مدیر روستا: استرالیایی‌ها به منصوریان می‌خندیدند!

درباره دیدار تیم های ایران و استرالیا در ملبورن بیان کرد: زمان پرواز به کشور استرالیا و پیش از رفتن به این کشور، محسن حاجیلو، گزارشگر معروف هم با ما بود و زمانیکه بازیکنان وضعیت روحی خوبی نداشتند به ما توصیه کرد: " شما که در مقابل تیم هایی مانند امارات، قطر و عربستان نتوانستید به جام جهانی صعود کنید، چگونه می توانید مقابل استرالیا برنده شوید و به جام جهانی بروید. بازی خوبی ارائه دهید و تلاش کنید تا مردم از  دیدن شما لذت ببرند" (با خنده)

او افزود: پرواز 14 ساعته ای به استرالیا داشتیم و بازیکنان خسته بودند اما هم قسم شده بودیم تا مقابل این تیم به پیروزی برسیم و بتوانیم دل مردم را شاد کنیم که خوشبختانه این اتفاق رخ داد. بازی تیم ملی مقابل تیم استرالیا دیدار خاصی بود و جو سنگین ورزشگاه شهر ملبورن سبب شد تا کار دشواری برابر این تیم داشته باشیم. ازدحام جمعیت و همچنین سروصداهایی که تماشاگران میزبان داشتند، باعث شده بود کار برای ما دشوارتر شود. متاسفانه استرالیایی ها پیش از آغاز مسابقه شروع به سر و صدا کردند و همین موضوع سبب شد تا بازیکنان برای پیروزی عزم شان بیشتر شود.

استرالیایی ها به منصوریان می خندیدند

مدیرروستا با تعریف خاطره ای جذاب، گفت: من و علیرضا منصوریان روی نیمکت کنار یکدیگر نشسته بودیم و تعداد حملات استرالیا از سوی استان لازاریدیس بیشتر بود. ما در کنار نیمکت به نعیم سعداوی که سرعتی ترین بازیکن تیم ملی بود راهنمایی می کردیم که چطور این بازیکن را کنترل کند که در صحنه ای، منصوریان بلند شد تا بگوید، " نعیم سر بزن" سرش به بالای نیمکت خورد و روی زمین افتاد و تری ونه‌بلز سرمربی تیم ملی فوتبال استرالیا و ملی پوشان این تیم تا دقایقی فقط می خندیدند و در همان لحظه بازیکنان دعا می کردند تا بتوانیم به جام جهانی برویم و خنده آنها را به گریه تبدیل کنیم که خوشبختانه این اتفاق رخ داد.

عابدزاده به بازیکنان روحیه می داد

مدیر روستا درخصوص شرایط بازی هم گفت: استرالیا به دلیل شرایط میزبانی در 20 دقیقه نخست خیلی خوب بازی کرد و ما نیز با سردرگمی دفاع می کردیم. درخشش فوق العاده احمدرضا عابدزاده به عنوان کاپیتان و دروازه بان تیم، روحیه را به بازیکنان منتقل کرد اما متاسفانه 2 گل خوردیم و شرایط بد شد.

پیشکسوت فوتبال کشورمان ادامه داد: والدیر ویرا، سرمربی وقت تیم ملی، در رختکن‌ تاکتیک خاصی ارائه نداد و صحبت های فنی نکرد، بلکه صحبت‌هایی که بین بازیکنان رد و بدل شد، روی انگیزه بازیکنان تاثیر داشت. احمدرضا عابدزاده، کاپیتان تیم ملی، از بازیکنان خواست در بازی هر آنچه که در توان دارند را در زمین بگذارند، زیرا بسیاری از مردم کشورمان در انتظار صعود به جام جهانی 1998 بودند و صحبت های عابدزاده باعث شد تا بازیکنان با انرژی و انگیزه بیشتری در نیمه دوم به میدان بروند و خدا راشکر که بازیکنان توانستند جواز صعود به جام جهانی را در زمین استرالیا به دست آورند. یک نیمه حساس و نفس گیر داشتیم اما همه بازیکنان درحال تلاش بودند تا بتوانند راهی فرانسه شوند.

آمدن پیترهور، لطف خدا بود

بازیکن سابق تیم ملی درباره تماس های مردم و دعاهای آنها عنوان کرد: با ما تماس هایی زیادی صورت گرفته بود و تمام مردم درحال دعا کردن ما بودند تا بتوانیم به جام جهانی صعود کنیم. با کمک های معنوی و دعاهایی که مردم کشورمان انجام دادند، تیم ملی کشورمان توانست استرالیا را در زمین خودش و در میان آن همه تماشاگر به چالش بکشاند و به جام جهانی راه پیدا کند.

مدیرروستا درباره رفتار پیتر هور، تماشاگر دیوانه استرالیایی ادامه داد: در زیر فشار هواداران استرالیا و بازی سنگین، مانند همیشه لطف خدا شامل حال ما شد و آن تماشاگر به زمین آمد و تور دروازه ما را پاره کرد. این اتفاق  صددرصد به سود ما بود و سبب شد تا به بازی برگردیم. گل نخست را به ثمر رساندیم و پاس بی نظیر علی دایی به خداداد عزیزی سبب شد تا بتوانیم بازی را به تساوی بکشانیم. پاس دایی را فقط هافبک هایی که در سطح بارسا و لیگ های اروپایی بازی می کنند، می توانستند ارسال کنند و اگر هر مهاجمی جای عزیزی بود، دروازه بان را دریبل می کرد اما ضربه دقیق او به خوبی وارد دروازه شد و سبب گردید برای دومین بار راهی جام جهانی شویم.

او ادامه داد: معجزه ملبورن سبب شد تا پس از گذشت 20 سال، هنوز هم مردم و رسانه ها از آن بازی به نیکی یاد کنند و امیدوارم بازهم این اتفاقات تاریخی برای فوتبال ایران رقم بخورد. هدف ما در آن مسابقه شاد کردن دل مردم بود و خیلی خوشحال هستم که این اتفاق رخ داد.

مهاجم سابق فوتبال ایران درباره در آغوش گرفتن ساندرو پل توسط بازیکنان تیم ملی  گفت: پس از بازی خیلی خوشحال بودیم و هر بازیکنی پرچم تیم ملی را به یک گوشه می برد و خوشحالی می کرد. برخی هم مثل علی دایی ، افشین پیروانی و ... ، داور مسابقه را در آغوش می گرفتند و او را می بوسیدند. هواداران استرالیایی که خیلی بیشتر از هواداران ایرانی در ورزشگاه آزادی بودند، به ما توهین کردند و ما نیز در زمین مسابقه جواب شان را دادیم.