سرنوشت ایویچ در انتظار اسکوچیچ؟

* هم‌گروهی با امریکا
اگر از هر ایرانی بالای 35 سال بخواهید یکی از سه مسابقه بیادماندنی فوتبال ایران را نام ببرد، بی‌تردید دیدار ایران و امریکا در جام جهانی 98 فرانسه یکی از انتخاب‌هایش خواهد بود. مسابقه‌ای که در حضور 40 هزار تماشاگر در شهر لیون برگزار شد و سیاسی‌ترین مسابقه تاریخ جام‌های جهانی لقب گرفته است. مسابقه‌ای که حتی داورش هم سوییسی بود تا میانداری همیشگی این کشور در روابط سیاسی ایران و امریکا، در فوتبال هم تداعی شود. با گل‌های استیلی و مهدوی‌کیا و رشادت کم سابقه عابدزاده، تیم ملی نخستین پیروزی خودش در تاریخ جام‌های جهانی را به دست آورد. مسابقه‌ای که تکرار نتیجه آن در قطر 2022، می‌تواند صعود ایران به دور بعد جام جهانی را به همراه داشته باشد.

* هم‌گروهی با دو تیم اروپایی
علاوه بر هم‌گروهی ایران با آلمان، یوگسلاوی هم از قاره سبز با ایران در یک گروه قرار گرفت. تقابلی که نخستین رقابت شاگردان جلال طالبی در جام جهانی 98 محسوب می‌شد و در نهایت با شکست نزدیک 0-1 برای ایران به پایان رسید. یوگسلاوی در نهایت با برتری برابر امریکا و تساوی برابر آلمان به جمع شانزده تیم پایانی تورنمنت نیز راه یافت. در این دوره هم به جز انگلیس که از پات یک با ایران هم‌گروه شده، یک تیم دیگر از اروپا رقیب ایران خواهد بود. باید دید سرانجام از بین اسکاتلند و اکراین کدام تیم با ولز برای حضور در گروه B جام جهانی مسابقه می‌دهد تا دومین رقیب اروپایی ایران در گروه دوم جام جهانی قطر مشخص شود.

* زوج رویایی خط حمله
بدون شک بزرگ‌ترین نقطه قوت تیم ملی 98 حضور دو بازیکن باکلاس جهانی در خط حمله بود. علی دایی و خداداد عزیزی که هر دو در لیگ آلمان مشغول بازی بودند، یک مزیت بزرگ برای تیم ملی ایران محسوب می‌شدند. خداداد که به عنوان مرد سال آسیا وارد جام جهانی شده بود و علی دایی به عنوان گلزن‌ترین مهاجم آسیا پا به این رقابت‌ها گذاشته بود. در این دوره هم زوج طارمی - آزمون امید اول ایران برای موفقیت در این گروه خواهند بود. زوجی که نقشی کلیدی در صعود مقتدرانه ایران به جام جهانی ایفا کردند،  این روزها با پیراهن شماره 9 لورکوزن و پورتو، مهاجم فیکس تیم‌های مشهور خود هستند و جام جهانی می‌تواند سکوی پرتاب بزرگی برای آنها باشد.

* دروازه‌بانی به نام عابدزاده
وقتی احمدرضا عابدزاده دروازه‌بان اسطوره‌ای فوتبال ایران دستکش‌های گلری‌اش را برای همیشه کنار می‌گذاشت، هیچ هوادار ایرانی فکرش را نمی‌کرد که چند سال بعد، باز هم یک "عابدزاده" را در ترکیب تیم ملی ایران و آن هم درون دروازه ببیند. اما تقدیر برای امیر، همان سرنوشت احمدرضا را رقم زده است. گلر خوش قد و قامت تیم ملی ایران که به مانند پدرش، آن اعتماد به‌نفس گاها دردسرساز را به همراه دارد و با آرامشی مثال‌زدنی روی خط دروازه قرار می‌گیرد. هرچند امیر به مانند پدرش از آن جایگاه تثبیت‌شده و غیرقابل‌جانشینی در تیم ملی برخوردار نیست، اما به عنوان یکی از گلرهای اصلی تیم ملی در راه صعود به جام جهانی، به حضور در لیست نهایی امیدوار خواهد بود.

* جایگاه متزلزل سرمربی
هرچه در جام‌های جهانی قرن 21 تکلیف سرمربی ایران برای جام جهانی مشخص بود، به همان اندازه در جام 98 بود. در حالی که تیم ملی با ویرا به جام جهانی صعود کرد، در ادامه تومیسلاو ایویچ به عنوان سرمربی تیم ملی ایران انتخاب شد. سرمربی پرآوازه تیم‌های پاری‌سن‌ژرمن، اتلتیکو مادرید، پورتو و فنرباغچه و کرواسی که قرار بود ایران را در جام جهانی هدایت کند، یک ماه پیش از جام جهانی به بهانه شکست در دیدارهای دوستانه از سمتش برکنار شد و جلال طالبی هدایت ایران را در جام جهانی به عهده گرفت. موضوعی که بازتاب فراوانی در رسانه‌های جهان داشت و شگفتی همگان را برانگیخت. در این دوره هم بعد از شکست ایران برابر کره در حالی که صعود ایران به دور بعد قطعی شده بود، تحرکاتی از سوی بعضی از اعضای هیات رئیسه فدراسیون فوتبال برای برکناری سرمربی تیم ملی به راه افتاد. اتفاقی که از سوی سایر مدیران فدراسیون رد شد، اما حمایت‌های نه‌چندان صریح سرپرست فدراسیون فوتبال و از طرف دیگر روشن نبودن تکلیف رییس فدراسیون فوتبال و در پیش بودن مجمع فدراسیون باعث شده تا با وجود قرارداد داشتن سرمربی، کسی نتواند از حضور قطعی او روی نیمکت تیم ملی در جام جهانی قطر صحبت به میان بیاورد.