گفتوگوی مثلث با علیرضا رحیمی
تسویه حساب نکنیم
علیرضا رحیمی که یکی از اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس دهم است در گفت‌وگو با مثلث از برجام و ضرورت تصویبش می‌گوید. صحبت ما با او به اختلافات داخلی بر سر این توافق می‌رسد و او معتقد است این یک تصمیم فردی یا تصمیمی که تنها منتسب به دولت باشد، نیست. وقتی پای صحبت به وحدت می‌رسد رحیمی آن را یک ضرورت می‌داند و می‌گوید بهتر است دست از رجزخوانی‌های سیاسی برداریم. آنچه در ادامه می‌خوانید، مشروح این مصاحبه است.
با خروج آمریکا از برجام جنجالی به پا شد و امروز موافقین و مخالفین اظهارات مختلفی در این رابطه دارند، به نظر شما تصمیماتی که درباره برجام گرفته می‌شود چقدر در ظرف زمان و شرایط تعریف می‌شود؟
قبل از هرچیزی باید این نکته را بگویم که ایران هنوز تصمیم قاطعی درباره برجام نگرفته است و قرار شد این موضوع هم در شورای عالی نظارت بر برجام و هم در شورای عالی امنیت ملی بررسی شود؛ بنابراین در همین راستا شاهد بودیم که رئیس‌جمهور هم اعلام کردند بعد از تصمیم ترامپ دو هفته‌ای را هم مترادف با موضع‌گیری‌های شرکای آمریکا و هم به لحاظ حقوقی هیچ اقدامی در رابطه با برجام انجام نمی‌دهند.
در راستای سوالی که مطرح کردید باید بگویم قطعا تصمیمات سیاسی را باید باتوجه به شرایط و موقعیت همان زمان مورد ارزیابی قرار داد؛ در همین راستا تصمیم آن زمان برای امضای برجام بهترین تصمیم بود و تدبیری هم که دولت اخیرا در برای خروج از برجام آمریکا اتخاذ کرد، تصمیمی عاقلانه بوده است. آنچه امروز از هرچیزی مهمتر به نظر می‌رسد این است که هیچ وضعیت حقوقی، سیاسی و بین‌المللی نباید دستمایه‌ای در دست گروه‌های منتقد برای تسویه‌حساب‌های سیاسی شود؛ فراموش نکنیم گاهی ممکن است احساسات بر عقلانیت غلبه کند و تحلیل‌ها تابع احساسات شود یا در برخی موارد گروه‌هایی که دست‌شان از خیلی پست‌ها کوتاه است یا ناکامی‌هایی را در رقابت‌های سیاسی داخلی داشته‌اند فرصتی برای انتقام به دست بیاورند. به هر صورت عقلانیت حکم می‌کند از احساسات فاصله بگیریم و وارد فضای رقابت‌های سیاسی نشویم.
در شرایط امروز به نظر شما چقدر سیاست داخلی و حفظ انسجام داخلی اهمیت پیدا می‌کند؟
سیاست داخلی ما به صورت فردی تصمیم‌گیری نمی‌شود و در مجامع مختلف نظرات کارشناسی مطرح می‌شود. مجلس شورای اسلامی، مجمع تشخیص مصلحت نظام، وزارت امورخارجه، شورای عالی امنیت ملی و هیات عالی نظارت بر برجام، همه از مجامعی هستند که هم به لحاظ فکری و هم به لحاظ تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی موثر هستند و قاعدتا این تصمیم‌سازی‌ها تا وقتی بر پایه خرد جمعی و بر مبنای مشورت است می‌تواند منافع تصمیمات را به سمت حداقل ضرر
پیش ببرد.
منظور من این است که چقدر لازم است ما در عرصه سیاست داخلی یک صدای واحد داشته باشیم و شاهد چند صدایی نباشیم؟
به هرحال آنجایی که صحبت از منافع ملی می‌شود و پای منافع ملی به میان می‌آید حتما باید یکصدایی وجود داشته باشد و قاعدتا اختلاف سلیقه‌ها و اختلاف‌نظرها نباید این ضرورت کشور را در حوزه امنیت و منافع ملی به مخاطره بیندازد. در برخی موارد که نیاز به وحدت ملی بوده و صداهای مخالف در این مقطع پررنگ شده مشاهده کردیم که خسارت به همه کشور رسیده است. در نهایت وقتی تصمیم کلی نظام به سمت یک موضوع خاص است تا قبل از تصمیم‌گیری باید نظرخواهی شود و همه اعلام نظر کنند و بعد از تصمیم همه باید در یک جهت برای اقتدار کشور حرکت کنیم.
