معرفی انواع پوزیشن معاملاتی

پوزیشن معاملاتی (trading position) یا موقعیت معاملاتی یک اصطلاح تخصصی در دنیای بازارهای مالی است. اگر تریدر این بازار هستید یا قصد دارید در آینده‌ای نزدیک به یک معامله‌گر (trader) تبدیل شوید، دانستن معنا و مفهوم این اصطلاحات یکی از اولین و مهم‌ترین کارهایی است که پیش از ورود سرمایهٔ خود به بازارهای مالی باید انجام دهید. در ادامهٔ این مطلب بعد از آشنایی با مفهوم trading position، انواع پوزیشن معاملاتی به همراه سود و زیان آن‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

پوزیشن معاملاتی چیست؟

برای درک معنی پوزیشن معاملاتی، ابتدا باید بدانید تک کلمهٔ position در بازارهای مالی به چه معناست. پوزیشن مقدار یک ابزار مالی مانند ارز دیجیتال، اوراق بهادار و ... است که معامله‌گر (شخص یا سازمان) آن را در اختیار دارد یا به فروش می‌رساند.

تریدر هنگام خرید یک دارایی، در حقیقت یک موقعیت معاملاتی باز می‌کند. این پوزیشن هنگام فروش آن دارایی بسته می‌شود. در بیانی دیگر، معامله‌گر زمان خرید دارایی، یک پوزیشن معاملاتی اختیار کرده و زمان فروش، آن را از اختیار خود خارج می‌کند.

انواع پوزیشن معاملاتی (trading position)

حال که با مفهموم پوزیشن معاملاتی آشنا شدید، زیرساخت‌ها برای معرفی انواع پوزیشن‌های معاملاتی فراهم است:

• Long position یا موقعیت بلند مدت

لانگ پوزیشن یا موقعیت بلند مدت که به آن Buy (خرید) نیز گفته می‌شود، به این معنی است که تریدر، یک دارایی یا قرارداد را برای مدت طولانی خریداری کرده یا به اختیار بگیرد. در این موقعیت می‌توان از اصطلاح هولد (hold) کردن نیز استفاده کرد.

به این ترتیب زمانی که معامله‌گر در این پوزیشن دارایی را هولد کند (در اختیار بگیرد)، با افزایش ارزش و اعتبار دارایی سود کرده و با کاهش آن متضرر خواهد شد.

• Short position یا موقعیت کوتاه مدت

به این موقعیت معاملاتی، Sell یا فروش هم گفته می‌شود. معامله‌گر در این موقعیت دارایی‌اش را با هدف کسب سود از یک سیر نزولی، به فروش رسانده یا اصطلاحاً شورت می‌کند، به این ترتیب او دارایی تحت مالکیت یا قرضی خود را به قیمت بالاتری می‌فروشد و در آینده‌ای نزدیک آن را با نرخ کمتری مجدداً خریداری می‌کند.

استقراض دارایی از یک پلتفرم دیفای (DeFi) یا وام‌دهی، فروش آن و برگرداندن مقدار اولیهٔ دارایی هنگامی که نرخ و قیمت آن تا حداقل میزان موردنظر کاهش یافته‌است، یکی از مهم‌ترین روش‌های شورت کردن دارایی‌هاست.

• Neutral position یا موقعیت خنثی

موقعیت خنثی را نمی‌توان یک پوزیشن معاملاتی به‌شمار آورد. بلکه این وضعیت به این معناست که دو پوزیشن کوتاه مدت یا short و بلند مدت یا long به‌صورت همزمان در در پورتفولیوی معامله‌گر حضور داشته باشند. چنین استراتژی کمک شایانی به مدیریت ریسک می‌کند و این قابلیت را دارد که ضررهای احتمالی را خصوصاً برای تریدرهای نوپا تا جای ممکن کاهش دهد.

پوزیشن‌های بلند مدت با فروش و کوتاه مدت‌ها نیز با خرید بسته می‌شوند. این "بسته شدن" به دلایل مختلفی می‌تواند اتفاق بیافتد که مهم‌ترین آن‌ها سودآوری و جلوگیری از وقوع ضررهای بیشتر هستند. دلیل دیگر برای بستن یک پوزیشن، می‌تواند مالیات باشد. به عبارت دیگر، در برخی بازارهای مالی، به پوزیشن‌‌های معاملاتی مالیات تعلق می‌گیرد؛ موضوعی که می‌تواند ضرر یک معامله را از سود آن بیشتر کند و درنتیجه تریدر را ترغیب کند هرچه زودتر پوزیشن را ببندد. البته در بازار ارزهای دیجیتال کمتر شاهد این موضوع هستیم.

