در گزارش اخیر وزارت بهداشت، درمان و آموزش آمده است: «طبق آخرین مطالعه انجام شده در ایران، یک چهارم افراد دیابتی از بیماری خود بی‌اطلاع هستند». خوب است نگاهی به نشانه‌های این بیماری خاموش و مرموز بیندازیم.

پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

دیابت زمانی اتفاق می‌افتد که بدن نتواند به درستی گلوکز را که برای انرژی ضروری است ذخیره و استفاده کند. قند یا گلوکز به سلول‌هایی که به آنها نیاز دارد نمی‌رسد و در عوض، در خون جمع می‌شود که زمینه بروز عوارض جدی را فراهم می‌کند.

دیابت از هر نوعی که باشد، می‌تواند منجر به بروز عوارضی مانند بیماری‌های قلبی عروقی، بیماری‌های کلیوی، از دست دادن بینایی، شرایط عصبی و آسیب به عروق و اندام‌ها شود.

دیابتی که به سراغ کودکان می‌آید

دیابت نوع یک معمولاً ابتدا در کودکان و نوجوانان ظاهر می‌شود، اما ممکن است در افراد مسن نیز وجود داشته باشد. وقتی دیابت به سراغ ما می‌آید، سیستم ایمنی بدن به سلول‌های بتا لوزالمعده حمله می‌کند تا آنها دیگر نتوانند انسولین تولید کنند. گفته می‌شود که دیابت نوع یک اغلب ارثی است و راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، حدود ۵ درصد از افراد دیابتی نوع یک دارند.

عوامل خطر

- داشتن سابقه خانوادگی دیابت

- متولد شدن با ویژگی‌های ژنتیکی خاص که بر نحوه تولید یا استفاده از انسولین در بدن تأثیر می‌گذارد

- برخی از شرایط پزشکی، مانند فیبروز کیستیک یا هموکروماتوز

- احتمالاً قرار گرفتن در معرض برخی از عفونت‌ها یا ویروس‌ها مانند اوریون یا سرخچه

نشانه‌ها

- احساس گرسنگی و تشنگی زیاد

- تکرر ادرار

- تاری دید یا مشکلات بینایی

- احساس خستگی

- کاهش وزن بدون علت

کهولت سن عامل اصلی این دیابت است

دیابت نوع دو به به طور معمول با افزایش سن ظاهر می‌شود، اما بسیاری از کودکان درحال‌حاضر به آن مبتلا می‌شوند. در این نوع دیابت، پانکراس، انسولین تولید می‌کند اما بدن نمی‌تواند از آن به طور موثر استفاده کند. بر خلاف نوع یک، سبک زندگی در بروز این نوع دیابت نقش جدی ایفا می‌کند. دارند. طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد افراد دیابتی، درگیر این نوع دیابت هستند. بیماری که بروز علائم آن ممکن است سال‌ها طول بکشد.

عوامل خطر

- داشتن یک عضو خانواده با دیابت نوع دو

- اضافه وزن

- سیگار کشیدن

- پیروی از یک رژیم غذایی ناسالم

- کم تحرکی و ورزش نکردن

- استفاده از برخی از داروها، از جمله برخی داروهای ضد تشنج و اچ‌ای وی

نشانه‌ها

- احساس گرسنگی و تشنگی زیاد

- تکرر ادرار

- تاری دید یا مشکلات بینایی

- احساس خستگی

- بهبودی آهسته زخم‌ها

- سوزن سوزن شدن، بی‌حسی یا درد در دست‌ها یا پاها

- لکه‌های پوستی روی گردن، زیر بغل یا کشاله ران

- خارش و عفونت‌های مخمری