امیرحاجلو افزود: «هیئتی متشکل از ۴ متخصص باستان شناسی به مدت ۳۴ روز بدون وقفه به مطالعات باستان شناسی در این محوطه پرداختند و با ایجاد ۵  کارگاه کاوش، ۱۶۲ متر مربع از این محوطه خوانا سازی شد.»

او تصریح کرد: «در این کاوش علمی، ۳ دوره معماری، قطعاتی از سفال‌، شیشه، مهره های سنگی، هاون سنگی و صدف تراش خورده شناسایی و با توجه به احتمال مغروق شدن محوطه پس از آبگیری سد، تلاش شد مستندنگاری دقیقی از یافته‌های کاوش انجام شود.»

امیرحاجلو افزود: «با توجه به وجود دو استودان در صخره‌های مشرف به این محوطه تاریخی، گونه‌های سفال شاخص و شیوه معماری برخی از دیوارها، به نظر می‌رسد استقرار و سکونت جوامع انسانی در این محوطه دست کم از دوره ساسانیان آغاز شده است.»

 او در پایان اظهار‌کرد: «همچنین، چشم‌انداز و توانمندی‌های طبیعی منطقه و نزدیکی به رودخانه زهره سبب شده استقرار و سکونت در این محوطه در یک بازه زمانی تقریباً هزارساله، تا سده‌های میانی اسلامی تداوم یابد.»