تحقیر ارتش هالیوودی پیش چشم متحدانش

در 12 آبان 1400 خبری منتشر شد که حاکی از یک رویارویی جدی و 6 ساعته بین نیروی دریایی ارتش تروریستی آمریکا و رزمندگان اسلام در نیروی دریایی سپاه بود.

فیلم منتشر شده از این رویارویی نشان می دهد که شناورهای نیروی دریایی سپاه برای توقیف نفتکش حامل نفت ایران که ربوده شده بود، در مقابل ناوشکن های غول پیکر آمریکایی و شناورهای دیگر آن وارد عمل شده و نفتکش مذکور را تصرف کرده و در نهایت به لنگرگاه امن در داخل کشور منتقل کردند.

گسترش حضور آمریکا در منطقه خلیج فارس در واقع به سال 1365 و پس از عملیات کربلای5 در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران باز می‌گردد. این حضور از سال 1366 با رسیدن تعداد شناورهای ارتش تروریستی آمریکا به 85 فروند به پرتعدادترین حالت در تمام سال های قبل از آن رسید.

در آن دوران، نیروی دریایی تازه تأسیس سپاه دستور مشارکت در عملیات مقابله به مثل در جنگ نفتکش ها را دریافت کرد و با گسترش این رویکرد، آمریکایی ها هم به حمایت از عراق وارد منازعه شدند و این شروع تقابل مستقیم نیروی دریایی سپاه (ندسا) و نیروی دریایی و سپاه تفنگداران دریایی آمریکا تا بیش از 30 سال بعد و تا به امروز بود.

سپاه با اتکا به راهبرد جدید و ابتکاری استفاده از قایق های تندرو و مین های دریایی موفق شد دست اتحاد آمریکا و کشورهای مرتجع حامی رژیم بعث عراق در منطقه را کوتاه کند و با ادامه دادن روند توسعه سرعت، نوع تسلیحات، قابلیت مانور و افزایش تعداد شناورهای تندرو در سال های پس از جنگ به عنوان یکی از موارد بسیار نادر در سطح خود، توانست آمریکا را مجبور به تغییر راهبردهای خود در منطقه خلیج فارس کرده و حتی راهبرد خود را به وی تحمیل کند.

کار به جایی رسید که در شبیه سازی جنگ و درگیری ندسا متکی به قایق های تندرو و نیروی دریایی آمریکا در منطقه که توسط این کشور و در حدود 20 سال قبل صورت گرفت، نتیجه با غلبه سپاه همراه شد و این سبب بازنگری جدی آنها در راهبردهای خود در سال های بعد شد.

نیروی دریایی سپاه (ندسا) به عنوان بازویی از مجموعه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران که طی بیش از سه دهه گذشته هر روز در حال رویارویی با نیروهای خارجی خصوصاً آمریکا بوده است، دارای پایه های قدرتی شامل شناورهای پرسرعت، یگان تکاوری، آتشبارهای موشکی، یگان هوادریا و یگان پهپاد است که هر یک از آنها در مسیر تکامل خود بسته به قدمت راه اندازی در حال حرکت هستند.

سه قدرت اول از مجموعه فوق مدتها پیش به بلوغ کافی رسیده و هم اکنون در مسیر پیشرفت کمی و کیفی هستند. یگان هوادریا و پهپاد که پس از جنگ تحمیلی راه اندازی شده اند در مسیر بلوغ خود قرار دارند و به ویژه در سال های اخیر در حال دریافت تجهیزات جدیدتر بوده اند.

به گفته فرمانده نیروی دریایی سپاه، پایه ششم قدرت این نیرو، زیردریایی ها خواهند بود.

امروز قایق های تندرو سپاه در تنوع کافی و به تعداد بالا تولید شده و در نمونه های عملیاتی به سرعت 90 نات معادل بیش از 166 کیلومتر بر ساعت رسیده و مجهز به رادارهای پیشرفته شده و قابلیت شلیک موشک های کروز با برد 90 کیلومتر را دارند.

یگان تکاوری نیروی دریایی سپاه به همت رزمندگانی از دوران دفاع مقدس به فرماندهی شهید محمد ناظری تشکیل شده و در طی سه دهه گذشته همواره در حال ارتقاء آمادگی خود بوده است.

