جسارت و جنگندگی؛ رمز موفقیت یزدانی / مسئولان ورزش‌کشور باید با کشتی آشتی‌کنند

مثلث/ مجید خدایی:  این کشتی‌گیر به موفقیت‌های بزرگی تا‌کنون دست پیدا کرده که به نظر من این موفقیت‌ها دلایل روشنی دارد چون او زندگی بسیار سالمی دارد و البته در همه اردوها با مربیان با‌تجربه خود کاملا هماهنگ است. یزدانی می‌داند که به‌خوبی باید از تجربه مربیان خود استفاده کند. از لحاظ روحی و روانی نیز یک کشتی‌گیر با‌کیفیت است. تمرکز بالایی دارد و می‌داند که چطور باید خود را مهیای کشتی‌گرفتن با حریفانش کند. البته حسن یزدانی شانس بزرگی هم آورده که توانسته با مربیان بزرگی کار کند.

 به هر حال ‌اعتقاد دارم که اردوهای خوب و با‌کیفیتی برای کشتی‌گیران برگزار می‌شود و دلیلش هم این است که این تیم کادر فنی یکدست و هماهنگ دارد. در راس این کادر فنی، حضور آقای رسول خادم بسیار اهمیت دا‌شته و به نظرم اهمیت خاصی دارد که خود آقای خادم بالای سر کشتی‌گیران هستند. چون کاملا به بحث کشتی اشراف دارد و با توجه به تجربیات ارزنده‌ای که دارد به‌خوبی می‌تواند این دانش و تجربه را به یزدانی و دیگر کشتی‌گیران منتقل کند. این به عقیده من فرصت خوبی است تا کشتی‌گیران جاه‌طلب، آنهایی که می‌خواهند در دنیا حرفی برای گفتن داشته باشند، از حضور خادم در کشتی نهایت بهره را ببرند.

حسن یزدانی اگر چه بارها تغییر وزن داشته و در رده جوانان و بزرگسالان در وزن‌های مختلفی کشتی گرفته است، با این حال موفق شده در وزن‌های مختلف به‌خوبی کشتی بگیرد و درخشان ظاهر شود. با توجه به فیزیک خاصی که حسن یزدانی دارد به‌خوبی می‌تواند به اوزان مختلف بر‌ود و همان طور با‌صلابت کشتی بگیرد. دست‌ها و قد بلند ‌این فرصت را به او می‌دهد که بتواند شانس خود را در وزن‌های مختلف امتحان کند. این تغییر وزن به او کمک هم کرده و هیچ وقت مانعی برای پیشرفت او نشده است. اما نکته‌ای که می‌خواهم در اینجا به آن اشاره کنم این است که موضوع کشتی حالا به بحث دسته چندم برای مدیران ورزش کشور ما تبدیل شده است. چرا؟ چون ما هیچ وقت یاد نگرفته‌ایم که قدر داشته‌های خودمان را بدانیم. ما سرمایه بزرگی در ورزش این مملکت داریم که به خودمان تعلیق دارد؛ یعنی همین کشتی. باید این سرمایه را حفظ کنیم. ما نمی‌‌گوییم نباید به رشته‌های دیگر ورزشی اهمیت داده شود. نمی‌‌گوییم که باید همه توجه و تمرکز مسئولان به کشتی باشد. نه این منطقی نیست. 

