کیش و مات غرب در برابر منطق مذاکراتی ایران

«همزمان با ازسرگیری مذاکرات هسته ای وین در دولت جدید کشورمان، دیپلماسی فعالِ تیم مذاکراتی ایران و ابتکارهای تهران در چهارچوب مذاکرات مذکور، جدای از اینکه طرف های غربی را دچار بُهت کرده، عملا تصویرسازی های منفی از دیپلماسی هسته ای دولت جدید ایران را نیز تا حد زیادی خنثی کرده است».

به گزارش جهان نیوز، همزمان با آغاز دور جدید رایزنی های هسته ای در وین(با محوریت احیای برجام) میان ایران و گروه چهار بعلاوه یک(بدون حضور مستقیم آمریکا)، بسیاری از ناظران و تحلیلگران بین‌المللی، دیدگاه های مختلفی را در مورد منطقِ تیم مذاکراتی جدید ایران مطرح کرده و بر این مساله تاکید می کنند که تهران بسیار فراتر از پیش بینی های معمول، با رویکردی فعال وارد فضای مذاکرات شده است. در این رابطه حتی برخی چهره های سرشناس ضدایرانی نیز از دست برترِ ایران در چهارچوب مذاکرات جاری در وین و استفاده هوشمندانه تهران از اهرم های مذاکراتی اش سخن می گویند.

در این راستا، به طور خاص تسلیمِ دو سند از سوی جمهوری اسلامی ایران به طرف های غربی در دور هفتم مذاکرات وین و تاکیدات منطقی ایران با تکیه بر استدلال های متقنِ حقوقی جهت استیفای منافع خود، به طور خاص حاکی از این بوده اند که تهران در قالب معادله مذاکرات هسته ای وین، با طرح و برنامه وارد شده و به نحوی منسجم و نظام‌مند بر آن است تا از تکرارِ اتفاقات ناگواری که پس از خروج یکجانبه دولت آمریکا از توافق برجام، در ابعاد سیاسی و بویژه اقتصادی برای کشورمان حادث شد، جلوگیری کند. تاکیدات هوشمندانه تیم مذاکره‌کننده ایران بر ضرورت در اولویت بودنِ لغو تحریم های برجامی و همچنین تحریم های وضع شده از سوی دولت ترامپ علیه ایران و در عین حال اصرار بر ضرورت ارائه تضمین های لازم از سوی دولت بایدن مبنی بر اینکه هیچ دولت دیگری(در آمریکا) در آینده، همچون دولت ترامپ از برجام خارج نخواهد شد و مجددا برای ایران ایجاد خسارت نخواهد کرد، همه و همه حاکی از این هستند که تیم مذاکره کننده ایران و به طور خالص اتاق فکر هسته‌ای ایران به خوبی می دانند که یک توافق خوب برای ایران، بایستی از چه مختصاتی برخوردار باشد.

در ادامه، ماندنِ تیم مذاکره کننده ایران در وین، در حالیکه که کلیه تیم های مذاکراتی طرف های بین المللی برجام، وین را ترک کردند نیز(صرفا تعدادی محدودی از مقام های ارشد تیم مذاکره کننده کشورمان، وین را ترک کردند)، عملا حکایت از اراده جدی ایران جهت حصول توافق و اولویت قائل شدن برای دیپلماسی، بر خلاف تصویرسازی های گسترده ای بود که در مدت اخیر جریان های سیاسی و رسانه ای غربی و مخالف با کشورمان از تیم مذاکراتی جدید ایران مطرح کرده بودند و سعی داشتند تا تصویری افراطی و البته غیرمنطقی را از آن ها تصویر سازی کنند.

