حمله کیهان به عادل

فردوسی‌پور گمان می‌کرد نتیجه جنگ روانی که به راه‌انداخته باعث می‌شود تا مدیران خیلی زود با حضور پویول در برنامه‌اش  موافقت کنند‌ اما نه‌تنها این اتفاق رخ نداد، بلکه مدیران رسانه ملی از سیاست‌ها و همچنین واکنش‌های عادل انتقاد کردند.

  درخواست مبالغ کلان از سوی ستاره‌ها

خیلی‌ها هنوز بازی خداحافظی مهدی مهدوی‌کیا مقابل تیم میلان ایتالیا در سال ۹۲ را به خاطر دارند؛ در حاشیه آن دیدار تاریخی در خبرها ‌‌آمده بود که پائولو مالدینی، کاپیتان میلان و تیم ملی ایتالیا قرار است به برنامه نود برود. اما این اتفاق نیفتاد تا رسانه‌ها در توضیح علت حضورنیافتن او بنویسند: «مالدینی برای مصاحبه با برنامه ۹۰ درخواست ۵۰ هزار دلار کرده بود که فردوسی‌پور حاضر به پرداخت آن نشده بود.»  بنابراین در دعوت از چهره‌های بزرگ فوتبال بیش از هر چیز مسائل مالی تعیین‌کننده است تا جایی که حضور ستاره‌های فوتبال جهان در مصاحبه‌های مختلف و حتی مصاحبه‌های کوتاه با آنها تابع قواعد و پروتکل‌های سفت و سخت مالی و دلاری است.  با همه اینها  در روزگاری که کشور با تحریم دست و پنجه نرم می‌کرد از لوئیس فیگو، کاپیتان اسبق تیم ملی پرتغال و بازیکن تیم‌های باشگاهی بارسلونا و رئال‌مادرید برای حضور در ویژه‌برنامه قرعه‌کشی جام‌‌جهانی دعوت شد. پس از این دعوت، حاشیه‌های آن خبرساز شد که فیگو برای حضور در این برنامه رقمی حدود ۱۰۰هزار یورو (معادل نیم میلیارد تومان) دریافت کرده تا برای دقایقی در تصویر تلویزیون نشان داده شود. حتی برخی گفتند که رقمی حدود ۳۰۰۰ یورو نیز برای هر ساعت نگهداری از سگ این بازیکن پرداخت شده که در نوع خود تعجب‌برانگیز بود. با فرض اینکه چنین هزینه‌ای برای یک برنامه تلویزیونی از محل اسپانسر تامین شده، باز هم این سوال مطرح می‌شد که چنین هزینه‌ای چه سودی برای اسپانسری که معمولا خط و ربط منابع مالی‌اش روشن نیست، دارد؟  اما این همه ماجرا نبود. آغاز جام‌‌جهانی ۲۰۱۸ به دلیل حضور تیم ملی ایران در آن، به‌ طور طبیعی توجه مخاطب ایرانی را نسبت به این رویداد ورزشی جلب می‌کند. ازاین‌رو برنامه‌سازان هم تلاش می‌کردند که بتوانند برنامه‌های جذاب‌تری تولید کنند.

