آخرین تیر راست میانه؛ رادیکالیسم اسم رمز فرار از پاسخ‌گویی دولت روحانی است

​ فردا: تلاش روزنامه سازندگی برای ساختن دوقطبی رادیکالیسم-میانه‌روی موجب شده که پس از نقد نامه موسوی خویینی ها در این روزنامه که به تعبیری عبور از اصلاح طلبی عمل گرا محسوب می شد، از مجلس یازدهم تفسیری افراطی بسازد. زدن برچسب افراط گرایی به جناح راست نوعی فضاسازی برای احیای گفتمان اعتدال در زمانه ناکارآمدی دولت روحانی است.

این روزنامه که زیر حملات سنگین اصلاح طلبان رادیکال قرار دارد، ترجیح داده که برای گریز از اختلاف جدی و عمیق اصلاح طلبان از فرصت حضور ظریف در مجلس استفاده کند و به جای بیان نقدهای نمایندگان به سیاست خارجی دولت و محمد جواد ظریف ، بر رفتار چند نماینده تمرکز کند و این رفتار را به کل مجلس تعمیم دهد.

مدیریت تمام فرایند پخش و توزیع سفارش را به ما بسپارید!

برای دریافت دموی نرم افزار پخش سفارشات این فرم را پر کنید

تلویزیون هوشمند شیائومی 65 اینچی با قیمت10.220.000تومان

جای جوش رو برای "همیشه" محو کن! (دریافت مشاوره)

بحران سازندگی پس از انتخابات مجلس یازدهم و پس از شکست لیست موسوم به «یاران هاشمی» به حدی جدی است که تقریبا أکثر اصلان طلبان تقصیر این شکست را به گردن کارگزاران انداخته اند و از کف رای ٣ هزار نفری این حزب سخن گفتند. کارگزاران برای فرار از این شکست اما به خاتمی و عارف و اتحاد ملت حمله کردند.

در گام دوم اما سازندگی به عنوان ارگان حزب کارگزاران که از حامیان اصلی دولت محسوب می شوند، برای خارج شدن از موضع فعلی استراتژی خود را بر گوشزد کردن «احیای رادیکالیسم» قرار داد و از نامه خویینی ها و حضور ظریف در مجلس برای تثبیت سیاست خود استفاده کرده است.

این سیاست درباره اصلاح طلبان گرچه تا حدود زیادی واقعیت دارد و موجب تضعیف اصلاح طلبان عمل گرایی چون کارگزاران خواهد شد، اما در قبال اصول گرایان ، تبدیل کردن نقدهای جدی نمایندگان به شرایط نابسامان اقتصادی کشور و انفعال و سیاست های غلط دولت به رادیکالیسم است.

موضع سازندگی اما درباره قالیباف مانند گذشته مبتنی بر جدا کردن او از سایر اصول گرایان و ایجاد این تصور است که اصول گرایان در مجلس با او همراه نیستند. تصوری که در روزهای قبل از انتخابات هیات رییسه در صورت بزرگ کردن فراکسیون احمدی نژادی ها و پایداری توسط اصلاح طلبان پی گیری شد. رای بالای قالیباف درون فراکسیون و بعد در صحن علنی نشان داد که تا چه میزان تحلیل های سازندگی دور از واقعیت و مصنوعی و بر اساس نیات درونی آنها است.

این می تواند تجریه ای برای سازندگی تلقی شود که میان واقعیت ها و تصورات خود پیوند دقیقی برقرار سازند. تلاش برای تفرقه در میان اصول گرایان همان قدر پروپاگاندا و جنگ روانی به نظر می رسد که برساختن تصویر نقد نمایندگان مجلس به دولت  به عنوان رادیکالیسم  و فرار از پاسخگویی به عملکرد دولت مورد حمایت این حزب.

آنچه موجب ناراحتی و حتی واکنش برخی از نمایندگان شده حاصل پاسخ گو نبودن دولت به مشکلات اقتصادی و اتخاذ سیاست های نادرست در سطح کلان و در عین حال نپذیرفتن واقعیت ها بوده است. در این میان حتما واکنش تند برخی نمایندگان پذیرفتنی نیست اما هم تعمیم دادن این رفتار به کل مجلس سیاسی کاری است و هم غلبه حاشیه بر متن. متن مشکلات کشور و نقش دولت در این وضعیت است و حاشیه هم تمرکز اصلاح طلبان و حامیان دولت بر برخی مسائل فرعی برای فرار از پاسخ گویی.

قالیباف حتما منتقد سیاست ها و عملکرد دولت روحانی است و عملیات روانی رسانه های اصلاح طلب از جمله سازندگی نمی تواند موجب بیان این نظرات شود. در این میان قالیباف هم به عنوان رییس مجلس و هم به عنوان مرجع و فرد مورد توافق اصول گرایان در عرصه سیاست که مدیریت مجلس را بر عهده دارد، با ادبیات محترمانه و خیرخواهی و البته نظارت جدی سعی می کند امور اقتصادی را اصلاح کند و از مضاعف شدن مشکلات اقتصادی جدا کند و در مرحله بعد به همراه نمایندگان راه حل ارائه نماید.

قالیباف عزم جدی برای مقابله و اصلاح روند نادرست دولت در أداره کشور دارد. او حتما با غرب باوران مرز خواهد داشت در عین حال چارچوب و اداب نقد را رعایت می کند. این دو موضوع با هم تناقض ندارند. انتقاد او به دولت جدی است و این انتقاد تبدیل به راه حل و نکات ایجابی در ادامه مسیر خواهد شد.

راست میانه غروب کرده است. عصر روحانی و ظریف به پایان رسیده است. در این میان اعتدال گرایان باید به جای رادیکال خواندن رقیب ، در اندیشه عبور از بحران باشند و به اختلاف درونی در جریان خود بپردازند.