مصاحبه جنجالی با نازیلا احمدی

مهاجرت از نظر نازیلا احمدی

مهاجرت گاهی روح هنرمند را صیقل می‌دهد و دردهای هجرت از سرزمین آبا و اجدادی او را در قالبی جدید دوباره می‌سازد. گاه رنج‌های مهاجرت به تولد هنری می‌انجامد که بدون چشیدن طعم دوری از وطن هزگز زاده نمی‌شود. نازیلا احمدی یکی از هزاران دختر افغان است که قنداق نوزادیش شاهد مسیر پرخطر قاچاق بوده است. او از کودکی برادرانش را به جای پشت میزهای مدرسه در کارگاه‌ها دیده است. حس هنر از کودکی همراهش بوده و حالا می‌خواهد هنرمندی از جنس دختری مهاجر باشد. او در آفرینش‌های هنری خود تلاش می‌کند تماشاگرانِ نمایش‌هایش را با حس و درد غربتِ یک مهاجر آشنا کند.

زندگی نامه نازیلا احمدی از زبان خودش

فامیل من در زمان جنگ طالبان راهی ایران شدند و به صورت قاچاقی به ایران آمدند. کاکاهایم به پاکستان مهاجر شدند. مادرم در ایران فامیل زیاد داشت و به خاطر همین ایران را قبول کردیم. مادرم همیشه از دشواری‌های راه بر ما قصه می‌کند و هنوز بعد از گذشت سال‌‌های زیاد خاطرات راه قاچاق را فراموش نکرده است. به نظرمن مردم ایران که هم‌گپ و هم‌دین ما هستند خوی مهمان‌نوازی خوبی دارند.