علی اصغر مدیر روستا: تفاوت دشان/فرانسه مستحق قهرمانی بود

مثلث/مدیر روستا:

باید بپذیریم که ما طی یک ماه اخیر شاهد بازی‌های فوق‌العاده‌ای از سمت کرواسی و فرانسه بودیم. نه‌تنها این‌ دو تیم بلکه همه تیم‌های حاضر در جام‌جهانی نشان دادند که حضورشان در روسیه بی‌دلیل نیست. واقعا هر یک از بازی‌ها پر از درس‌های فنی بود. درس‌هایی برای مربیانی که می‌خواهند فوتبال را ‌امروزی‌تر ببینند. فکر می‌کنم جام‌جهانی روسیه از این جهت خیلی دیدنی بود. شما از هر نظر که فکرش را بکنید جامی دیدنی بود. نحوه برگزاری بازی‌ها بسیار خوب و منظم بود و عملکرد تیم‌ها نیز نشان می‌داد که با جام قابل توجهی روبه‌رو هستیم. جامی پر از شگفتی و اتفاقاتی که همه‌مان را غافلگیر کرد. من معتقدم خود ما نیز بخشی از این شگفتی بودیم وقتی موفق شدیم مقابل تیم‌های بزرگ بازی‌های بسیار خوبی داشته باشیم و نمایشی آبرومندانه ارائه دهیم. در مورد فینالیست‌ها نیز نظرات مختلفی وجود دارد. خیلی‌ها تصور می‌کردند به جای کرواسی تیم دیگری به فینال خواهد رسید. همه از برزیل و اسپانیا حرف می‌زدند ‌اما تیم‌هایی که تیم‌تر بودند موفق شدند ستاره‌ها را از جام‌جهانی بیرون بیندازند. رفته‌رفته اطمینان حاصل کردیم که این جام با جام‌های قبلی فرق دارد. اگر فرانسه به فینال نمی‌آمد همه آن چیزی که درباره جام 2018 پیش‌بینی کرده بودند اشتباه از آب درمی‌‌آمد و من خیلی‌ امیدوار بودم این اتفاق رخ دهد ‌اما ‌فرانسه تیم دیگری بود. مثل سیر مدعیان نبود که دور را به تیم‌های دیگر بدهد. حذف آنها یا بهتر بگویم شکست دادن این تیم بسیار سخت است. خیلی‌ها گمان می‌کردند که این تیم را در جمع ‌چهار تیم پایانی ببینند. حتی فینالیست شدن این تیم هم مورد اتفاق نظر خیلی‌ها بود. با این حال کمتر کسی فکر می‌کرد که کرواسی به فینال جام‌جهانی راه پیدا کند. کرواسی تیم بسیار خوب و منظمی نشان داد. آنها از همان بازی‌های ابتدایی‌شان ثابت کردند که یک تیم هستند. یک تیم به تمام معنا‌ بازیکنان فداکارانه و با شجاعت خاصی بازی کردند. زحمت کشیدند. سخت تلاش کردند تا تیم‌شان را در بازی‌های حساس بالا بکشند. حتی وقتی از حریفان خود عقب افتادند با صبر و تلاش خاصی به بازی برگشتند و بالاخره هم خود را به فینال رساندند. ‌اما به نظرم آنچه ‌باعث اختلاف سطح دو تیم حاضر در فینال شد نه مسائل تکنیکی یا تاکتیکی بلکه بیشتر به مساله آمادگی بدنی برمی‌گشت. کرواسی از سه بازی که به وقت‌های تلف شده رفته بود به فینال‌‌ آمد و از این جهت خیلی خسته بود. آنها به‌اندازه کافی فرصت نداشتند که برای فینال ریکاوری کنند. برعکس حریف این تیم یعنی فرانسه با بدن‌هایی ‌آما‌ده و سرحال به فینال‌ آمد و اتفاقا می‌دانست که در این مورد مهم نسبت به کرواسی برتری دارد و به بهترین شکل ممکن از این ‌امتیاز خود استفاده کرد. من اختلاف دو تیم را فقط در همین مورد می‌دانم. شاید خیلی‌ها بگویند برای کروات‌ها مهم این بود که به فینال برسند. موافق نیستم. آنها قهرمانی می‌خواستند. آنها برای رسیدن به قهرمانی جام‌جهانی بود که آن طور تلاش کردند و از خودگذشتگی نشان می‌دادند. بنابراین نمی‌توانیم بگوییم شخصیت یکی از فینالیست‌ها بالاتر از دیگری بود. هر دو تیم با شخصیت خاصی در درون زمین بازی کردند. کرواسی شخصیت تلاشگر و شجاع تیمی‌اش را بارها به مخاطبان فوتبال نشان داد. همان طور که فرانسه نشان داد تا چه حد در دنیای فوتبال مقتدر است و می‌تواند هر کاری را انجام بدهد. با همه اینها من اعتقاد دارم که شانس هم با فرانسه یار بود. آنها تیمی خسته را در فینال ملاقات کردند و مهم‌تر در فینال آن هم در شرایطی که کرواسی گل مساوی را به ثمر رسانده بود و روحیه بسیار خوبی  برای ادامه بازی داشت، صاحب یک ضربه پنالتی شدند.