در این میان، شاید مهمترین نشانه های آچمز شدن طرف های مخالف با ایران را بتوان در اظهارات چهره های سرشناسِ مخالف با ایران ردیابی کرد. در این راستا، "موشه یعلون" وزیر دفاع سابق اسرائیل در دولت نتانیاهو، در موضع گیری تاکید کرده که "اکنون اسرائیل و به طور کلی غرب در وضعیتی نامساعدی در رابطه با معادله هسته‌ای ایران قرار دارند. خودِ من یکی از مخالفان جدی توافق برجام در سال 2015 بودم با این حال، خروج از آن و ایجاد وضعیت فعلی را به مراتب بدتر از آن زمان ارزیابی می کنم". "ایهود باراک" نخست وزیر و همچنین وزیر دفاع سابق اسرائیل نیز در موضع گیری می گوید: "سیاست اسرائیل در دهه اخیر علیه تحرکات هسته ای ایران، یک شکست تمام عیار بوده است. در شرایط کنونی نیز هیچ نشانه ای دال بر اینکه بتوان با اقدامات تهاجمیِ سخت، جلوی پیشرفت های اتمی ایران را گرفت، وجود ندارد". "توماس فریدمن" ستون نویس سرشناس نیویورک تایمز نیز به تازگی در مقاله ای، "ترامپ" را رهبری توصیف می کند که با خروج از توافق برجام، یکی از بی‌منطق ترین و حتی احمقانه ترین تصمیم ها در کل تاریخ امنیت ملی آمریکا را اتخاذ کرده است".



*مقاله "نسیم احمد" در پایگاه خبری "میدل ایست مانیتور" که به این مساله اشاره دارد که ایران هیچ نقشی در به وجود آمدنِ وضعیت کنونی در چهارچوب معادله هسته ای این کشور نداشته و این اسرائیل و آمریکا بوده اند که وضعیتِ چالشی کنونی را به وجود آورده اند. این مقاله به طور خاص اذعان دارد که تهران دست برتر را در چهارچوب مذاکرت جاری هسته ای در وین نیز در اختیار دارد.

در عین حال، دست برتر مذاکراتی ایران موجب شده تا بسیاری از ناظران و تحلیلگران، از تلاش های آمریکا جهت رایزنی با چین و روسیه با هدف اقناع ایران برای آنچه آن ها نشان دادنِ انعطاف پذیری در روند مذاکرات هسته‌ای می خوانند، صحبت کنند.  

در این راستا، به تازگی نشریه "وال استریت ژورنال" در مقاله ای به قلمِ "لورنس نورمن" و "برایان اشپیگل" با عنوانِ: "چین و روسیه، تنها امیدهای آمریکا در جریان مذاکرات هسته ای با ایران"، به طور خاص از فعال شدن قابل توجهِ رایزنی های واشنگتن با مقام های روسی و چینی جهت اعمال فشار بر ایران در مسیر دستیابی به یک توافق هسته ای خبر دهند. با این حال، این مقاله به دلیل رقابت های جدی پکن و مسکو در موضوعات مختلف بین المللی با آمریکا، احتمالِ اینکه آمریکا بتواند در پیشبرد این دستورکار خود پیروز شود را بسیار ضعیف ارزیابی کرده است.  



*مقاله نشریه وال استریت ژورنال که اشاره به این نکته دارد که آمریکا جهت اقناع ایران برای دستیابی به یک توافق، دست به دامان چین و روسیه شده و عملا آن ها را تنها امیدهای خود تصور می کند.

مجموع این مسائل وقتی در این چهارچوب تحلیل شود که اساسا ایران جدای از عرصه "دیپلماسی"، در عرصه "میدان" نیز در منطقه خاورمیانه از موقعیت مطلوبی برخوردار است، موجب شده تا بسیاری از ناظران  و تحلیلگران (نظیر "ایهود باراک" نخست وزیر و وزیر دفاع سابق اسرائیل)، طرح B و اجرایی شدن آن علیه ایران در صورت شکست مذاکرات هسته ای وین را امری غیرواقعی ارزیابی کنند و از تبعات و پیامدهای بسیار ناگوار آن سخن بگویند. از این منظر، تهران با فرصتی کم نظیر رو به رو است که در آن هم منطق مذاکراتی، و هم توانمندی‌های نظامی و سیاسی آن در بُعد منطقه ای، عملا شرایطی را ایجاد کرده اند که می توانند ایران را در مسیر انعقاد یک "توافق خوب"، تا حد زیادی یاری و منافع ملت ایران را محقق سازند.