نزول رفورمیسم به صندلی‌طلبی!

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: اختلافات اصلاح‌طلبان در بالاترین سطح خود قرار گرفته است؛ به‌نحوی که سعید حجاریان به تندی علیه هم‌قطارهای خود تاخته و گفته است: «برخی اصلاح‌طلبانِ صندلی‌طلب، معتقدند سیاست مقدمه کسب‌وکار است؛ باید به آن میزان دُز سیاسی فعالیت‌ را بالا ببریم تا حساسیت هیچ فرد و نهادی بالا نرود. از منظر اینان سیاست‌ورزی اصلاح‌طلبانه یعنی اعلام نظر درباره مسائل روبنایی و دعواهای اداری-استخدامی تا حد فرماندار و استاندار! خوب، شما می‌توانید نماد این تفکر را، چه حزب باشد و چه فرد، در معرض آرای عمومی قرار دهید و ببینید چقدر مقبولیت دارد.. واقعیت این است بعضی دوستان در توهم سالیان گذشته به سر می‌برند و گمان دارم اکنون به خود آمده‌ و فهمیده‌اند این امامزاده معجزه نمی‌کند! اما، بعضی اساسا چه در استراتژی و چه در تاکتیک صندوق‌محور هستند و اگر روزی برسد که ناگزیر از انتخاب بین جبهه پایداری و حزب مؤتلفه شوند، حتما وارد فاز تبلیغات خواهند شد و کمپین می‌سازند؛ مسئله این‌ها سیاست نیست این‌ها کمپین‌باز هستند».

حجاریان از کسانی سخن می‌گوید که پیش از انتخابات تمام همتشان معطوف به ورود به دولت بود؛ چه در غالب پیروزی یک اصلاح‌طلب یا پیروزی یک اصولگرای نزدیک به خودشان مانند علی لاریجانی. آنها حتی از شرایطی که با حسن روحانی تجربه کردند هم بدشان نمی‌آید؛ شرایطی که می‌توان نامش را قدرت بی‌مسئولیت نامید. به بیان دیگر اصلاح‌طلبان از یک‌سو با حمایت از نیرویی به ظاهر غیراصلاح‌طلب قدرت را به دست می‌آوردند، نیروهایشان از معاون اولی تا اکثر استانداری‌ها و فرمانداری‌ها و بعضا وزارت‌خانه را در اختیار می‌گرفتند و در نهایت هم به جامعه چنین القاء می‌کردند که دولت اصلاح‌طلب نیست. این شیوه بسیار مورد پسند طیف‌های محافظه‌کاری مانند کارگزاران سازندگی بود.

مخاطب سعید حجاریان چنین طیفی است اما خود او و امثال او نیز دچار مشکلات گفتمانی شدیدی هستند؛ چنانکه از این سوی بوم افتاده‌اند و عملا نه با گفتمانی اصلاح‌طلبانه بلکه با رویکرد اپوزیسیون در سال‌های اخیر سخن گفته‌اند؛ تاجزاده هم نمونه دیگری از طیفی است که در قالب اصلاح‌طلبی سعی می‌کنند مبانی اصلی نظام را زیر سؤال ببرند؛ مشخصا تاجزاده که صریحا علیه قانون اساسی و ولایت فقیه تندترین سخنان را بر زبان می‌آورد یا حجاریان و عباس عبدی که بعد از انتخابات مجلس یازدهم آشکارا اصل انتخابات در ایران به تمسخر گرفتند.

به هر روی هر دو طیف اصلاح‌طلب از نظر گفتمانی دچار آشفتگی شدیدی شده‌اند و دقیقا نمی‌دانند چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. آنها در پی شکست سنگینی که در انتخابات مجلس در سال98 و ریاست‌جمهوری در سال 1400 خوردند، دریافته‌اند که دیگر پایگاهی در میان مردم ندارند و به دلیل حمایت از دولت ناکارآمد حسن روحانی مردم به ایشان اعتماد ندارند و حالا آخرین تلاش‌های خود را به کار گرفته‌اند که شاید دوباره بتوانند در میان مردم پایگاهی به دست آوردند تا با تمسک به آن بازهم در قدرت حضور داشته باشند که البته تا اینجای کار چنین تلاش‌هایی بیشتر به آشکارشدن اختلاف‌های درونی آنها انجامیده است.