من اعتقاد دارم که باید رشته‌های دیگر هم پیشرفت کنند اما در عین حال باید این کشتی را هم حفظ کنیم. نه‌تنها باید کشتی‌گیران خودمان را حفظ کنیم بلکه باید مربیان خودمان را هم به خوبی حفظ ‌و آنها را از جهات مختلف تقویت کنیم. باید مدیران لایق کشتی را هم حفظ کنیم و اجازه بدهیم که در کارشان ثبات داشته باشند. شما می‌بینید که در همین مسابقات آسیایی، کشتی سه مدال طلا کسب می‌کند. پنجاه درصد کل مدال‌های تقسیم‌شده در کشتی آزاد نصیب ایران شده است. این مساله مهمی است. شوخی نیست. کار کمی نیست. خیلی ارزشمند است. سه طلا کسب کرده‌ایم در‌حالی که کلا 6 طلا در کار بوده. بالغ بر 20 کشور سه مدال دیگر را کسب کرده‌اند اما ایران به‌تنهایی نصف مدال‌های طلا را از آن خود کرده است. خیلی ارزشمند است. شما می‌بینید که این کشتی در مسابقات مختلف آسیایی و جهانی تا چه حد رنکینگ ایران را تغییر داده است. خیلی از مواقع کشتی یک‌تنه بار ورزش کشور را به دوش کشیده است. بعد از این مدال‌های طلایی که بچه‌ها گرفته‌اند ما تا رده چهارم بازی‌های آسیایی بالا ‌آمده‌ایم. این صحبت‌ها شاید دیگر کلیشه‌ای شده باشد. نمی‌‌دانم مسئولان ما چرا به اندازه‌ای که باید به کشتی اهمیت نمی‌‌دهند. چه اصراری دارند که به همه چیز توجه کنند جز کشتی؟ نمی‌دانم. به نظرم باید مشکل‌شان با کشتی را حل کنند. باید با کشتی آشتی کنند. کشتی وظیفه ندارد که همیشه طلا بگیرد. به هر حال اتفاقی که الان می‌افتد این است که آقایان می‌گویند به کشتی اهمیت نمی‌‌دهیم. به کشتی پول نمی‌‌دهیم. امکاناتی هم نمی‌‌دهیم اما کشتی باید برای ما طلا بگیرد. این منطقی نیست. این عین بی‌مهری است. همین چند وقت پیش آقای حسن یزدانی به این بی‌مهری‌ها اعتراض کرده بود. ادامه این بی‌مهری‌ها و بی‌توجهی‌ها باعث می‌شود که کشتی‌گیران و قهرمانان ما دلسرد شوند. همان طور که قبلا هم قهرمانانی داشته ایم که دلسرد شدند و کنار رفتند. منزوی شدند یا مهاجرت کردند. همه اینها به دلیل ‌برخورد مسئولان است؛ برخوردهای ناشایستی که با قهرمانان کشتی مان داشتیم. یک قهرمان سال‌های سال زحمت می‌کشد و به دانش و تجربه بالا دست پیدا می‌کند اما درست زمانی که می‌خواهد این تجربه را در اختیار کشتی مملکت خودش قرار بدهد ناگهان با برخوردهایی مواجه می‌شود که به‌طور کلی کشتی را کنار می‌گذارد. این مسائل باعث می‌شود که کشتی ما سرمایه‌های خودش را یکی پس از دیگری از دست خواهد داد. با این حال برایم جالب است که عده‌ای هنوز از پشتوانه‌سازی صحبت می‌کنند. از این حرف می‌زنند که چطور باید یزدانی‌ها داشته باشیم. وقتی مسئولان ما هیچ امکاناتی در اختیار فدراسیون کشتی قرار نداده‌اند و اصلا کشتی را تحویل نمی‌‌گیرند چگونه انتظار داریم که در سال‌های آینده 10 یزدانی به کشتی این مملکت بیاید. خیلی شانس بیاوریم همین حسن یزدانی را از دست ندهیم بقیه مسائل پیشکش. این فدراسیون در حال حاضر نمی‌‌تواند با فدراسیون دیگر کشورهای جهان رقابت کند. چون آنها به تمام معنا سرمایه‌گذاری می‌کنند. قبل از بازی‌های آسیایی آقایان می‌آیند و بودجه کشتی را کاهش می‌دهند. اینها همه درد است. 

با همه اینها بهتر است به حسن یزدانی برگردیم. عده‌ای از بی‌رقیب بودن حسن یزدانی می‌گویند. من موافقم اما باید تاکید کنم که او همین امروز بی‌رقیب است. دنیای کشتی هر روز در حال پیشرفت است. هر کشتی‌گیر باید برای هر روز خود برنامه داشته باشد. یزدانی باید هر روز بهتر از روز قبل خود باشد. رقیبان او بیکار نمی‌‌نشینند. رقبای یزدانی از لحظه‌ای که روی تشک باخته‌اند برنامه‌ریزی‌شان را آغاز کرده‌اند تا این کشتی‌گیر را شکست بدهند. این یک واقعیت است که وقتی شما قهرمان المپیک یا جهان می‌شوید همه دنیا بسیج می‌شود که شما را شکست بدهد. کسی برای بردن بازنده‌ها برنامه‌ریزی نمی‌‌کند. همه نقشه‌ها برای برنده‌ها و قهرمانان جهان کشیده می‌شود. اگر از یزدانی مراقبت نکنیم و اگر خود او تکنیک‌هایش را افزایش ندهد و به لحاظ تاکتیکی نتواند پیشرفت کند اینگونه نیست که تا همیشه بی‌رقیب باقی بماند. یزدانی نباید متوقف شود. باید تلاش خودش را هر روز بیشتر کند. وقتی از تلاش‌کردن حرف می‌زنیم شاید خیلی‌ها تصوری از تلاش در کشتی نداشته باشند. کشتی واقعا ورزش سنگینی است. تمرین کشتی واقعا نفسگیر است. هر کسی نمی‌‌تواند در کشتی دوام بیاورد. بنابراین حسن یزدانی برای در اوج ماندن 

کار بسیار سختی دارد. 

در پایان مایلم به این نکته اشاره کنم که خیلی‌ها به این خاطر حسن یزدانی را دوست دارند که حریفان خود را در مدت زمانی کوتاه و با نتیجه‌ای سنگین شکست می‌دهد اما من به‌شخصه از چیز دیگری لذت می‌برم. من قبل از اینکه از نتایج این کشتی‌گیر لذت ببرم، از روحیه جنگنده یزدانی لذت می‌برم. آن چیزی که در کشتی یزدانی من را می‌گیرد نوع برخورد او با رقیب است. او اجازه جسورشدن به رقیبش را نمی‌‌دهد. جسارت خودش را به هر حریفی دیکته می‌کند چون اساسا روح بردطلبی دارد. می‌خواهد برنده شود و این انگیزه را از همان ثانیه نخست کشتی به رخ می‌کشد. این برای من لذت‌بخش است که ما کشتی‌گیری داریم که به‌شدت انگیزه بردن دارد. این جسارت و جنگندگی را او به‌تنهایی نمی‌‌سازد، بلکه یک‌سری از عوامل دست به دست هم می‌دهند تا او اینگونه روی تشک برود. بنابراین نباید از نقش مربیانش غافل شویم. با همه اینها، موفقیت‌های این کشتی‌گیر را باید قدر بدانیم و به او تبریک بگوییم و البته به خودمان ببالیم که چنین کشتی‌گیر جسوری داریم.