سرنوشت وحشتناک 8 ایرانی در اسارت کشور موزامبیک / خانواده ها نگران از سکوت 3 ساله وزارت امور خارجه + عکس
حوادث رکنا: با گذشت 3 سال از اسارت ۱۲ صیاد ایرانی توسط پلیس کشور موزامبیک در سال ۹۸، خانواده‌های صیادان اسیر می‌گویند وزارت امور خارجه ایران همچنان به درخواست آنان برای آزادی زندانیان بی‌توجهی می‌کند.
به گزارش رکنا، این اتفاق در حالی می‌افتد که مشخص شده هشت صیاد دیگر که در سال ۹۹ ناپدید شده بودند، به اسارت دزدان دریایی سومالیایی درآمده و دزدان برای آزادی آنها شرط ۳۰۰هزار دلاری گذاشته‌اند. خانواده این صیادان کنارکی نیز تاکنون پنج بار به وزارت خارجه مراجعه کرده‌اند اما با بی‌توجهی مسئولان وزارتخانه مواجه شده‌اند.
سالم بازدار، یکی از اقوام صیادان کنارکی در مورد اسارت آنان می‌گوید: «عموی من، حسین بازدار ناخدای لنج است. آنها 8 نفر هستند که بین ۲۸ تا ۳۵ سال دارند. دی‌ماه سال ۹۹ از اسکله کنارک و با لنج برای صید ماهی به طرف سومالی حرکت کردند. از آنها بی‌خبر بودیم تا این‌که بعد از مدتی زنگ زدند و گفتند اسیر دزدان دریایی سومالی شده‌اند و در موگادیشو نگهداری می‌شوند. آنها گفتند در محل نگهداری‌شان چیزی مشخص نیست و تنها چیزی که می‌بینند، یک فرودگاه است. الان هم محل نگهداری‌شان مشخص نیست. به ما گفتند موضوع را به وزارت امورخارجه اطلاع دهید تاهرچه‌سریع‌تر برای آزادی‌مان کاری کنند. حرفی از کتک‌خوردن توسط دزدان نزدند اما وضعیت بهداشتی‌شان چندان مطلوب نیست. ارباب لنج هم با این‌که می‌تواند به وزارت خارجه یا سومالی برود و آزادی صیادان را بخواهد اما این کار را انجام نمی‌دهد. حتی خود صیادها هم با ارباب صحبت کرده‌اند اما توجه نکرده است. ما خودمان پنج بار به وزارت خارجه رفتیم و آدرس و شماره‌تلفن دادیم اما هیچ کاری برای ما نکردند. زن و بچه‌های صیادان در وضعیت خوبی نیستند و پریشان هستند. نمی‌دانند دزدان سومالیایی با صیادان چه رفتاری دارند، اذیت‌شان می‌کنند، کتک می‌زنند، غذا می‌دهند یا نه. اینها سرپرست خانواده هستند، وزارت خارجه چرا به پنج بار درخواست ما توجهی نکرده است. جان صیادان مهم نیست؟» جامی ترانی، حسین بازدار، عبدالعزیر بلوچ، خسرو برجورا، مولابخش رئیسی، محمدحسین خورا و سیدطبس علی‌حسینی اسامی صیادانی است که گرفتار راهزنان سومالیایی شده‌اند.
برای زندانیان کاری کنید
پس از انتشار سه گزارش در مورد صیادان دستگیرشده توسط پلیس کشور موزامبیک ، خانواده‌های صیادان همچنان منتظر واکنشی از سوی مسئولان وزارت خارجه ایران بودند اما مهران غفوریان، یکی از اقوام صیادان می‌گوید: «مسئولان این وزارتخانه اهمیتی به درخواست آنها برای آزادی صیادان نداده‌اند. این صیادان همگی اهل روستای رمضان‌کلگ نیکشهر هستند که سال۹۸ و برای صید ماهی عازم آب‌های بین‌المللی شدند اما به اسارت پلیس موزامبیک درآمدند. آنها پس از دستگیری و درحالی‌که لنج‌شان آتش گرفته بود، برای نگهداری به یک مکان آلوده منتقل شدند که فیلمی هم از آن در فضای مجازی منتشر شد. صیادان تلاش کردند با این فیلم، مسئولان کشور و وزارت خارجه را متوجه وضعیت خود کنند اما با گذشت 3 سال و به گفته خانواده صیادان، مسئولان وزارت خارجه توجهی به درخواست آنان ندارند.»
غفوریان در مورد آخرین وضعیت صیادان اسیر در کشور موزامبیک می‌گوید: «مدتی پیش عارف بلوچ زهی که پسرعمه‌ام است، فایل صوتی‌ای از موزامبیک و از طریق واتساپ برایمان فرستاد که آن فایل را برای شما می‌فرستم. او گفت 6 نفر از آنها به ۲۰ تا ۲۵ سال و 6 نفر دیگر به تحمل ۱۲سال زندان محکوم شده‌اند. 6 نفر اول به شهر ماپوتو، پایتخت موزامبیک منتقل شده و 6 نفر دیگر که باید ۱۲سال در زندان بمانند، در شهر نامپولا نگهداری می‌شوند. ما نمی‌دانیم چقدر این خبر صحت دارد و تنها مسئولان وزارت خارجه می‌توانند آن را راستی‌آزمایی کنند اما عارف می‌گفت این موضوع را زندان‌بان‌شان به آنها گفته و هنوز حکم رسمی ابلاغ نشده است. عارف گفت در زندان به تلفن دسترسی نداریم و بعضی وقت‌ها دل زندان‌بان به حال‌مان می‌سوزد و برای همین تلفنش را می‌دهد تا تماس بگیریم و پیام بفرستیم. عارف جزو کسانی است که اگر خبر درست باشد، باید ۱۲سال در زندان بماند. به اوگفتم خبرتان را رسانه‌ای کردند اما وزارت خارجه هیچ توجهی نکرد و پیگیر نشد. خیلی ناراحت بود. او بازهم از من خواست تا خبرش را به شما بگویم و رسانه‌ای کنم تا مسئولان وزارت خارجه کاری کنند.»
او ادامه می‌دهد: «وزارت خارجه به ما قول داده بود که وضعیت صیادان را پیگیری کند. خانواده‌هایشان در مضیقه بوده و چشم‌انتظار هستند. ما به حرف مسئولان وزارت خارجه اعتماد کردیم، چرا به وعده خود عمل نمی‌کنند؟ زندگی صیادان برایشان مهم نیست؟ ما هربار از طریق رسانه شما پیگیر می‌شویم و از شما هم تشکر می‌کنیم اما این وظیفه مسئولان وزارت خارجه است که پیگیر وضعیت شهروندان خود در کشورهای دیگر باشد.»
دیدگاه تان را بنویسید