نیویورک‌تایمز : تاسیسات فردو سالم است
خبر مهم نیویورک‌تایمز از تأثیر حمله آمریکا به فردو
نشریه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی مفصل نوشت که به دلیل ماهیت زیرزمینی تاسیسات فردو، دسترسی ناظران خارجی به این مکان دشوار است و ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا میزان واقعی خسارات مشخص شود.
به نقل از ایسنا، از زمان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه که در طول آن رژیم صهیونیستی و آمریکا با اقدامات تجاوزکارانه خود به خاک و تمامیت ارضی ایران تعرض کردند، گزارش‌های مختلفی درباره میزان آسیب وارد شده به تأسیسات هسته‌ای ایران، به‌خصوص تأسیسات هسته‌ای فردو منتشر شده است.
در همین حین «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا همواره مدعی نابودی کامل توانمندی هسته‌ای ایران شده است. به گفته مقامات ایرانی از جمله «سید عباس عراقچی» وزیر امور خارجه ایران، تاسیسات هسته‌ای ایران دچار «آسیب‌های جدی» شده است.
اما در تازه‌ترین گزارش‌ها درباره میزان خسارت وارد شده به تأسیسات هسته‌ای ایران، نشریه آمریکایی «نیویورک‌تایمز» در گزارشی مفصل نوشت که به دلیل ماهیت زیرزمینی تاسیسات فردو، دسترسی ناظران خارجی به این مکان دشوار است و ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا میزان واقعی خسارات مشخص شود.
این روزنامه تأکید کرد که اگرچه مقامات آمریکایی اخیراً از «آسیب جدی» سخن گفته‌اند، اما مجموعه‌ای از متغیرها، از نوع بمب به کار گرفته‌شده گرفته تا ساختار زمین و مصالح مهندسی ایرانی، تعیین می‌کنند که این حمله تا چه اندازه موفق بوده است.
در بخش نخست، این نشریه با بررسی بمب سنگرشکن GBU-۵۷ نوشت: «کارشناسان انفجار و بالستیک، این بمب را شبیه یک گلوله غول‌پیکر توصیف می‌کنند که از بمب‌افکن B-۲ پرتاب می‌شود. این بمب ۳۰ هزار پوند وزن دارد که بیش از پنج هزار پوند آن مواد منفجره است و با سرعتی فراتر از صوت به زمین برخورد می‌کند.»
با این حال، نیویورک‌تایمز خاطرنشان کرد که حتی چنین بمبی هم تضمینی برای نابودی یک هدف سخت و عمیق در دل کوه ندارد. به گفته «رایان هارلی» استاد مهندسی مکانیک در دانشگاه جانز هاپکینز، این بمب در بهترین حالت می‌تواند ۵ تا ۱۰ متر در سنگ‌های متداول نفوذ کند، در حالی‌که عمق فردو بین ۲۶۰ تا ۳۶۰ فوت برآورد می‌شود.
به نوشته این روزنامه، طراحان عملیات در وزارت دفاع آمریکا به جای تمرکز بر شکستن لایه ضخیم سنگ، راهبرد حمله به کانال‌های تهویه فردو را در پیش گرفتند.
یک مقام آگاه به نیویورک‌تایمز گفته است که این کانال‌ها به‌طور مستقیم به پایین نمی‌رفتند و در بخش‌های بالایی دارای زوایای پیچیده‌ای بودند، به همین دلیل مسیر بمب‌ها ترکیبی از تونل و سنگ بود. در اسناد پنتاگون که در ۲۶ ژوئن منتشر شد نیز اشاره شده بود که ورودی اصلی این کانال‌ها به شکل سه‌شاخه‌ای طراحی شده و برای هر یک چندین بمب مورد نیاز بوده است.