر این مخاطب اقبال داشت به همین روند ادامه دهند. چون معمولا بیشتر سینماهای ما با 20% ظرفیت فیلم پخش می کنند و ضریب اشغالشان 20% هم نیست. در بهترین حالت ممکن است ضریب اشغال ما 50% باشد که با این شرایط آن هم 20 درصد نمی شود».
بنابراین بهتر است به این مساله ضریب اشغال صندلی ها فکر کنند و با یک روند منطقی تری به جلو بروند؛ افزایش بلیت اگر به این نحو صورت گیرد، روندی شبیه به بازار دارد و این نشان می دهد که سینما در روزهای سخت با مردم همراهی نکرد.

**مخاطبانی که حذف می شوند
براتی در تبیین مساله افزایش نرخ بلیتتصریح کرد: این مساله جواب نمی دهد و همین امسال هم با توجه به افزایش صندلی های سینما که جدیدا ساخته اند، اگرچه انتظار این بود که حداقل 50% مخاطب سینما رشد کند اما این اتفاق نیفتاده، چراکه بلیت گرانتر شده است. بلیت سینما همین الانش هم به نسبت حقوقی که مردم می گیرند، قیمت ارزانی ندارد و به نظرم با این روند سینما در بخشی از مردم، از سبد خانوار حذف می شود.
این منتقد ادامه داد: وقتی بحران اقتصادی وجود دارد مردم اول از کتاب شروع می کنند و آن را حذف می کنند، بعد به سینما می رسند، بعد به تفریحات و مسافرتشان، بعد به پوشاکشان و بعد به خوراکشان و بعد هم به لوازم خانه و در نهایت به جایی که زندگی می کنند. ما فرهنگی داریم که یکی از آخرین مورد لوازم خانه است؛ در نتیجه من فکر می کنم ما با این افزایش قیمت یک مهاجرت فرهنگی خواهیم داشت. مهاجرت فرهنگی قشر متوسط به پایین جامعه.
«اگر فکر می کنند که سینماهایشان فقط باید مختص به بالای جامعه باشد، یعنی مختص به آن دو دهک بالاتر، اشکالی ندارد این کار را بکنند اما مساله این است که فیلم هایشان هم باید مختص آن دو دهک جامعه باشد. اگر قرار است برای همه جامعه فیلم بسازند، سینماهایشان را هم باید برای همه در نظر بگیرند. این سیاست شناور بودن جواب نمی دهد مگر این که منطقه ای کنند یعنی بگویند مثلا تا میدان انقلاب یا تا سینمای استقلال یک قیمت است، سینمای کوروش یک قیمت دیگر است و به همین ترتیب».
براتی افزود: یعنی بیایند و مناطق سینمایی را بر اساس رستوران ها تفکیک کنند؛ یعنی اگر قرار است این نگاه را داشته باشند، بیایند و براساس جا و موقعیت مکانی هر سینما تصمیم بگیرند. که حتی این تصمیم هم باید خیلی ملاحظه در آن دخیل باشد. یعنی مراقبت کنند تا این فرهنگ ضعیف سینما رفتن از بین نرود. در صورتی که با این افزایش قیمت انگار داریم به آن شلیک می کنیم. که دست روی ماشه است و با یک افزایش قیمت، بخشی از بدنه را فرو می ریزد؛ یعنی بخشی را کنار می زنیم با این توجیه که بخشی دیگر این خلا را جبران می کنند فکر می کنم که این اقدام تحت این شرایط به نفع سینمای نیست.
پژوهشم**9480**1552