ساموئل اتوئو، بازیکن سیه‌چهره تیم ملی کامرون و باشگاه بارسلونا، شبی که ایران مقابل مراکش بازی می‌کرد به عنوان کارشناس خارجی در برنامه تلویزیونی «۲۰۱۸» شرکت کرد تا در کنار جواد نکونام به تحلیل بازی بپردازد‌ اما حرف‌های این بازیکن در این برنامه چندان هم قابل توجه نبود. اتوئو در اظهارنظرهایی کاملا معمولی به تیم‌ها بابت بازی‌هایشان تبریک می‌گفت و نظراتی کلی پیرامون بازی ارائه می‌کرد. حتی نام مهاجم تیم ملی ایران را نیز نمی‌دانست و تنها با عبارت «مهاجم تیم ایران» از او یاد می‌کرد و موقعیتی که از دست داده بود را مورد‌ اشاره قرار می‌داد: «بازیکنان باید از تک‌موقعیت‌ها در چنین بازی‌هایی استفاده کنند!» پس در شب اولی که برنامه با حضور یک بازیکن فوتبال خارجی پخش شد اتفاق چندانی نیفتاد. برخی سایت‌ها حتی از محمدرضا احمدی هم انتقاد کردند و نوشتند: «مرعوب نام اتوئو بودن در لحن و گفتار مجری دوم برنامه مشهود بود. جایی که این مجری از عبارت «آقای اتوئو» برای خطاب‌کردن فوتبالیست کامرونی استفاده می‌کرد؛ در حالی که مجریان برنامه‌های ورزشی اغلب از لحنی صمیمی و با استفاده از اسامی کوچک سعی می‌کنند فضای خشک و رسمی را از بین ببرند.»  خبر حضور ستاره‌های سابق فوتبال در این برنامه با توجه به حواشی ایجادشده پس از حضور لوئیس فیگو در برنامه تلویزیونی زمزمه‌هایی مبنی بر محل تامین هزینه حضور آنها را ایجاد کرد.  با همه اینها وقتی عادل سعی کرد پویول را به برنامه‌اش  بیاورد با مخالفت سرسختانه مدیران تلویزیون روبه‌رو شد. در نهایت این مدافع نتوانست به برنامه عادل برود تا در اظهارنظری عجیب بگوید: «به من گفتند به‌ دلیل مشکلات ظاهری (موهای بلند)‌ امکان حضور در برنامه را ندارم.»  همه چیز در آن روز جنجالی برای عادل به تلخی سپری می‌شد. او به هدفش نرسیده بود و حالا در آستانه شروع بازی ایران برابر اسپانیا باید تصمیم می‌گرفت که به تلویزیون برگردد یا راه دوم را انتخاب کند و روزهای تیره‌تری را به خود ببیند. او به برنامه‌اش  برگشت و زمانی هم که در برنامه حاضر شد با گلایه از این برخورد عنوان کرد، تلاش می‌کند به خاطر مخاطب این اتفاق (حضور پویول) رقم بخورد که البته چنین نشد.  برخی رسانه‌ها در این‌باره نوشتند دعوت از پویول بدون هماهنگی با مدیران رسانه ملی بود. ظاهرا پس از حضور جنجالی فیگو در تهران تصمیم بر این بوده که از کارشناس خارجی برای چنین برنامه‌هایی استفاده نشود‌ اما عوامل برنامه بدون هماهنگی اقدام به دعوت از پویول کرده‌ بودند.  روزنامه جام‌‌جم در این‌باره گزارشی منتشر کرد که کار پاسخگویی را برای تهیه‌کنندگان برنامه بیست هجده سخت و سخت‌تر می‌کرد؛ این روزنامه نوشت: «هزینه حضور پویول در برنامه «۲۰۱۸» رقمی حدود ۶۰۰ میلیون تومان بوده است که حتی با وجود تقبل این مبلغ از سوی اسپانسر باز هم به‌صلاح نبوده و سازمان صدا و سیما مخالف این هزینه‌های هنگفت در شرایط فعلی اقتصادی کشور بوده است. این ماجرا را البته از زاویه دیگری نیز می‌توان بررسی کرد؛ حضور و نقش واسطه و دلال‌هایی که از حضور چهره‌ها و ستاره‌های فوتبال سود کلانی می‌برند. در این رابطه به‌نام فردی برمی‌خوریم که ارتباط او با چهره‌های فوتبالی کشور اسپانیا عجیب است.  در جست‌وجوی نام او در فضای وب با موارد عجیبی روبه‌رو می‌شویم، از مصاحبه اختصاصی با «کریستیانو رونالدو» برای سایت برنامه «نود» تا ماجرای فروش فرش ایرانی با ‌امضای «لیونل مسی». او در روایت خود از ماجرای فروش فرش عنوان می‌کند که با پدر مسی رابطه دارد؛ در حالی که با مرور صفحه شخصی او در اینستاگرام و عکس‌های یادگاری‌اش با فوتبالیست‌های فعال در اسپانیا این ادعا کمی دور از واقع به نظر می‌رسد.  با مرور تصاویر صفحه شخصی این واسطه عکس او با ساموئل اتوئو، لوئیس فیگو و... به چشم می‌آید. این در حالی است که پس از انتشار خبر واسطه‌گری او در شبکه‌های اجتماعی، او صفحه‌اش را با بیش از ۱۲ هزار نفر دنبال‌کننده، از حالت عمومی به‌ صورت خصوصی درمی‌آورد. در این بین حامی مالی دعوت از چهره‌های بین‌المللی فوتبال شرکتی دولتی است‌. حال این پرسش هم ایجاد می‌شود که در شرایط کنونی اقتصادی کشور با چه توجیهی از محل منابع عمومی چنین هزینه‌هایی می‌کنند؟  خروج ارز از کشور برای دعوت از چهره‌هایی که کمترین اطلاعاتی از فوتبال ایران دارند، آن هم از سوی برنامه‌سازان تلویزیونی و عنوان کردن اینکه این هزینه‌ها از سوی اسپانسر تامین می‌شود چه توضیحی دارد؟ آن هم اسپانسری که از محل هزینه‌های عمومی ارتزاق

 می‌کند.»