هر موقعیت معاملاتی چقدر سود دارد؟

سود هر پوزیشن معاملاتی لانگ و شورت را انتخاب درست آن‌ها تعیین می‌کند. انتخاب درست این موقعیت‌های معاملاتی نیز در گرو پیش‌بینی‌هایی است که از روند بلند یا کوتاه مدت بودن قیمت دارایی انجام می‌شود. در ادامهٔ این پیش‌بینی‌ها براساس اطلاعات به‌دست‌آمده از تحلیل تکنیکال (ارزیابی و مطالعه نمودارها و شاخص‌ها) و فاندامنتال (تحلیل شاخص‌های اقتصاد کلان) انجام می‌شود.

در رابطه با سود پوزیشن خنثی هم آنچه اهمیت دارد، روندهای صعودی و نزولی نیستند، بلکه عوامل فرعی‌تری مانند نرخ‌های بهره بانک‌های مرکزی، نوسانات یا نرخ‌های مبادله مقدار این سود را تعیین می‌کنند. شایان ذکر است در اختیار گرفتن (هولد کردن) موقعیت معاملاتی خنثی چند کار اساسی را در رابطه با معامله انجام می‌دهد:

1. نگرانی‌های مرتبط با جهت بازار را رفع می‌کند.

2. همراه با کاهش ریسک، احتمال کسب سودهای نجومی را هم پایین می‌آورد، یعنی یکی به نعل، یکی به میخ؛ احتمال خطر و ریسک را کاهش می‌دهد، اما به موازات آن، احتمال سودآوری هنگفت را هم کم می‌کند.

هر موقعیت معاملاتی چه میزان ریسک دارد؟

در یک پوزیشن باز، دارایی تریدر در معرض دسترسی بازار قرار دارد. چنین وضعیتی هر صورت معامله ازجمله خرید یا فروش را شامل می‌شود و می‌تواند از چند دقیقه تا چند سال هم باز باشد. با این حال باید توجه داشته باشید که هر چقدر بازهٔ زمانی باز بودن پوزیشن بیشتر باشد، ریسک معامله هم بیشتر خواهد شد، درنتیجه احتمال وقوع نوسانات ناگهانی و منفی که برخلاف سود تریدر هستند، افزایش خواهد یافت.

آنچه گفتیم برای هر دو پوزیشن کوتاه مدت و بلند مدت یا شورت و لانگ صادق است. در کل عامل تهدیدآمیز و خطرآفرین در وضعیت معاملاتی کوتاه مدت (short trading position)، افزایش قیمت و در وضعیت معاملاتی بلندمدت (long trading position)، کاهش قیمت است. البته کاهش قیمت پیوسته و مستمر، یعنی هنگامی که بازار با بحران روبه‌رو شده‌است، حتی برای یک پوزیشن کوتاه مدت هم ضررآفرین است. به این دلیل که قطعاً آن‌ها هم امیدوارند قیمت دارایی‌هایشان از یک نقطهٔ مشخص به بعد افزایش داشته باشد.

جمع‌بندی

در این مطلب ابتدا مفهوم و چیستیِ اصطلاح Trading position یا اصطلاح معاملاتی را عنوان کردیم، سپس انواع آن‌ها یعنی پوزیشن لانگ، شورت و خنثی را به شما معرفی کردیم و در رابطه با میزان سودآوری و ریسک هر کدام اطلاعاتی را در اختیارتان قرار دادیم.

در پایان لازم به یادآوری است که هر معامله در بازار ارزهای دیجیتال در قالب یکی از انواع پوزیشن‌های معاملاتی انجام می‌شود. بعد از باز کردن یک پوزیشن، مهم‌ترین اهدافی که تریدر به خاطرشان موقعیت‌ها را می‌بندد، کسب سود و جلوگیری از متضرر شدن هستند.

در بازارهایی که سیر صعوی دارند، تریدرها عمدتاً پوزیشن‌های بلندمدت (long) را اتخاذ می‌کنند. این وضعیت در یک بازار نزولی کاملاً برعکس است، یعنی در این بازارها بیشتر شاهد پوزیشن شورت (کوتاه مدت) یا فروش هستیم. چگونگی انتخاب هر یک از این پوزیشن‌ها در میزان سودآوری از آن‌ها تأثیر مستقیم می‌گذارد، بنابراین بسیار مهم است که با بهره‌گیری از شاخص‌های دو تحلیل فاندامنتال و تکنیکال، به‌منظور انتخاب بهترین position معاملاتی متناسب با وضعیت موجود، نهایت تلاش خود را بکنید.