دانمارکی ها: یکی به ترامپ حالی کند گرینلند فروشی نیست

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس : دونالد ترامپ می خواهد گرینلند را که بخشی جدایی ناپذیر از پادشاهی دانمارک به شمار می آید بخرد. اگر هر یک دیگر از روسای جمهور آمریکا چنین فکری را مطرح می کردند، امکان داشت که دیگران به چشم یک شوخی به آن نگاه کنند. اما در مورد ترامپ نه. بر اساس اطلاعاتی که افراد مطلع درکاخ سفید در اختیار وال استریت جورنال قرار داده اند، این پیشنهادی جدی است.
مقامات دولت های دانمارک و گرینلند بعد از آنکه موثق بودن پیشنهاد خرید گرینلند تایید شد، بلافاصله سلامت عقلی ترامپ را زیر سئوال بردند. اخبار دال بر تمایل ترامپ به تملک گرینلند به عنوان یکی از قلمروهای آمریکا، برای قلمروهای واقعی آمریکا که احساس می کنند ترامپ آنها را به حال خود رها کرده خبر تلخی بود. این قلمروها شامل پورتوریکو، گوآم و جزایر ویرجین آمریکا هستند که آخری را ایالات متحده در سال 1917 از دانمارک خریداری کرده است. این ها و دیگر قلمروهای آمریکا شامل ماریانای شمالی و ساموآی آمریکا در عالم واقعیت کشورهایی خارجی قلمداد می شوند که ترامپ از نظر ژئوپلتیک آنها را به چالش کشیده است. اقدامات بی رحمانه در کاهش بودجه از سوی «هیئت مدیره و نظارت مالی» غیردمکراتیک پورتوریکو، به برکناری آنها از طریق تظاهرات خیابانی گسترده انجامید. هم اکنون مطالباتی وجود دارد که داندا وازکوئز گارسد دومین فرماندار منصوب شده طرفدار ترامپ نیز راه سلف خود را برود و کناره گیری کند.
بعد از خرابی های گسترده توفان ماریانا در سال 2017 ترامپ از پورتوریکو بازدید کرد و همدردی خود را با پخش کردن رول های دستمال توالت در میان گروهی از پورتوریکویی های از پیش در نظر گرفته شده نشان داد. ترامپ همچنین بی اعتنایی خود را به وضعیت جزایر ویرجین آمریکا در همسایگی پورتوریکو زمانی نشان داد که از کنت مپ فرماندار این قلمرو با عنوان «رئیس جمهور جزایر ویرجین» یادکرد. چیزی که حتی بیش از پیش ساکنان ویرجین را به خشم آورده، این است که این توهین ترامپ با صدمین سالگرد انتقال جزایر ویرجین از دانمارک به آمریکا مصادف بوده است. در میان برخی از ساکنان سالخورده ویرجین خاطراتی از یک نوستالژی شدید نسبت به دورانی وجود دارد که این جزیره هنوز تحت حاکمیت دانمارک قرار داشته است. برخی حتی در تلاش برای بازگشتن به تحت حاکمیت پادشاهی دانمارک هستند. چرا که امروز ساکنان گرینلند و فاروس دو نماینده انتخابی در پارلمان دانمارک دارند و دارای یک پارلمان مستقل برای خود نیز هستند. از طرف دیگر ساکنان جزیره ویرجین هیچ نماینده انتخابی در مجلس نمایندگان ندارند و مردم این جزایر، یعنی شهروندان ایالات متحده حق رای دادن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را ندارند.
هرچند که اکثر رهبران سیاسی گرینلند و دانمارک ایده خرید این جزیره خودمختار از دانمارک را به استهزا گرفتند و این کار تخلف از قانون اساسی دانمارک به حساب می آید، اما با توجه به اینکه ترامپ در نظر دارد در یک دیدار رسمی در سپتامبر امسال از پایتخت دانمارک دیدار کند، ابر بسیار تیره ای بر فراز کپنهاک سرگردان است. ترامپ به دنبال مجازات آن عده از اعضای ناتو بوده که دست کم 2 درصد از تولید ناخالص داخلی خود را به هزینه های دفاعی اختصاص نداده اند. دانمارک هزینه های دفاعی خود را برای سال مالی 2023 تا 20 درصد افزایش داده و به یک و نیم درصد تولید ناخالص داخلی رسانده، اما این رقم هنوز به 2 درصدی که ترامپ الزام کرده نرسیده است. ترامپ که مثل یک پادشاه قرون وسطایی خواستار خراج از تحت الحمایه های خراجگزار خود است، ممکن است بر این باور باشد که دانمارک یک معامله انحصاری فروش گرینلند را به ایالات متحده مدیون است. ترامپ که اطلاعات او از کسب و کار فراتر از عالم ملک و املاک نمی رود، گرینلند را به چشم هدفی می بیند که با استفاده از اهرم آن می تواند مطالبات خود را نقد کند.
