اگر اعتدال و توسعه یا کارگزاران از لاریجانی دفاع کنند، رسما و کاملا راه آنها از اصلاح‌طلبان جدا خواهد شد و باید شاهد آرایش جدیدی میان نیروهای اصلاح‌طلب باشیم.

حمایت از لاریجانی مرز جدایی کارگزاران و اعتدال و توسعه از اصلاح‌طلبان
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: اصلاح‌طلبان در حالی مدام از رد سیاست ائتلافی سخن می‌گویند که اخیرا زمزمه‌هایی شنیده شده است که حزب اعتدال و توسعه(حزب مبتوع روحانی) قصد حمایت از علی لاریجانی را دارد و این درحالی است که اخیرا احزاب اصلاح‌طلب در جلسه شورای هماهنگی اصلاح‌طلبان با رونمایی از مجمع اجماع‌سازشان اعلام کرده‌اند که راهبرد اصلاحات در انتخابات 1400 حمایت از نامزد کاملا اصلاح‌طلب است. البته در مقام عمل رویکرد اصلاح‌طلبان به این وضوح نیست و در مقام عمل تشتت آراء زیادی درباره ائتلاف یا عدم ائتلاف با نیروهای غیراصلاح‌طلب وجود دارد؛ به نحوی که گرچه حزب کارگزاران سازندگی یکی از اعضای شورای هماهنگی است و به ظاهر در این تصمیم یعنی عدم اتخاذ سیاست ائتلافی با دیگر احزاب اصلاح‌طلب همراه است اما به دفعات اعضای این حزب اعلام کرده‌اند این امکان وجود دارد که از لاریجانی حمایت شود که آخرین شاهد مثال آن سخنان علی‌محمد نمازی است که در گفت‌وگویی گفت: «اگر کارگزاران مجبور شود، از لاریجانی حمایت می‌کند».

یا آنکه چندی پیش محمد عطریانفر در روزنامه «سازندگی» نوشت: «برخی صاحب‌نظران سیاسی از کاندیداتوری آقای لاریجانی سخن می‌گویند یا تأکید می‌کنند که ایشان قرار است بنا بر حمایت اصلاح طلبان وارد صحنه شوند. باید تاکید کنم که آقای لاریجانی از منظر تاریخی، متعلق به جریان اصولگرایی است، اما حداقل از سال ۸۴ تا امروز رفتار، منش و نوع سیاست ورزی ایشان شباهت‌های زیادی به رویکرد‌های اصلاح طلبانه داشته و تجربه سه دوره مجلس ایشان هم نوعی رضایتمندی را از سوی اصلاح طلبان در کنار خود دارد؛ لذا عطف عنایت به امثال آقای لاریجانی زمانی می‌تواند مطرح باشد که اصلاح طبان از ارائه نیروی متحد و مشترک میان احزاب متبوع خود دچار امتناع و یا محرومیت شوند».

البته در ادامه ضدونقیض‌‌های کارگزاران مرعشی در گفت‌وگو با روزنامه «شرق» گفته بود: «حزب کارگزاران تاکنون هیچ دیداری با آقای لاریجانی نداشته است و اصلا معلوم نیست که خود او بخواهد به عرصه انتخابات وارد شود یا خیر. کارگزاران نامزد حزبی دارد و نیازی ندارد از آقای لاریجانی حمایت کند. ضمن احترامی که برای آقای لاریجانی قائلیم اما در حزب کارگزاران کوچک ترین بحثی درباره حمایت از او در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نداشته‌ایم. حزب کارگزاران که بیشترین ظرفیت را برای معرفی نامزد دارد، حتما از یک نامزد غیرحزبی و حتی غیرجبهه‌ای حمایت نمی‌کند».

با وجود چنین تناقض‌هایی به نظر می‌رسد که کارگزاران سازندگی فعلا مشغول بررسی اوضاع و شرایط انتخاباتی است و از یک سو نمی‌خواهد در تضاد با جریان اصلاحات قرار بگیرد و از سوی دیگر نیم‌نگاهی به شرایطی دارد که نامزد یا نامزدهای اصلی اصلاح‌طلبان ردصلاحیت شوند یا توان رأی‌آوری در آنها وجود نداشته تا به سرعت به سمت لاریجانی بچرخند؛ موضوعی که هیچ بعید نیست در همراهی با حزب اعتدال و توسعه و نزدیکان حسن روحانی رخ دهد زیرا در همه این‌ سال‌ها هم علاوه اعتدال و توسعه که حزب متبوع روحانی است، بیشترین حمایت از روحانی در بین اصلاح‌طلبان از سمت کارگزاران سازندگی بوده است و البته بیشترین سهم هم نصیب همین حزب شد؛ به نحوی که قریب به هشت سال اسحاق جهانگیری، عضو حزب کارگزاران معاون اول رئیس‌جمهور بود و طبیعی است کارگزاران از دولت روحانی ناراضی نباشد و اگر پیش آید بازهم برای اسحتکام خود در قدرت رسمی از فردی مانند لاریجانی حمایت کند.

با همه اینها و با دانستن موضع صریح بدنه اصلی اصلاح‌طلبان مبنی بر عدم اتخاذ سیاست ائتلافی می‌توان دریافت که اگر اعتدال و توسعه یا حتی کارگزاران از لاریجانی دفاع کنند، رسما و کاملا راه آنها از اصلاح‌طلبان جدا خواهد شد و باید شاهد آرایش جدیدی میان نیروهای اصلاح‌طلب باشیم.