«مثلث‌آنلاین» بررسی می‌کند؛
بازی چندوجهی کارگزاران با مهره‌ای به نام لاریجانی
کارگزاران بازی نعل و میخ را در پیش گرفته است و نمی‌خواهد تا نزدیک‌ترین زمان به انتخابات حمایتش از لاریجانی را علنی کند.
گروه سیاست مثلث‌آنلاین: کارگزاران سازندگی همچنان مشغول بازی انتخاباتی است و دست از انکار تمایل به لاریجانی بر نمی‌دارد؛ آخرین نمونه‌اش موضع‌گیری حسین مرعشی، سخنگوی این حزب است که به «تسنیم» گفته است: «بین اصولگرایان تیپ‌هایی مثل ناطق نوری، باهنر و پورمحمدی طرفدار لاریجانی هستند ولی تا امروز در شورای وحدت نتوانسته‌اند آقای لاریجانی را به‌عنوان کاندیدا جای بیندازند ولی در جبهه اصلاحات هیچ امکانی برای همکاری با آقای لاریجانی وجود ندارد. مسئله آقای روحانی با آقای لاریجانی متفاوت بود. آقای روحانی در هیچ یک از مقاطع سیاسی گذشته درگیر اصلاح‌طلبان و جناح چپ نبودند. در مجلس پنجم ایشان نائب‌رئیس بود که مورد حمایت ما بودند. در دوره آقای هاشمی و خاتمی دبیر شورای‌عالی امنیت بودند و مذاکرات سعدآباد را ایشان هدایت کردند و از این بابت یک سابقه همکاری وسیعی بین آقای روحانی و اصلاح‌طلبان وجود داشت ولی آقای لاریجانی خصوصاً در صداوسیما که بودند در فضای سال 76 خیلی با اصلاح‌طلبان درگیر بودند و از این بابت زمینه‌ای برای همکاری مشترک آقای لاریجانی و اصلاح‌طلبان وجود ندارد».
این سخنان مرعشی در حالی بیان می‌شود که چندی پیش فائزه هاشمی رفسنجانی به صراحت بیان کرد که در کارگزاران کرباسچی حامی تمام‌قد لاریجانی است. کرباسچی هم بعد از این سخنان در گفت‌وگویی گفت: «آقای لاریجانی از شخصیت‌های ارزشمند کشور است و برای رشد و توسعه هیچگاه نباید این چهره‌ها را نادیده گرفت. آقای لاریجانی کوچکترین حرفی از حضور در انتخابات تا این لحظه عنوان نکرده است. چون حزب جزو جبهه اصلاحات است ما در مجموعه جبهه باید به یک کاندیدای واحد برسیم. در هر شرایطی باید بسنجیم کدام گزینه به نفع کشور و مردم است و می‌تواند اثرگذار باشد. اگر از درون اصلاحات نیرویی وجود داشت انتخاب خواهد شد، اگر نبود من شخصا هیچ ایرادی نمی‌بینم از مدیران قوی از دیدگاه‌های مختلف حمایت کنم».
محمد عطریانفر هم موضعی مشابه کرباسچی دارد: «حتی اگر اصلاح‌طلبان نتوانند یک نامزد انتخاباتیِ موجه داشته باشند و شورای نگهبان بر آنها سخت گرفت، باور دارم که ما نمی‌توانیم حضور خود را در انتخابات متنفی اعلام کنیم و باید در این شرایط، خیرالموجودین را انتخاب کنیم و در چنین فرضی اگر حضور آقای علی لاریجانی قرین به پیروزی باشد، چه بسا برخی چهره‌ای اصلاح‌طلب با او همراهی و از حمایت کنند».
در این بین تنها فردی که قویا حمایت از لاریجانی را رد می‌کند، حسین مرعشی است؛ فردی که به گفته بسیاری از فعالان سیاسی بیش از کرباسچی در حزب کارگزاران تعیین کننده است و به نوعی مغز متفکر این حزب قلمداد می‌شود. حالا با جمع این تناقض‌گویی‌ها در میان اعضای حزب کارگزاران چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت؟
یک برداشت این است که در میان اعضای کارگزاران سازندگی اختلاف شدید بر سر حمایت از لاریجانی وجود دارد و این طور به نظر می‌رسد که مثلا نیروهایی مانند مرعشی یا هدایت‌الله آقایی باور به ورود اصلاح‌طلبان با نیرویی کاملا اصلاح‌طلب دارند و تعدادی مانند کرباسچی، عطریانفر نظر دیگری دارند و می‌گویند باید به سمت لاریجانی حرکت کنیم که این فرضیه چندان دقیق به نظر نمی‌رسد که دلایل نادرستی‌اش با تحلیل برداشت دوم روشن می‌شود.