این یگان با تمرین های سختگیرانه برای تصرف شناورها به قابلیت عملیاتی مطلوبی دست یافته که این امر در جریان توقیف شناورهای متخلف انگلیسی، کره ای و در ماجرای اخیر نفتکش خارجی حامل نفت ایران به اثبات رسیده است.

اولین حضور ایران در خلیج عدن برای دفاع از کشتی های تجاری ایران در برابر دزدی دریایی هم توسط یگان تکاوری ندسا و به فرماندهی مستقیم شهید ناظری انجام شد که بعداً با توجه به لزوم گسترش این مأموریت نیروی دریایی راهبردی ارتش این امر را بر عهده گرفته که تا امروز نیز با موفقیت به انجام رسانده است.

رزمندگان ندسا در مقابله مستقیم با نیروهای ویژه انگلیسی و آمریکایی هم ید طولایی داشته و در سال های گذشته بارها این نیروها را که به طور غیرمجاز وارد آبهای سرزمینی ایران شده بودند دستگیر کرده و پس از رایزنی های دیپلماتیک از سوی طرفهای خارجی آزاد کردند.

یکی دیگر از جالبترین تقابل های ندسا با نیروهای آمریکایی هم به ماجرای وارد کردن قایق مسابقه ای و پرسرعت بلیدرانر انگلیسی به ایران در میانه دهه 1380 برمی گردد که در آن مورد هم حضور مقتدرانه و چنگ و دندان نشان دادن ندسا سبب انصراف کشتی های رزمی آمریکایی پس از تعقیب طولانی شناور حامل قایق به سمت ایران شد. قایق مذکور هم پایه ساخت شناور رزمی پرسرعت سراج در ایران شد.

ماجرای اخیر از چه قرار بود؟

در عملیات توقیف نفتکش حامل نفت ایران ابتدا یگان تکاوری توسط بالگرد هوادریای ندسا با سرعت بالایی اقدام به پیاده کردن نیرو روی نفتکش کرد. این عملیات توسط تکاوران یگان واکنش سریع ندسا صورت پذیرفت.

پس از استقرار نیروها و حضور شناورهای تندرو سپاه برای اعمال حاکمیت روی نفتکش و انتقال ایمن آن به آبهای داخلی دو ناوشکن آمریکایی برای ممانعت از این امر اقدام به نزدیک شدن به صحنه عملیات کرده و از اینجا تقابل ندسا و آنها رقم خورد.

یروی دریایی سپاه مقتدرانه صحنه عملیات را در دست گرفته و مانع از رسیدن نیروی دریایی آمریکا به هدف خود شد. قایق های تندرو سپاه با محاصره ناوشکن ها مانع از شروع فرایند بازپس گیری نفتکش توسط آنها کردند. کل صحنه عملیات هم توسط پهپادهای ندسا در حال نظارت بود.

بالگرد سی هاوک نیروی دریایی آمریکا نیز که به طور مسلح به پرواز درآمده و در حال گشتزنی در اطراف شده بود با دستور صریح فرماندهی عملیات مستقر در شناور شهید ناظری مواجه شده و اخطار دریافت کرد.

در فاز بعدی و پس از درخواست پشتیبانی توسط آمریکایی ها در فاصله کمتر از یک ساعت چند شناور دیگر آنها وارد صحنه شد که در نقطه مقابل ندسا نیز تعدادی قایق تندرو دیگر وارد عملیات کرده و شناورهای اضافه شده دیگر آمریکایی را نیز از نزدیک شدن به نفتکش بازداشتند.

بالاخره پس از 6 ساعت تقلا و مشاهده حضور گسترده و مقتدرانه ندسا نیروهای آمریکایی از ادامه منازعه منصرف شده و نفتکش وارد آبهای سرزمینی ایران شد.

هر چند جزئیات ناگفته زیادی از این عملیات وجود دارد -خصوصاً مسائل اطلاعاتی و امنیتی که به طرح ریزی صحیح برای عملیات آزادسازی محموله با توقیف نفتکش خارجی منجر شد- اما کلیات ماجرا از حیث اعمال قدرت سخت برای حفاظت از منافع کشور روشن و قابل بررسی است.

