تهران در قرق شبانه معتادان

به گزارش کاوش، ​«معتاد بیمار است و مجرم نیست»؛ همین جمله کوتاه ماه‌هاست ساعت 9شب به بعد حاشیه اتوبان‌ها، زیر پل‌ها، معابر تنگ و تاریک بازار تهران و بسیاری از کوچه پس کوچه‌های محله‌های این شهر بزرگ را به محل مانور و استعمال دسته‌جمعی مواد مخدر تبدیل کرده است. دیگر نیازی به اسکان آنها در کمپ‌های شبانه نیست و سطح شهر را کمپ خود کرده‌‌اند. نه شهرداری و نه نیروی انتظامی دیگر مسئولیت آنان را قبول نمی‌کنند. این اتفاق درست در زمانی افتاد که شهرداری تهران به بهانه حفظ امنیت بساط شبانه خودروهای تهیه و توزیع اغذیه را جمع کرد و بستر شهر دو دستی تقدیم معتادان شد. دله‌دزدی و شکستن شیشه خودروها، کثیف کردن معابر، ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، کنده‌کاری‌ها و سیاه‌نویسی‌های آنان روی دیوار شهر تنها بخشی از آسیب‌های آزادسازی معتادان در سطح شهر بوده‌اند.

معتادان ابزار به دست

هر نوع موادی مصرف می‌کنند و همه جور ابزار مصرفی هم دست آنان دیده می‌شود و همه این اتفاقات جلوی چشم عابر پیاده و زن و بچه مردم سوار بر خودروهای گذری دیده می‌شود. حضور زنان نیز در میان آنان چشم‌گیر است و کافی است ساعت 9شب به بعد از زیرگذر میدان امام حسین(ع) عبور کرده باشید تا تجمع چند ده نفره آنان را جلوی فروشگاه کوروش سابق و لباس‌فروشی‌های این میدان نظاره‌گر باشید. زن و مردشان ردیف به ردیف در کنار یکدیگر می‌نشینند، چمباتمه می‌زنند و لوله در دست شیشه می‌کشند. اگر خودرویی هم کنار دست‌شان پارک باشد، شیشه‌اش را می‌‌شکنند به بهانه یافتن اندک پولی برای مصرف حتی یک روزشان هم که شده. بساط کفش‌های دزدی و تکه‌لباس‌های مستعمل‌شان را هم پهن می‌کنند تا شاید چند هزار تومان بیشتر برای مصرف موادشان هم جور شده باشد.

این صحنه آشنای بسیاری از خیابان‌های تهران شده است. بازار تهران از عصر به بعد در قرق معتادهاست. یکی از کاسبان فروش لوازم یدکی ماشین‌های سنگین در خیابان ناصر خسرو می‌گوید معتادان در روزهای تعطیل در همه ساعات شبانه‌روز روبروی مغازه‌ها بساط می‌کنند و موادشان را می‌شکند. دیوارهای سیاه حاشیه برخی کوچه‌ها را نشان می‌دهد و می‌گوید اینها محل پاتوق‌های شبانه‌یشان است. می‌گویم خطری برای مغازه‌هایتان ندارند؟ می‌گوید بعد از تعطیلی مغازه‌‌ها و عصر به بعد پیدایشان می‌شود و می‌دانند اگر دست از پا خطا کنند نمی‌گذاریم حتی شب‌ها هم اینجا بمانند. محله پامنار و کوچه پس کوچه‌‌های منتهی به تیمچه اکبریان نیز شاهد تجمع انبوه شبانه معتادان است و دود آتش‌هایشان نیمه تنه دیوارها را به سیاهی کشانده است.

خانه‌های در معرض خطر معتادان

اگر تا پیش از این حاشیه فضای سبز بزرگراه مدرس یا چمران به خاطر تردد دسته جمعی معتادان خطر تصادفات را ایجاد می‌کرد در سال‌های اخیر معتادان حاشیه بزرگراه امام علی(ع) ناامنی‌های زیادی برای منازل مسکونی حاشیه این بزرگراه ایجاد کرده‌اند. آنها به کوچه‌های حاشیه این بزرگراه سرک می‌کشند و با خرده دزدی از خودروهای مردم یا انبار و فضای مشاعات ساختمان‌های مردم کفش و لباس‌شان را برمی‌دارند تا خرج اعتیادشان درآمده باشد.

همه این موارد خارج از کلونی اصلی بساط معتادان در محله هرندی تهران و حاشیه جنوبی میدان محمدیه یا همان میدان اعدام سابق هستند که سالهاست هیچ کدام از نهادها نتوانسته‌اند یا نخواسته‌اند کاری برای جمع‌آوری معتادان و اصلاح ساختار جمعیتی آنجا کنند. نیروی انتظامی، شهرداری و دستگاه قضایی معتاد را بیمار بدانند یا مجرم، مردم نباید از نوع نگاه آنان آسیب ببینند. جان و مال و ناموس مردم باید از تعرض معتادان در امان باشد و چهره شهر آلوده به حضور آنان نباشد. رد آتش و دود معتادان نباید هوای محلات را خاکستری کند و در معرض چشم کودکان تجاهر به اعتیاد کنند. بیمار دانستن معتادان به معنای رها کردن‌شان نیست، یا باید درمان شوند یا جلوی استعمال مواد آنها در سطح شهر گرفته شود. ایجاد و گسترش کمپ‌های نگهداری معتادان کمترین خدمتی است که نهادهای حمایتی و نظارتی می‌توانند در حق سایر شهروندان می‌کنند تا فرزندان آنان از خطرات استعمال موارد مخدر در امان بمانند.