برداشت دوم این است که کارگزاران یک هدف را دنبال می‌کند و آن حمایت از لاریجانی است اما سعی می‌کند این موضوع را علنی نکند تا زمانی که اولا یک‌به‌یکِ نامزدهای اصلاح‌طلب به انحاء مختلف از دور خارج شوند و ثانیا با نزدیک‌ترین زمان به انتخابات تمام اصلاح‌طلبان را در عمل انجام‌شده قرار دهند و با این استدلال که اگر از لاریجانی حمایت نکنیم، باید چهار سال یا هشت‌سال از قدرت دور بمانیم، دیگر اصلاح‌طلبان را قانع به حمایت از لاریجانی کنند. کارگزاران اگر بخواهد حمایت علنی‌اش از لاریجانی را پیش از مقطع کنونی یا همین حالا علنی کند، هم موضع آنها یعنی ادامه سیاست ائتلافی در معرض نقد قرار می‌گیرد و هم عملکرد و مواضع لاریجانی زیر نقد منتقدان قرار می‌گیرد و به نوعی او می‌سوزد.
حالا باید پاسخ داد که آیا بدنه اصلی اصلاح‌طلبان متشکل از نیروهای نزدیک به خاتمی و نیروهای جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی که اکنون در حزب اتحاد ملت دور هم جمع شده‌اند نسبت به حمایت از لاریجانی چیست؟ اصلاح‌طلبان بارها اعلام کرده‌اند که تحت هیچ شرایطی از نامزدی غیراصلاح‌طلب حمایت نمی‌کنند اما وقتی به لیست 14نفره نهاد اجماع‌ساز نگاه می‌کنیم، در می‌یابیم که نفرات حاضر هیچ‌کدام پتانسیل رأی‌آوری و اقناع‌سازی مردم را ندارند. این شرایط زمانی تشدید شد که محمدجواد ظریف هم به دلیل مواضع عجیبش در گفت‌وگو با سعید لیلاز مورد انتقاد شدید رهبری قرار گرفت و با این اوصاف اگر نامزد شود هم بعید است تأیید صلاحیت شود. در واقع گرچه از قرائن چنین برمی‌آید که بدنه اصلی اصلاح‌طلبان تمایل به حمایت از لاریجانی ندارند اما اگر در وضعیتی قرار بگیرند که چاره‌ای جز حمایت از او برای استمرار حضور در قدرت نداشته باشند، با لاریجانی کنار می‌آیند. کارگزاران هم سعی می‌کند تا زمانی که خالی‌بودن دست اصلاح‌طلبان آشکار نشده است، با سیاست یکی به میخ‌زدن و یکی به نعل هم آشکارا حمایت از لاریجانی را مطرح نکند تا از سوی اکثریت اصلاح‌طلبان طرد نشود و هم با ذکر نام او در رسانه‌ها تا نزدیک‌ترین زمان به انتخابات نام لاریجانی را در اذهان عمومی حفظ کند تا وقتی از او رونمایی کرد با واکنش منفی جامعه روبه‌رو نشود.
به نظر می‌رسد در این دوره از انتخابات کارگزاران صحنه‌گردان اصلی جبهه اصلاحات است و این حزب بیش از هر گروه و طیفی در جریان اصلاحات مشغول سیاست‌ورزی است تا این امید را داشته باشد که با ایجاد اجماعی فراگیر در اصلاح‌طلبان بر لاریجانی و البته چشمِ امید داشتن به حمایت بخش اندکی از اصولگرایان سنتی لاریجانی را روانه پاستور کند تا سهم خود از قدرت را ببرد و البته گفتنی است که در این سیاست‌ورزی کارگزاران یک حلقه مفقوده مشاهده می‌شود و آن توجه به رأی مردم که به احتمال قوی مردم به دلیل تجربه دولت روحانی و نزدیکی اصلاح‌طلبان و صدالبته لاریجانی به دولت، دیگر حاضر به رأی‌دادن به مجموعه اصلاح‌طلبان نیستند ولو آنکه آنها با نامزدی اجاره‌ای در انتخابات حاضر شوند.
دیدگاه تان را بنویسید