 آن پنالتی در بدترین شرایط ممکن علیه کرواسی رقم خورد و به نوعی فرانسه را نجات داد. شاید اگر آن پنالتی اتفاق نمی‌افتاد باز هم فرانسه می‌توانست در موقعیت‌های دیگری دروازه کرواسی را باز کند ‌اما نه به آن سادگی که همه دیدیم. گل‌های سوم و چهارمی که کرواسی خورد حاصل از دست رفتن تمرکز تیم کرواسی بود و فرانسه به عنوان تیمی زهردار به خوبی موفق شد از ‌ضعف حریف خود بهره ببرد. ‌اما من دوست داشتم کرواسی قهرمان شود. درست است که فرانسه تیم مقتدر و خوبی بود ‌اما کروات‌ها به معنای واقعی یک تیم بودند. آنها به‌اندازه فرانسه پر مهره و پرستاره نبودند ‌اما همگی در خدمت تیم بودند. درست است که آنها مودریچ، راکیتیچ و مانژوکیچ را داشتند ‌اما همه می‌دانیم که این ستاره‌ها مسی و رونالدو نیستند. بنابراین کرواسی با همین بازیکنان جوان هم موفق شد فوتبالی روان و هجومی ارائه کند، فوتبالی که همه از دیدن آن لذت می‌بردیم. آنها مالکیت توپ را در اختیار داشتند. موقعیت‌های زیادی در هر بازی خلق کردند و در فینال هم بالاخره خودشان را پیدا کردند ‌اما برای بازگشت کمی دیر شده بود‌. در مورد فرانسه باید بپذیریم که آنها تیمی بودند که ‌کاملا اقتدار را معنا کردند. آنها شخصیت خودشان را به همه رقیبان‌شان دیکته کردند و در نهایت قهرمان جام‌جهانی شدند. تیمی با استخوان‌بندی فوق‌العاده که باعث می‌شد بازی را برای هر تیمی سخت کنند. ‌اما یکی از دلایل موفقیت آنها حضور بازیکنان آفریقایی‌الاصل در این تیم بود. بازیکنان آفریقایی‌الاصل فرانسه واقعا این تیم را از سایر مدعیان متمایز کردند و از فرانسه تیمی دونده، قلدر و فیزیکی ساختند که در میانه میدان بازی را از هر خط میانه‌ای می‌برد.

فرانسه می‌دانست از هر بازی چه می‌خواهد. آنها کرواسی را به خوبی آنالیز کرده بودند و می‌دانستند تیمی که برای اولین بار به فینال رسیده این پتانسیل را دارد که به بازی احساسی رو بیاورد. به همین دلیل بود که فرانسه سعی کرد کرواسی را خسته کند. توپ و میدان را در اختیار آنها قرار داد تا آنها را از نفس بیندازد. آنها را خسته کرد تا مرحله بعدی برنامه‌اش را اجرا کند. بنابراین وقتی کرواسی گل مساوی را به ثمر رساند دیگر اجازه نداد که توپ و میدان در اختیار این حریف سختکوش باشد. روی دروازه حریف فشار وارد کرد تا به گل برسد. بعد از گل هم مترصد موقعیت‌های بعدی شد تا در ضدحمله‌ها از سرعت بازیکنانی مثل ‌امباپه و متوئیدی نهایت استفاده را ‌ببرد فرانسه همه ما را به یاد تیم 98‌ انداخت. آن تیم هم که قهرمان شد و برزیل را شکست داد همین ‌اندازه با اقتدار و با برنامه کار می‌کرد و در میانه میدان هیچ تیمی حریف‌شان نمی‌شد. بنابراین اتفاق بزرگ‌تر جایی رخ داد که نیمکت‌ها را از ابتدای بازی زیر نظر گرفتیم. دشان نسبت به دالیچ آ‌رامش بیشتری داشت. لااقل من این طور فکر می‌کنم و به نظرم تفاوت این دو مربی در فینال مشخص شد. دشان که در سال 98 جام‌جهانی را به عنوان کاپیتان تیم ملی فرانسه بالای سر برده بود حالا به عنوان سرمربی این تیم جام 2018 را فتح کرد تا همه بدانند او چه کیفیت بالایی دارد. ‌اما در پایان مایلم به یک نکته اشاره کنم؛ همیشه تیم‌هایی که قهرمان جام‌جهانی می‌شوند تا چند سال بعد هم می‌توانند در فوتبال حاکمیت خودشان را تثبیت کنند. در مورد فرانسه هم اگر‌چه معتقدم در جام‌جهانی بعدی کار سختی برای دفاع از عنوان قهرمانی خواهد داشت ‌اما ‌نکته‌ای که در مورد این تیم وجود دارد به جوان بودن آنها برمی‌گردد. دشان تیمی جوان را مهیای فوتبال و هنرنمایی در مسابقات آینده کرده که به نظرم می‌تواند تا سال‌ها قهرمان بلامنازع فوتبال جهان باشد.