ترامپ که ظاهرا نسبت به این واقعیت جاهل است که پادشاهی دانمارک درواقع مرکب از سه کشور است - دانمارک؛ گرینلند (که رسما در زبان اقوام اینوت گرینلند «کالالیا نونات» نامیده می شود) و جزایر فاروس - به نظر می رسد وقتی روزهای دوم و سوم سپتامبر در کپنهاک با ملکه مارگرت دوم، مت فردریکسن نخست وزیر دانمارک، کیم کیلسن نخست وزیر گرینلند و آکسل یوهانسن نخست وزیر فاروس دیدار کند، درس قاطعی از واقعیت های حاکم بر دانمارک خواهد گرفت. ترامپ که در قالب خوراک فکری طراحی شده برای وی از طرف پایگاه سیاسی اش یعنی تازه کارهای سیاسی و متعصبین نئونازی علیه چپ ها و سوسیالیست ها حرکت کرده است، بی شک از فهمیدن اینکه فردریکسن، کیلسن و یوهانسن همگی سوسیال دمکرات های چپ تا مرکز گرا هستند یکه خواهد خورد. کیلسن رهبر حزب سیوموت است که طرفدار استقلال تدریجی گرینلند است. او در جواب نقشه ترامپ گفته است که «گرینلند فروشی نیست و به فروش هم نخواهد رسید.»
هری ترومن رئیس جمهور آمریکا در سال 1964 سعی کرد گرینلند را به قیمت 100 میلیون دلار خریداری کند. در سال های پس از جنگ ایالات متحده از خرابی هایی که دامن اروپا و آسیا را گرفته بود نجات یافته بود، در نتیجه می توانست صرفا به این دلیل قدرت سیاسی و اقتصادی نویافته اش از دیگر کشورها مطالباتی داشته باشد. با این حال دانمارک اعلام کرد که گرینلند فروشی نیست. وقتی جیمز برنز وزیر امور خارجه آمریکا در سال 1946 در ملاقات با گوستاو راسموسن وزیر امور خارجه دانمارک در طول دیداری که از نیویورک داشت مسئله گرینلند را مطرح کرد، گفته می شود که راسموسن از این پیشنهاد «یکه خورده است.» روز 23 ژانویه 1948 نخست وزیر سوسیال دمکرات دانمارک هانس هدتوفت پاسخ محکمی به کسانی داد که تمایل داشتند گرینلند را تصاحب کنند، پاسخی که تاثیر آن تا امروز نیز دوام آورده است: «چرا گرینلند فروشی نیست؟ چون فروش گرینلند منطبق با شرف و وجدان ما نیست. ساکنان گرینلند احساس می کنند که شهروندان ما هستند و ما نیز احساس می کنیم که پیوندهای محکمی با آنها داریم. وظیفه نسل ما این نیست که کشور دانمارک را کوچک تر کنیم و این کار منطبق با سیاست های دولت دانمارک یا آمال و آرزوهای مردم دانمارک نیست.»
این موضع هدتوفت در مقابل واشنگتن مورد حمایت طیف کامل سیاسی در دانمارک قرار گرفت، از حزب محافظه کار مردم تا حزب کمونیست. امروز مخالفت ها در پارلمان دانمارک با هر گونه فروش گرینلند به آمریکاییان درست همانقدر قدرتمند است که در سال 1946 بود. از حزب دست راستی مردم دانمارک تا اتحاد چپگرای سرخ- سبز. احزاب سیاسی دانمارک در رد پیشنهاد ابلهانه ترامپ برای خرید گرینلند متحد هستند.
لارس لوک راسموسن نخست وزیر پیشین دانمارک از حزب مرکز- راستگرای ونستره چنین توئیت کرد: «حتما این یک شوخی روز سیزده آوریل است...اما هنوز کو تا سیزده آوریل!» راسموس یارلوف عضو پارلمان از حزب محافظه کار مردم توئیت کرد: «از میان تمام چیزهایی که اتفاق نیفتاده اند، این نامحتمل ترین آنهاست. حرفش را هم نزنید.»
ترامپ طبق برنامه از پیش تعیین شده قصد دارد ماه آینده از دانمارک دیدن کند و اگر او پیشنهاد گرینلند خود را دوباره مطرح کند، قطعا حتی بیش از پیش به روابط واشنگتن- کپنهاک لطمه خواهد زد. اوفه الباک رهبر حزب چپ- مرکزگرای آلترناتیو گفته است که پیشنهاد ترامپ در مورد گرینلند درکنار سفر آتی او به کپنهاک، این دیدار رئیس جمهور آمریکا را به «پوچ ترین سفردر حافظه زنده» تبدیل خواهد کرد.
حضور نظامی آمریکا در پایگاه های هوایی توله و سوندستروم و نیز سایر نقاط این جزیره، زباله های سمی و رادیواکتیو آمریکا را در آنجا باقی گذاشته که در سطح این جزیره پخش شده اند. در حالی که صفحه یخی گرینلند همچنان با سرعت در حال ذوب شدن است، مخازن مواد سمی و رادیواکتیو در حال منتشر شدن در هوا و آب هستند. با این حال نئوکان های دولت ترامپ ادعا می کنند که ایالات متحده باید با تشدید حضور زباله ساز پنتاگون در این جزیره، جلو تمایل فزاینده چینی ها نسبت به گرینلند را بگیرد.
اگر از اکثر ساکنان گرینلند بپرسید که چه نظری در مورد آمریکا دارند، به شما خواهند گفت که واشنگتن از جزیره آنها به عنوان یک سطل آشغال بزرگ استفاده کرده است. پیشنهاد ترامپ برای خرید گرینلند را باید در یکی از توده های متعدد زباله موجود در گرینلند انداخت که تابلوی «ساخت آمریکا» دارند.
نویسنده: وین مدسن (Wayne MADSEN) روزنامه نگار تحقیقی
منبع: yon.ir/JvAPz

انتهای پیام.