سپاه با چه به میدان آمد؟

در ظاهر ماجرا نیروهای سپاه با تعدادی قایق تندرو و نیروهای ویژه، یک یا چند پهپاد شناسایی و نظارت، یک بالگرد آمریکایی بل 412 که اتفاقا در سال های اخیر در ایران و با خرید برخی از اجزا از بازار تجاری خارج و ساخت سازه و بدنه در وزارت دفاع ساخته شده، یک شناور پشتیبانی به نام شهید سیاوشی و شناور دارای طراحی جدید و ساخت خود سپاه به نام شناور شهید ناظری در این رویارویی حضور داشتند.

لازم به ذکر است که شناور شهید سیاوشی همان شناوری است که در شب 18 فروردین 1399 و در بازگشت از یک مأموریت در جنوب شرقی جزیره فارسی، مسیر آن توسط شناور ارتش تروریستی آمریکا در خلیج فارس سد شد که با مواجهه مقتدرانه نیروی دریایی سپاه، مجبور به دورشدن از شناور مذکور شدند.

ساعت 6 صبح روز بعد نیز مجدداً یک شناور آمریکایی راه همین شناور را سد کرد که این بار نیز خدمه شناور شهید سیاوشی با یک اقدام حرفه ای اقدام به کنار زدن شناور دشمن نمودند. آزمایش شلیک سامانه سوم خرداد از روی شناور متحرک نیز روی شناور شهید سیاوشی و احتمالاً در همان ایام انجام شده است.

علاوه بر نیروهای فوق، شاید پایه ششم قدرت دریایی ندسا یعنی زیردریایی ها و از نوع بدون سرنشین هم در زیر سطح عرصه عملیات یا در فاصله ای دورتر در حال پشتیبانی بوده اند اما قطعاً خارج از صحنه عملیات در دریا، یگان های موشکی ساحل به دریای ندسا در نقاط مختلف اقدام به آماده باش سکوهای متحرک در نوار ساحلی کرده و این هم یکی از عوامل پرهیز دشمن از گسترش درگیری و نگرفتن آرایش جنگی تهاجم تسلیحاتی بوده است.

پهپادهای انتحاری پرواز کننده از روی قایق های تندرو از دیگر تسلیحاتی است که در سال 1399 به یگان های رزمی ندسا افزوده شده است و کارایی بالای این نوع پهپادها در عملیات رزمی و ایذایی در نبردهای سال های اخیر در منطقه اثبات شده است. احتمال حضور چنین واحدهایی هم دورتر از صحنه عملیات وجود داشته است.

کل صحنه عملیات که توسط ناو شهید ناظری فرماندهی می شد به طور مستقیم از طریق لینک های ارتباطی امن و برد بلند در ستاد فرماندهی منطقه ای نیروی دریایی سپاه در حال رصد بوده و از تصاویر منتشر شده از دوربین پهپاد ناظر بر صحنه نیز مشخص است که سامانه تصویربرداری با کیفیت بالا و زوم تا 60 برابر نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

پیش از این تسنیم در گزارشی از تجهیز پهپاد مهاجر6 به یک سامانه اپتیک ناشناخته با زوم بالا که تا کنون در بین محصولات اپتیکی شناخته شده ساخت ایران معرفی نشده خبر داده بود.

به زودی شناور رزمی شهید سلیمانی با ابعاد بزرگتر، برد بیشتر و تنوع سلاح های تهاجمی و پدافندی بیشتر نسبت به ناو شهید ناظری و البته قابلیت فرود بالگردهای بزرگتر نسبت به توان شناور مذکور در نیروی دریایی سپاه عملیاتی خواهد شد. سه فروند از این شناور از سال گذشته به طور همزمان در سه منطقه بوشهر، بندرعباس و قشم در حال ساخت است.

