روزنامه آرمان : فریدون وردی نژاد معتقد است که در خصوص تفاوت میان الگوی رفتاری تروئیکای اروپایی (بریتانیا، آلمان و فرانسه) با روس‌ها و چینی‌ها در قبال برجام می‌توان گفت به نظر می‌رسد فاصله زیادی میان الگوی رفتاری اروپایی‌ها با روس‌ها و چینی‌ها وجود ندارد.

پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

در رابطه با برجام تاکنون شاهد الگوی رفتاری افراطی از سوی آمریکایی‌ها بوده‌ایم به گونه‌ای که واشنگتن سعی داشته از زمانی که دونالد ترامپ در آمریکا روی کار آمد برجام را به شکست بکشانند. همچنین آنها به دنبال آن بودند که برجام را پایان یافته تلقی کنند چون قادر نشدند دست به چنین اقدامی بزنند و برجام را به بن‌بست بکشانند خودشان از برجام خارج شدند. رفتار دیگر، رفتار سایر کشورهای امضاکننده برجام بوده که ممکن است که در یک طیف قرار گرفته باشند اما تقریبا شاهد یک رفتار مشابه بوده‌ایم. بدین معنا که روس‌ها و چینی‌ها بر اساس توافق هسته‌ای حاضر نشدند خارج از اینستکس که اروپایی‌ها به دنبال راه‌اندازی آن هستند مناسبات اقتصادی و مالی و مستند به برجام را با ایران عملیاتی کنند. روس‌ها و چینی‌ها منتظر بودند که اروپایی‌ها این کانال مالی را ایجاد کنند و بر اساس آن کانال مالی روس‌ها و چینی‌ها با ایران معاملات خودشان را داشته باشند. هرچه میزان اقدامات کشورهای اروپایی در این مساله جلو رفته است روس‌ها و چینی‌ها هم از آن حمایت کرده‌اند. همچنین هیچ‌گاه به این شکل نبوده است که آنها به‌صورت مجزا با ایران چنین مساله‌ای داشته باشند و با ایران رفتار اقتصادی در چارچوب جداگانه را دنبال کنند. بر این اساس به نظر می‌رسد که می‌بایستی سه الگو را در نظر گیریم. الگوی افراطی و خرابکارانه آمریکایی‌ها در رابطه با برجام، الگوی متعهدانه و پیگیرانه ایران در رابطه با برجام و الگوی محافظه‌کارانه اروپایی‌ها، روس‌ها و چینی‌ها در یک طیف بوده اما تقریبا رفتار مشابه داشته‌اند. استراتژی روس‌ها و چینی‌ها عمدتا متکی بر شعار، صبر و انتظار بوده است. به‌صورت عملیاتی هیچ یک از طرفین در قبال برجام اقدام عملی انجام نداده‌اند. همچنین تاکنون رفتار مجزایی از چینی‌ها و روس‌ها در رابطه با برجام مشاهده نمی‌کنیم. پکن و مسکو در مذاکرات و مواضع سیاسی و گفت‌وگوهای دیپلماتیک مواضعشان به ایران نزدیک‌تر است. اما در رفتار اقتصادی، تجاری، بانکی و تعاملات تجاری اروپایی‌ها، روس‌ها و چینی‌ها رفتاری مشابه با ایران داشته‌اند. به عبارت دیگر رفتار آنها در قبال ایران محافظه‌کارانه صبر و انتظاری بوده است. انتظار ایران هم از اروپایی‌ها و هم چینی‌ها و روس‌ها بیشتر است. چون اگر قرار است ایران در توافق هسته‌ای باقی بماند و متعهد به این پیمان بین‌المللی باشد. آن هم پیمانی که یک حرکت بزرگ بین‌المللی بوده و نشان داد که با روش صلح‌آمیز و همکاری‌های بین‌المللی می‌شود مشکلات پیچیده در سطح نظام بین‌الملل را رفع کرد. توافق هسته‌ای (برجام) یک دستاورد بزرگ بین‌المللی بوده است. بنابراین می‌بایستی همه طرف‌ها به وظایف خودشان در قبال تعهداتی که پذیرفته‌اند عمل کنند، نه آنکه همه انتظار داشته باشند که ایران در برجام بماند اما از مواهب آن حداکثر استفاده را نتواند ببرد.