یک کارشناس مسایل بین‌الملل گفت: این که وزیر امور خارجه ایران در آستانه نشست گروه هفت بتواند با رییس جمهور فرانسه در باب حفظ برجام مذاکره کند، می‌تواند یک دستاورد مثبت محسوب شود. اگر چه نتایج آن معلوم نیست و ایالت متحده آمریکا با توجه به میل به محدودسازی جمهوری اسلامی ایران حرکت خواهد کرد، اما می‌توان حرکت ظریف را یک حرکت معقولانه در این زمینه دانست.

پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

به گزارش پایگاه خبری کاوش؛ محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان روز جمعه با رییس جمهور فرانسه دیدار و گفت و گو کرد. وی چندی قبل نیز به کشورهای حوزه اسکاندیناوی سفر کرده بود. او بعد از بازگشت به ایران، بلافاصله عازم  کشورهای حوزه شرق آسیا شد. برخی تحلیل‌گران در خصوص تاثیرگزاری این دیدارها بر سرنوشت برجام، گمانه‌زنی‌هایی داشته‌اند.

مهدی مطهرنیا در گفتگو با کاوش گفت: در وهله نخست، ظریف سخن نمی‌گوید بلکه به عنوان وزیر امور خارجه ایران به کشورهای مختلف سفر می‌کند. ظریف در نقش یک فرد نمی‌تواند با رییس جمهور فرانسه دیدار کند بدون آن که مجوزی از ناحیه منطق حاکم بر ساختار قدرت موجود در ایران داشته باشد.

در گفت و گو با کاوش مطرح شد؛ مطهرنیا:  ظریف در حد نهایت قدرت دستگاه دیپلماسی کشور است اما در حوزه سیاست خارجه تصمیم‌گیرنده نیست 

مطهرنیا افزود: دوران این سخن‌ها گذشته است که بگوییم ظریف  به عنوان شخص خود، جناح یا جبهه سیاسی مسافرت‌های گوناگون می‌کند. سیاست خارجی ایران امروز معین است که در نهایت، در چارچوب سیاسی رهبری نظام جمهوری اسلامی ایران شکل می‌گیرد؛ همان گونه که قاسم سلیمانی در نیروهای قدس، رهبری حرکت‌های متفاوت در خارج از کشور را به عهده دارد و  با مجوزهای موجود عمل می‌کند، وزرای خارجه دولت‌های گوناگون نیز در این چارچوب عمل می‌کنند و بدون اجازه چارچوب مستقر نظام جمهوری اسلامی ایران، نهادهای دولتی، فرادولتی و حکومتی حاکم بر آن، نمی‌تواند به ژنو برود، در کشورهای اروپایی بچرخد، با رییس جمهور فرانسه سخن بگوید و تنها از طرف یک جناح سیاسی و یک دولت-به معنای قوه مجریه مستقر در تهران- عمل کند. فلذا باید مسوولیت حرکات چه خوب و چه بد ظریف،متوجه کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران شود.

وی همچنین اضافه کرد: در مرحله دوم، وزیر امور خارجه کشور ایران در حد نهایت قدرت دستگاه دیپلماسی کشور است. او در حوزه سیاست خارجه تصمیم‌گیرنده نیست همانطور که رییس جمهور به عنوان رییس قوه مجریه در ایران تصمیم‌گیرنده نهایی در مسایل سیاست خارجی و حتی مسایل عمده سیاست داخلی نمی‌تواند باشد.

وی ادامه داد: از این رو، تحرکات ظریف، تلاش جمهوری اسلامی ایران برای جلوگیری از انزوای سیاسی ایران در چارچوب هجمه جدید دیپلماتیک آمریکا است که دیر یا زود خود را بیشتر نشان خواهد داد؛ به عبارتی؛ زمانی که ظریف مورد تحریم قرار می‌گیرد، به این نکته ورود پیدا می‌کنیم که ایالت متحده آمریکا مقدمه‌ای در جهت تحریم دیپلماتیک ایران را بعد از جنگ اقتصادی  یا جنگ دیپلماتیک دنبال می‌کرده است. پس سفرهای ظریف به کشورهای غربی و شرقی  به هر تقدیر نشان‌دهنده همین معانی است. به این معنی باید توجه داشت که ایران سعی می‌کند که تلاش‌های ایالت متحده آمریکا را در یک عملکرد فعالانه و نه منفعلانه از نظر دیپلماتیک، پاسخ دهد.

این کارشناس مسایل بین‌الملل در پاسخ به این سوال که آیا این دیدارها تاثیری در آینده برجام دارد یا خیر، گفت: اثرگذاری آن این است که ایران از یک موضع انفعالی در حرکت دیپلماتیک تا حدودی خارج و به یک موضع‌گیری فعالانه در عرصه دیپلماتیک وارد می‌شود. این که وزیر امور خارجه ایران در آستانه نشست گروه هفت بتواند با رییس جمهور فرانسه در باب حفظ برجام مذاکره کند، می‌تواند یک دستاورد مثبت محسوب شود. اگر چه نتایج آن معلوم نیست و ایالت متحده آمریکا با توجه به میل به محدودسازی جمهوری اسلامی ایران حرکت خواهد کرد، اما می‌توان حرکت ظریف را یک حرکت معقولانه در این زمینه دانست.