رفتار نیروی نظامی آمریکا در این عملیات نشانگر چیست؟

یکی از نکاتی که لازم است به آن توجه شود، نوع رفتار واحدهای نظامی آمریکا در عملیات اخیر است. از کاهش قابل توجه فاصله ناوشکن آمریکایی در مرحله اول از حضور آنها در عملیات می توان برداشت کرد که آنها قصد استفاده از سلاح های سنگین و موشکی را نداشته و نهایتاً قصد وارد کردن نیروهای ویژه را برای بازپس گیری نفتکش داشته اند.

پرهیز از گسترش درگیری و وارد نکردن بالگردهای تهاجمی و هواپیمای رزمی هم قطعاً بر مبنای محاسباتی در سرفرماندهی این نیروها در منطقه بوده است. آمریکایی ها در جریان دستگیری قایق گشتی حامل تفنگداران خود در جزیره فارسی سابقه قفل موشکی نیروهای سپاه روی شناورهای خود و نیز تهدید قاطعانه توسط پدافند هوایی ارتش را داشته اند.

پس گسترش درگیری و وارد کردن واحدهای رزمی بیشتر و متنوع برای آنها با توجه به قاطعیت مشاهده شده از مجموعه نیروهای مسلح ایران در برهه های مختلف که حتی شامل سرنگونی پهپاد فوق پیشرفته و مهم گلوبال هاوک در سال 1398 می شود اصولاً هم نباید صورت می گرفت.

پس هدف آنها از ارسال تعداد بیشتری شناور در فاز دوم رویارویی آن هم شامل شناور تقریباً غیر مسلح از رده گارد ساحلی و شلوغ کردن صحنه چه بوده است؟ آیا امید داشته اند نیروهای سپاه که در تمام سی و چند سال گذشته با تجهیزاتی به مراتب کمتر از سال های اخیر، صحنه را خالی نکرده و مقتدرانه اعمال حاکمیت کرده اند، از افزایش حضور فیزیکی دشمن دچار ترس شوند؟ بعید است چنین محاسبه ای در ذهن نظامیان آشنا به منطقه و سپاه و رزمندگان ایرانی شکل گرفته باشد.

پس یک گزینه دیگر برای پذیرش حقارت حاصل شده برای ناوگان دشمن در این عملیات باید وجود داشته باشد.

به عنوان یک گمانه می توان گفت آمریکایی ها قصد حفظ وجهه خود در برابر کشورهای عرب منطقه که امنیت خود را عملاً به حضور آنها گره زده اند و برای پیشگیری از فشار افکار عمومی این کشورها داشته اند تا نشان دهند که از مواجهه با ایرانی ها ترسی ندارند. دادن قوت قلب به مشتریان امنیت در بین کشورهای عربی مرتجع منطقه البته امری لازم برای فاکتور کردن هزینه های بعدی نیز هست!

در حالت های دیگر می توان تصور کرد که آمریکایی ها قصد محک مجدد وضعیت تقابل سخت ایران با آمریکا خصوصاً در زمانی که به نظر می رسد از سرگیری مذاکرات هسته ای در پیش باشد را در موردی حیاتی مانند فروش نفت داشته اند و یا اینکه قصد شروع یک فرایند طولانی مدت در عادی سازی استفاده از حمایت نظامی از دستبرد به جریان فروش نفت و سایر ابعاد تجارت دریایی ایران را دارند؛ فرایندی که البته در ایجاد مزاحمت و حتی حمله به ناوگان تجاری ایران در منطقه در سال های اخیر مشاهده هم شده است.

هر چه که باشد، عقل سلیم حکم می کرد که رزمندگان نیروی دریایی سپاه ایران، واکنش مناسب و درخور و هم سطح با عملکرد دشمن را به وی نشان دهند. سکوت خبری چند روزه از زمان وقوع این ماجرا به صورت یکپارچه توسط طرف آمریکایی و نیز منابع به اصطلاح مطلع نشریات و جراید و رسانه های عربی که هر از گاهی از گوشه و کناری اخبار غیبی منتشر می کنند تا یک روز قبل از 13 آبان، روز مبارزه با استکبار جهانی در تقویم ایران که سپاه خود اقدام به انتشار خبر کرد نیز نکته ای در خور توجه بوده که نشان اهمیت پیامدهای ماجرا برای طرف آمریکایی دارد.