  موج دوم حمله

هنوز ترکش‌های موج اول حمله به عادل تمام نشده بود که اظهارنظری جنجالی از سوی وی باعث شد تا موج دوم حمله شکل بگیرد. اما ماجرای جنجال دوم از کجا و چگونه آغاز شد؟  ابتدای دیدار فینال جام جهانی و لحظه‌ای که جام قهرمانی وارد زمین شد، تقریبا به طور کامل با ممیزی رسانه ملی حذف شدند. اتفاقی که باعث شد عادل فردوسی‌پور از مدیران تلویزیون که مهمان پشت صحنه آخرین قسمت برنامه‌اش  بودند درخواست کند که اجازه پخش این تصاویر را بدهند.  اجازه‌ای که به نظر می‌رسد بالاخره در پایان دیدار و در مراسم اهدای جام قهرمانی به مسئولان پخش شبکه سه رسید؛ درست وقتی کیتاروویچ، رئیس‌جمهور کرواسی تقریبا تمام بازیکنان دو تیم و حتی رئیس‌جمهور فرانسه را در آغوش  گرفت و به بازیکنان کرواسی دلداری داد و به بازیکنان فرانسه تبریک گفت. اتفاقی که باعث شد تا رسانه ملی بعد از یکی، دو بار که صحنه را ممیزی کرد، دیگر از خیر سانسور بگذرد و بقیه تصاویر را بدون ممیزی روی آنتن بفرستد. عادل فردوسی‌پور هم در پایان برنامه‌اش  در تشکر جانانه‌ای گفت: «از دوستان پخش ممنونم برای اینکه مراسم اهدای جام را کامل پخش کردند. رئیس‌جمهور کرواسی در مراسم اهدای جام نه‌تنها با همه دست داد، بلکه همه را بغل کرد. دوستان پخش یکی دو صحنه سعی کردند این تصاویر را حذف کنند ولی دیدند همه تصاویر از بین می‌رود و از خیرش گذشتند.»

 اما با گذشت چند روز از این اظهارنظر جنجالی، کیهان نسبت به حرف‌های عادل فردوسی‌پور و بدعت تلویزیون در پخش تصاویر نامناسب اختتامیه واکنش نشان داد. این روزنامه نوشت: «با گذشت چند روز از پایان برنامه ۲۰۱۸ شبکه سوم سیما، این پرسش وجود دارد که آیا در این فرصت، نهادهای ذی‌صلاح به موضوع ترویج ابتذال توسط این برنامه می‌پردازند یا نه؟ برای اولین بار در تاریخ صدا و سیما بود که در یک برنامه، مجری برنامه به خود جرأت داد و صراحتا کلام یکی از بزرگان کشور را به سخره گرفت. همین مجری و در واقع گزارشگر، در برنامه خود و در قالب مستندی، به تبلیغ رسمی کشورهای غربی پرداخت و از کشورهای استعماری تصویری رویایی ارائه کرد‌ اما دعوت از یک بازیکن اسپانیایی – پویول – به ۲۰۱۸ خود تبدیل به ماجرایی تلخ علیه آبروی رسانه ملی شد. مجری و تهیه‌کننده ۲۰۱۸ در دروغی‌ آشکار رسانه ملی را متهم کرد که به‌دلیل بلندی مو، بازیکن اروپایی به صداوسیما راه داده نشده است. این مجری که قبلا عنادش را با ارزش‌های انقلابی و دینی به انحای گوناگون نشان داده است، باز هم در روزی دیگر، گستاخانه دروغ خود را تکرار کرد تا به همه بفهماند او نه‌تنها عرقی به رسانه ملی ندارد، بلکه حاضر است برای منافع خود آبروی رسانه ملی را به مسلخ ببرد‌ اما اوج قانون‌گریزی و ابتذال‌گرایی مجری در برنامه آخر مجموعه ۲۰۱۸ عیان شد؛ آن هنگام که پس از پخش تصاویر مبتذل و غیراخلاقی از رئیس‌جمهور کرواسی در ورزشگاه – که با انتقاد رسانه‌های کرواسی و صربستان- روبه‌رو شد؛ مجری برنامه، با تشکر از مجوز پخش تصاویر مبتذل، شادی خود را با گفتن اینکه با پخش این تصاویر هیچ اتفاق بدی روی نداد، به اوج رساند. جام‌جهانی ۲۰۱۸ نشان داد که متاسفانه برخی افراد بی‌صلاحیت از نظر برخی مسئولان سیما و به خصوص معاون سیما به حدی بزرگ هستند که جرات مخالفت با نظر این مجریان را ندارند. مجریانی که ثابت کرده‌اند نه‌تنها عرق ملی و انقلابی ندارند، بلکه هر جا بتوانند نیش زهرآگین خود را به انقلاب و رسانه ملی می‌زنند. حالا باید دید با مجری یا همان گزارشگری که به‌رغم نداشتن بایستگی‌های اجرا، مجری خوانده می‌شود، چه برخورد قانونی صورت می‌گیرد. باید دید از نظر متولیان رسانه ملی، پیشگیری از تبلیغ کشورهای استعماری و دروغ‌زنی به رسانه ملی و... اهمیت دارد یا رضایت گزارشگر سطحی و مرعوبی که پخش تصاویر مبتذل را به عنوان دستاوردی بزرگ به نام خود زده است. کیهان البته اطمینان دارد که در این میان؛ مدیر انقلابی شبکه سوم نقشی در فضاحت برنامه ۲۰۱۸ نداشته است.»

