اسفند، ماه «امتحانات»

 علی محمد قلی ها:«قوی شدن» … این آخرین و مهمترین پیام خطبه اخیر رهبر معظم انقلاب بود که خطابش هم می تواند مسئولان باشد، هم مردم. اما راه کار غلبه بر ضعف و افتادن روی خط قوت و قدرت چیست؟ این پرسش را می توان از همه پرسید. از اکناف و اطراف و از بزرگ و کوچک، اما من برای طرح این سوال در این مقال، مشخصا خودی ها را مخاطب گرفته ام … و «خودی ها» یعنی «بچه های انقلاب» از پیران بهمن دیده تا نهم دی ماهی ها و خلاصه هر آن کس که هنوز در عهد خود با ولایت، استوار است.

حال می توان سوال دوم را مطرح کرد تا بهتر به جواب دغدغه بالا برسیم؛ آیا افزون بر اختلاف ها و گسست ها و کش دادن دعواهای عمدتا نفسانی، اصلا رمقی برای ما می ماند که خیز قوی شدن برداریم؟

مایه نگرانی آنجاست که رهبری معظم حتی خواهان حفظ وحدت حداکثری که زیر تابوت سردار دل ها «شهید حاج قاسم سلیمانی» فراهم آمد، هستند اما زد و خوردهای خودی ها با هم که گاه پنهان می ماند و گاه آشکار هم می شود متاسفانه حد آمال ما را از تمدید آن «وحدت حداکثری» کشانده به جایی که دوره بیفتیم برای اثبات برادری نامزدی که سال 96 از هر وقتی پررنگ تر، برادری خود را به جبهه انقلاب نشان داد و نشان داد که وقتی پای منافع بزرگتری در میان است، هیچ مجالی برای عرض اندام اسم ها نباید قائل شد.

اکثر اثبات برادری در وهله اول به گذشت و فداکاری است و اگر به خدمت جهادی است و اگر به مدیریت تحول آفرین است و اگر به گرفتن جان در کفت دست است؛ دریغا که هم کیشان حاج احمدها و حاج قاسم ها را در کارزار انتخابات، تنها رها کنیم و مجددا چنان کنیم که بازهم رهبر فرزانه بخواهند هم زمانی رصد «تکلیف و نتیجه» را به ما گوش زد کنند.

چندین باخت در ادوار ماضی «انتخابات» آیا بعضی دوستان ما را سرعقل خواهد آورد تا این بار «امتحانات» به این مهمی را نبازیم؟ حال برگردیم به پرسشی که در طلیعه این یادداشت نوشتم: «راه غلبه بر ضعف افتادن روی خط قوت و قدرت چیست؟»

از همه روشن تر است که «قوت» از مسیر «خدمت» می گذرد و خدمت نیز منوط به تشکیل حفظ و بسط «وحدت» است. اسفندماه نه «ماه انتخابات» بلکه ماه امتحانات است. کاش بعضی از دوستان ما گذشته را چراغ راه آینده کنند و خواسته یا ناخواسته بسترهای قوت و قدرت را با دست وحدت شکن تخریب نکنند. شکستن وحدت خانه آخرش واگذاری امور به ناکسانی است که 6 سال در اقتصاد و معیشت ضعیفمان کردند و بعضا ذلیلمان … باشد که بصیرت مان قوی باشد .. نه شعاری … یا علی