امروز منتقدان برجام دائما از اخطارهای خود می‌گویند و مدعی هستند که ما پیش‌بینی می‌کردیم و این موضوع را به پتکی برای نقدکردن دولت تبدیل کرده‌اند، به نظر شما این رفتارها چقدر می‌تواند مانع از اتحاد شود؟
به هر صورت خروج آمریکا زمینه قوی را برای برخی گروه‌ها باز کرده است تا تسویه‌حساب‌هایی هم با دولت و هم با تیم دیپلماسی داشته باشند. این تسویه‌حساب‌ها محدود به روزهای اخیر نیست و پیش از این ما در قالب سخنرانی‌ها و مصاحبه‌ها به کرات شاهد آن بودیم و از هر فرصتی برای رجزخوانی‌ها استفاده کردند. اینکه چه علتی باعث بروز چنین رفتارهایی می‌شود جای بحث دارد و شاید یک‌سر آن را بتوان به رقابت‌های انتخاباتی ربط داد اما در شرایط کنونی که کل کشور تحت تاثیر مقابله با خروج آمریکا از برجام قرار گرفته است این مخالفت‌ها و رجزخوانی‌های سیاسی نه تنها به ضرر منافع ملی است، بلکه امنیت ملی را هم از برخی زوایا می‌تواند تحت‌الشعاع قرار دهد و به نوعی این رویکردها قادر خواهد بود طمع دشمنان را بیشتر کند.
می‌گویند باید دولت از برجام خارج می‌شد، آیا باتوجه به شرایط داخلی امروز این اقدام صحیح بود؟
من همان‌طور که قبلا هم اشاره کردم تصمیماتی که درباره برجام گرفته می‌شود محدود به دولت نیست و این تصمیمات حاکمیت است. بنابراین آنچه در حیطه برجام تصمیم‌گیری می‌شود صرفا نه به آقای روحانی و نه به آقای ظریف منتسب نمی‌شود. آنچه حائز اهمیت است اینکه سطوح مختلف نظام در تصمیم‌گیری مشارکت دارند و نهایتا تصمیمات کلان با نظر رهبری انجام می‌شود و حتی مذاکرات هم با نظر رهبری انجام شده است، بنابراین اینکه تصمیمات را تنها منتسب کنند به دولت این یک آدرس‌دادن غلط و یک نگاه ناقص به منافع ملی و کشور است.
چقدر وحدت را لازمه شرایط امروز کشور می‌دانید؟
با توجه به اینکه تلاش‌های آمریکا در راستای ایران‌هراسی و همراهی سعودی‌ها و اسرائیلی‌ها همواره در جریان بوده است همدلی مسئولان و وحدت آنها یک ضرورت غیرقابل انکار است. ما در شرایط حساسی هستیم و در این شرایط است که ضرورت وحدت با تمام وجود احساس می‌شود و حتی این موضوع را می‌توان در بدنه جامعه به خوبی ببینیم که آنها نیز خواستار یک وحدت جمعی هستند و برخی مخالفان معتقدند برای ایجاد وحدت در قدم اول باید دولت از مردم بابت امضای برجام عذرخواهی کند.
این پیش‌شرط‌ها نمی‌تواند مانع رسیدن ما به هدف‌مان شود؟
به هر حال این دیالوگ‌ها از همان رجزخوانی‌هایی است که پیشتر به آن اشاره کردم. بنابراین ما باید از این اختلافات و این تسویه‌حساب‌ها دست برداریم و به سمت یک انسجام ملی پیش برویم و همان‌طور که رهبر معظم بارها تاکید کرده‌اند لازم است قدم در مسیر ایجاد انسجام ملی برداریم و ضمن احترام به عقاید و محترم شمردن اختلاف‌نظر دست از کینه و دشمنی برداریم و اجازه ندهیم اختلاف‌نظرها به عقده‌گشایی‌ها تبدیل شود. اگر افراد ادعای ولایت‌پذیری دارند این ادعا فقط در حرف و شعار و چفیه نیست، بلکه در عمل و رفتار است.
دیدگاه تان را بنویسید