  استعفایی که تکذیب شد!

فشارها علیه عادل شدت گرفته بود. در این میان خبر استعفای فردوسی‌پور از حضور در تلویزیون خیلی زود به تیتر یک رسانه‌ها تبدیل شد تا شبکه‌های اجتماعی نسبت به این اتفاق به شدت واکنش نشان دهند. بلافاصله بعد از گسترده‌ترشدن ابعاد خبر استعفا این عادل فردوسی‌پور بود که این موضوع را رد کرد. مخالفان سرسخت عادل می‌گویند: «در حالی که پس از اینکه فشارها و انتقادات علیه عادل و ویژه برنامه ۲۰۱۸ جام جهانی رو به افزایش بود او توانست با ترفند مظلوم‌نمایی و انتشار یک نامه خداحافظی جعلی و تکذیب سریع آن بار دیگر برای خود اعتبار جمع کند.» با این حال حملات به عادل فردوسی‌پور موج تازه‌تری را هم به خود دیده است؛ این‌بار فردی از پشت پرده عادل فردوسی‌پور صحبت کرده که اهالی فوتبال احترام خاصی برایش قائل هستند؛ محمد دادکان. چهره شناخته‌شده فوتبال ایران، ریشه بسیاری از جوسازی‌های اخیر را تریبون به دستی می‌داند که شب‌های جام‌جهانی به مردم آدرس غلط می‌داد تا برخی اتفاقات تلخ اقتصادی فراموش شود؛ دادکان از نقش پررنگ این مجری معروف که آدرس‌های عادل فردوسی‌پور را داشت در دلالی پرده برداشت و مدعی شد اسناد این ادعا را نیز در اختیار دارد. البته تردد عادل فردوسی‌پور به طبقه ۲۵ برج ایران‌زمین در شهرک غرب و ملاقات‌های مشکوک با کارلوس کی‌روش بر همگان عیان است‌ اما در روزگاری که او مدعی شفاف‌سازی است و به ظاهر طرف مردم ایستاده، مشخص نیست چرا از خود شروع نمی‌کند و در مورد میزان درآمد و نحوه درآمدزایی برنامه‌هایش صحبتی به میان نمی‌آورد؟ منتقدان فردوسی‌پور تاکید می‌کنند: «نکته جالب در مورد عادل این است که به‌رغم سابقه نزدیک به ۲۰ساله او در تلویزیون‌ اما زندگی خاص او هرگز رسانه‌ای نشده و ابعاد مختلف زندگی او همچنان مبهم

 است.» با همه اینها حامیان عادل فردوسی‌پور اعتقاد دارند او همان مجری توانمندی است که تلویزیون حتی بیش از گذشته به او نیاز دارد. مجری پاکدستی که برچسب دلالی به او نمی‌چسبد و اگرچه برخی مواقع با تصمیمات یا اظهارنظرهای جنجالی‌اش  به سوژه داغ رسانه‌ها تبدیل می‌شود‌ اما چه کسی است که نداند او بیش از هر چیزی روی بهترشدن کیفیت برنامه‌اش تمرکز دارد و آن‌طور که در موردش جوسازی شده به دنبال کسب منافع هنگفت مالی نیست. عادل فردوسی‌پور روزهای سختی را پشت سر می‌گذارد. در  مورد آینده کاری این مجری باسابقه‌ اما دو گمانه وجود دارد. عده‌ای می‌گویند تلویزیون هنوز پای عادل ایستاده و از او دفاع خواهد کرد تا یکی از پربیننده‌ترین برنامه‌های صدا و سیما همچنان به راه خود ادامه دهد و برخی نیز اعتقاد دارند در برخی محافل خصوصی مدیران رسانه ملی موضوع برخورد تنبیهی با عادل فردوسی‌پور در دستور کار قرار گرفته است. با این حال حتی مخالفان سرسخت عادل هم درباره کنارگذاشتن این مجری صحبتی به میان نمی آورند اما تاکید می‌کنند که این مجری باسابقه خیلی زود باید در مقام رفع‌ اشکالاتش برآید و ‌اشتباهی که در روز بازی ایران – اسپانیا مرتکب شد را تکرار نکند.