سخنگوی شوای وحدت گفته است که شیوه جهانگیری و روحانی در سال96 را در پیش بگیریم.

تکرار استراتژی جهانگیری-روحانی از واقعیت تا ادعا
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: به تازگی امیرابراهیم رسولی، سخنگوی شورای وحدت در اظهارنظرهایی گفته است: «ممکن است به شکل استراتژیک اقداماتی را برای حضور در عرصه انتخابات ریاست جمهوری انجام دهیم همانطور که اسحاق جهانگیری و حسن روحانی در سال ۹۶ این کار را کردند». این گزاره نشان می‌دهد که این احتمال وجود دارد که اصولگرایان با دو نامزد وارد انتخابات شوند که تحقق چنین موضوعی این پرسش را به وجود می‌آورد که آیا ورود با بیش از یک نامزد به وحدت و اجماع کمک می‌کند یا شیوه ورود با نامزد پوششی اتفاقا پیروزی بر سر گزینه اصلی را محتمل‌تر می‌کند؟

آنچه اصلاح‌طلبان در سال96 اجرا کردند با نقش آفرینی اسحاق جهانگیری در جایگاه معاون اول دولت بود. جهانگیری آمده بود تا صرفا از روحانی حمایت کند و از گفتن این موضوع هم ابایی نداشت. در واقع جهانگیری زبان تند و تیز روحانی بود و آن چیزهایی که روحانی نمی‌خواست بیان کند بر زبان جهانگیری جاری می‌شد. البته جهانگیری مزد خود را هم دریافت کرد و از آن سال تا به امروز برای یک دوره دیگر بر کرسی معاون اولی تکیه زد. از سوی دیگر روحانی مورد اجماع قاطع اصلاح‌طلبان بود و اصلا گزینه دیگری جز او مورد بحث قرار نگرفت؛ بنابراین از ابتدا معلوم بود که جهانگیری چه کارکردی در انتخابات خواهد داشت اما وضعیت کنونی برای اصولگرایان قدری فرق می‌کند. اصولگرایان در حال حاضر هنوز به اجماع نرسیده‌اند و هنوز مشخص نیست چه نامزدهایی وارد انتخابات می‌شوند؛ از سوی دیگر سید ابراهیم رئیسی که مورد درخواست شورای وحدت قرار دارد و از او به طور رسمی برای حضور در انتخابات دعوت به عمل آمده، هنوز مشخص نیست که می‌تواند اذن رهبری برای ورود به انتخابات را به دست بیاورد یا خیر؟ اخیرا مصطفی پورمحمدی، دبیر شورای وحدت گفته بود که در صورتی از رئیسی حمایت می‌شود و او وارد انتخابات می‌شود که رهبری اذن ورود بدهند زیرا رئیسی در قوه قضائیه منصوب رهبر انقلاب است؛ با ذکر این موضوع حتی مشخص نیست که رئیسی می‌تواند وارد انتخابات بشود یا نه؛ از سوی دیگر تا اینجای کار مشخص نیست که چه کسی راضی به آن می‌شود که نقش جهانگیری را در انتخابات ایفا کند؟

البته این موضوع در حالی است که ورود نامزد پوششی در انتخابات می‌تواند به پذیرش عمومی بر سر نامزد اصلی کمک کند زیرا اگر نامزدی پوششی در انتخابات وجود داشته باشد، زمان بیشتری برای ارائه گفتمان محوری نامزدی اصلی در پیشگاه مردم و در نهایت امکان افزودن رأی نامزد نهایی وجود دارد؛ هرچند همه اینها بسته به این دارد که چه نامزدهایی در انتخابات نامزد می‌شوند و دو شورای وحدت و ائتلاف چه نامزدهایی را معرفی می‌کنند و در آخر بر چه نامزدی اجماع سراسری شکل می‌گیرد.