پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

اینکه ایران شروع به تحریم مقامات آمریکایی، اروپایی و کانادایی کرده، به نظر خیلی‌ها عجیب و بی‌ثمر رسید؛ چون مقامات این کشورها اموالی در ایران ندارند. اما اگر این موضوع تا این حد بی‌اهمیت است، چرا مقامات این کشورها نسبت به تحریم‌شان واکنش نشان دادند؟

مثل اتحادیه اروپا که اصلا به این تحریم‌ها نخندید و در واکنشی گفت: «اتحادیه اروپا این تحریم‌ها را رد می‌کند چرا که آنها صرفاً با انگیزه‌های سیاسی وضع شده‌اند».

در روند مذاکرات احیای برجام نیز برخی منابع خبری مدعی شدند که یکی از مطالبات طرف آمریکایی حذف سنتکام از فهرست تروریستی ایران بوده.

اما واقعا مقامات ایران با چه تفکری دست به تحریم اشخاص حقیقی زدند و فایده این کار چیست؟

تحریم که از منظر حقوق بین‌الملل نوعی اقدام متقابل محسوب می‌شود، اشکال مختلفی دارد که یکی از وجوه پر سر و صدای آن تحریم اشخاص حقیقی است.

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی می‌گوید: «زمانی که تحریم سیاسی علیه یکی از شرکت ها و مقامات مطرح می‌شود به اعتبار و چهره بین‌المللی این افراد و نهادها لطمه وارد کرده و ریسک همکاری با آنها را بالا می برد. حتی اگر آن تحریم‌کننده ایران باشد»

علاوه بر ایران کشورهای دیگری هم اجازه تحریم قدرت‌های غربی را به خود داده‌اند؛ مثل وزارت خارجه روسیه که سه روز پس از نخستین تحریم‌ها علیه کشورش، در ۲۰ مارس ۲۰۱۴، فهرستی از تحریم‌های متقابل علیه برخی از شهروندان آمریکایی را منتشر کرد.

با دانستن این نکات شاید تحریم ایران علیه اشخاص حقیقی و مقامات غربی برایمان بار طنز کمتری داشته باشد.

منبع: ایسنا