پایگاه روسی: روند تصویب توافق با ایران در کنگره آمریکا پیچیده است

پایگاه ریس.رو نوشت روند تصویب توافق هسته ای با ایران در کنگره آمریکا پیچیده است.

پایگاه روسی ریس.رو نوشت : به عقیده سرگی میخاییلف کارشناس انستیتو تحقیقات راهبردی روسیه، مبارزه داخلی در آمریکا از چارچوب عادی خارج شده و در حال تشدید است.
با این که نوزدهم ژوییه یکشنبه بود وزارت خارجه آمریکا متن توافقنامه مربوط به برنامه هسته ای ایران را برای تایید در اختیار کنگره قرار داد و به این ترتیب دور تازه مبارزه سیاسی پیرامون این مساله شروع شد. اوباما به روشنی مساله ایران را به عنوان آن جهت از سیاست خارجی برگزیده که می خواهد به عنوان رد پایی در تاریخ بر جا بگذارد. درست به همین دلیل همه تلاشهایش را به کار گرفته تا توافقنامه را عملی کند چون پای وجهه شخصی اش در میان است. نمایندگان جمهوری خواه کنگره به نوبه خود نهایت سعیشان را می کنند تا مانع تصویب توافقنامه شوند تا به وجهه رئیس جمهور و حزب دمکرات ضربه بزنند. مشخص است که مبارزات انتخابات ریاست جمهوری که در آمریکا شروع شده این رویارویی را تشدید خواهد کرد.
به نوشت تحلیلگر اوایل سال جاری دور نخست مبارزه بر سر توافقنامه با ایران رخ داد که طی آن اقدام جمهوری خواهان به این دلیل در یادها ماند که تدابیر بی نهایت غیر معمولی برای مختل کردن موضع دولت اوباما به کار گرفتند. نخستین گام آنها دعوت از نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل برای سخنرانی در کنگره بود که به خاطر مخالفت سرسخت با گفت و گوهای واشنگتن با ایران و برخورد تشنج آمیز با شخص اوباما شهرت دارد. این به منزله نقض علنی قواعد معمول سیاست خارجی بود که بر اساس آن سخنرانی رهبران خارجی در برابر قانونگذاران فقط با موافقت و هماهنگی دولت صورت می گیرد. به این ترتیب نخست وزیر اسرائیل سوم مارس ضمن سخنرانی در کنگره، سیاست دولت کنونی آمریکا را در رابطه با ایران مورد انتقاد شدید قرار داد. یک هفته بعد جمهوری خواهان نشان دادند که توانایی اقدامات غیر معمول تری را هم دارند. نامه جمعی چهل و هفت تن از سناتورها برای مقامات ایران ارسال و در آن اعلام شد: توافق مورد انتظار در خصوص برنامه هسته ای در صورتی که حاصل شود فقط به منزله توافقی با رئیس جمهور فعلی خواهد بود که دوره اختیاراتش در ژانویه دو هزار و هفده به پایان می رسد. به گفته آنها رئیس جمهور آتی هر وقت که بخواهد می تواند این توافق را پس بگیرد. این نامه به منزله گام بی سابقه ای در تاریخ نه تنها آمریکا بلکه سایر کشورها بود. چنین تلاش علنی برای تخریب وجهه بین المللی رئیس جمهور کشور خود به معنی تخریب اعتبار کل کشور است و طی دهه های اخیر در میان قدرتهای پیشرفته دیده نشده است. این اقدام نشان می دهد مبارزه داخلی در آمریکا که پیش از این به صورت خصومت علنی و خشونت عمدی در رابطه با مخالفان بود، در حال عبور از چارچوبهای عادی و تشدید است. درست مانند همان جریانی که هنگام جنگ رخ می دهد.
آن مرحله از رویارویی با تصویب قانونی در کنگره در ماه مه سال جاری به پایان رسید که هدفش نظم دادن به روند تصویب توافقنامه با ایران است. مخالفان اوباما تطابق این قانون را با قانون اساسی مورد تردید قرار می دهند و تاکید می کنند که بیشتر به نفع رئیس جمهور است. در حالی که به گفته طرفداران توافق با ایران، اوباما قانون را با بی میلی امضا کرده است. حالا پس از آن که توافقنامه با تهران بالاخره امضا شده، بر خلاف انتظار خیلی ها این قانون به طور عملی به کار گرفته می شود.
لازم به یادآوری است که از نقطه نظر حقوقی روش تصویب توافق با ایران که به طور رسمی تنظیم شده به راستی به اوباما این فرصت را می دهد که قرارداد را با وجود مخالفت اکثریت جمهوری خواه در کنگره به اجرا بگذارد. بر اساس قانون نمایندگان کنگره باید تا هفدهم سپتامبر قطعنامه دو مجلس را در تایید یا رد توافق تصویب کنند. رئیس جمهور به نوبه خود حق وتو کردن آن را دارد. با توجه به این که در ماه اوت تعطیلات کنگره شروع می شود مبارزه اصلی پیرامون این قطعنامه به احتمال زیاد در ماه سپتامبر شروع می شود. ولی همین حالا هم می توان با اطمینان پیش بینی کرد که نمایندگان کنگره از تصویب توافقنامه با ایران خودداری خواهند کرد. به همین دلیل صحبت بر سر این است که آیا جمهوری خواهان می توانند دو سوم آراء را برای رد وتوی رئیس جمهور جمع آوری کنند؟ به این منظور آنها باید نظر تعداد زیادی از دمکرات ها را جلب کنند. احتمال خیلی زیادی وجود دارد که دمکراتها بتوانند با اتحاد خوب مانع پیروزی جمهوری خواهان شوند. در چنین شرایطی پای نه تنها وجهه شخص اوباما که برای توجیه جایزه نوبلی که چند سال قبل از پیش دریافت کرده تلاش می کند، بلکه انسجام داخلی کل حزب دمکرات در دوران مبارزه انتخاباتی در میان است. اگر جمهوری خواهان بتوانند توافقنامه با ایران را به هم بزنند احتمالا از این مساله به عنوان برگ برنده ای طی مبارزه انتخاباتی بهره خواهند برد.
نویسنده مقاله در خاتمه چنین می نویسد: پیروزی در این مرحله از رویارویی سیاسی برای هر دو حزب خیلی مهم است. با توجه به گامهای بی سابقه ای که طی دوره های قبلی مبارزه برداشته شده، می توان انتظار داشت که طی ماههای اوت و سپتامبر شاهد نمایش سیاسی آشکاری باشیم.