پرنده ابابیل پرنده ای می باشد که خانه خدا را با پرتاب سنگ نجات داد، در این مقاله قصد داریم شما را با این پرنده آشنا کنیم.

روایات خواندنی از پرندگان ابابیل و بمباران سپاه ابرهه + تصاویر
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

 پرنده ابابیل پرنده ای می باشد که برای نابودی سپاه فیل که به جنگ با خدا رفته بودند به دستور خداوند در آسمان پدیدار شد و با پرتاب سنگ هایی بر سر این سپاه خانه کعبه را نجات داد.

 

پرنده ابابیل

در سوره فیل از این پرنده که اصحاب فیل را سنگ باران کردند یاد شده است پرنده ابابیل لانه خود را از سنگ های کوچک و گل می سازد این پرنده در مناطق مختلف دنیا از نظر شکل ظاهری با هم متفاوت می باشد و در مناطق شمالی ایران بیشتر دیده می شود در مورد شکل و ویژگی این پرندگان اختلاف نظر وجود دارد که در واقع بسیاری از مفسران این پرنده را شبیه به پرستو می دانند.

پرنده ابابیل

شکل و نوع پرنده

در مورد اینکه پرنده ابابیل به چه شکلی ماموریت خود را در جهت نابودی اصحاب فیل انجام داد آرای مختلفی وجود دارد :

عایشه می‌گوید:

ابابیل شبیه خطاطیف (پرستوها) هستند و نیز گفته شده: آن‌ها شبیه وطاویط (خفّاش‌های سرخ و سیاه) بودند.

ابوسعید خدری :

 کبوتران حرم (مکّه) را از نسل ابابیل می‌داند ولی بُروسَوی در درستی کلام او تردید می‌کند چرا که به گفتهٔ برخی، ابابیل، شبیه زرازیر (سارها) هستند که در اطراف باب ابراهیم مسجدالحرام وجود دارند.

عکرمه می‌نویسد:

آن‌ها سرهایی چون درندگان داشتند که پیش از آن دیده نشده بود و پس از آن نیز دیده نشد.

طبری به نقل از ابن‌عبّاس می‌گوید:

آن‌ها پرندگانی بودند که از دریا خارج شده یا از سوی دریا آمده بودند. سفید یا سیاه یا سبز رنگ بودند و منقاری چون پرندگان و چنگال‌هایی همانند سگان داشتند.

ابوالجوزا عقیده دارد که :

خداوند در همان وقت، آن‌ها را در آسمان پدیدآورد و ابن مسعود آن‌ها را پرندگانی می‌داند که صیحه می‌کشیدند و بر اصحاب فیل، سنگ می‌افکندند. خداوند طوفانی فرستاد که آن سنگ‌ها را با شدّت بر آنان می‌کوبید.

ابوالفتوح رازی از ابومسعود نقل می‌کند:

آن مرغان به شکل منج انگبینند (زنبورعسل) و در منقار هر یکی، سنگی است. هر گروهی را یکی مرغ، در پیش ایستاده، سیاه سر، دراز گردن، سرخ منقار. بیامدند این مرغان و گرد لشکرگاه ابرهه درآمدند. چون ایشان صف برکشیدند و آهنگ کعبه کردند، هر مرغی از ایشان، آنچه در منقار داشت، بینداخت. بر هر سنگی نام صاحب او نوشته شده بود. بر هر یکی که سنگ او، بر او زدند، بر سرش آمد و از زیرش بیرون آمد و اگر بر پشتش افتاد، به سینه‌اش بیرون آمد و اگر بر سینه‌اش آمد، بر پشتش بیرون رفت تا همه بر جای بمردند.

به گفتهٔ ابن‌هشام :

خداوند پرندگانی همانند پرستو را از دریا بر آن‌ها فرستاد که هر یک سه سنگ با خود حمل می‌کردند: یک سنگ در منقار و دو سنگ در پاهایشان بود. سنگ‌ها به اندازه نخود و عدس بود و به محض برخورد به اصحاب فیل، آن‌ها را نابود می‌کرد.

از محمد در وصف این پرنده روایت شده:

مرغی بین آسمان و زمین است که لانه دارد و تخم می‌گذارد.

ابومریم از محمد باقر روایت می‌کند:

هر پرنده سه سنگ در چنگال و منقار خود داشت. سنگ‌ها را بر روی لشکریان ریختند که بر اثر آن در میان آن‌ها، مرض آبله پدید آمد؛ پس خداوند نیز به وسیله آن‌ها، نابودشان ساخت و پیش از آن «آبله» در آن‌جا دیده نشده بود.

از جعفر صادق در این باره نقل شده:

از اصحاب فیل، یک نفر بیش‌تر باقی نماند که فرار کرد. او در حالی که مشغول نقل واقعه برای مردم بود، سرش را بالابرد و گفت: این از همان پرندگان است؛ آن‌گاه آن پرنده [که مأمور تعقیب او بود] بالای سر او قرار گرفت و سنگی را رها کرد که از زیر او خارج‌شد.بعضی این شخص را خود ابرهه دانسته‌اند که هنگام نقل واقعه برای پادشاه حبشه با آن عذاب نابود شد.

پرنده ابابیل