در ذهن سیاسی علی لاریجانی چه می‌گذرد؛ آیا این خبرها درست است که او از حسن روحانی فاصله گرفته؟ آیا باید باور کنیم که پایان برجام پایان رفاقت سیاسی این دو چهره مهم دهه نود بوده است؟

دیدار نهاوندیان با لاریجانی
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

مثلث/ مصطفی صادقی: آنچه به ما می‌گوید این سوالات می‌تواند پاسخ‌های مثبتی داشته باشد نشانه‌هایی است که این روزها پدیدار شده است. اعلام وصول استیضاح‌ها، به نتیجه‌رسیدن استیضاح‌ها و حتی کشاندن رئیس‌جمهور به مجلس با عنوان طرح سوال از او، همه و همه اقداماتی نیست که بدون اراده علی لاریجانی قابل انجام باشد. او بارها روحانی و دولتش را از قرارگرفتن در این وضعیت‌ها نجات داده است. حالا اما گویا شرایط تغییر کرده است، هم برای روحانی و هم برای علی لاریجانی.

در میانه همین بحث‌هاست که شنیده شده است محمد نهاوندیان از جانب حسن روحانی سفیر شده تا روابط را به حالت سابق بازگرداند. او فرد نزدیک به علی لاریجانی در دولت حسن روحانی است. حتی خیلی‌ها می‌گفتند او سهمیه لاریجانی در کابینه است. هرچه هست فعلا نگاه‌ها به او دوخته شده تا شاید بتواند میانه این دو شخصیت سیاسی را دوباره خوب کند.

سوال اما این است که چرا علی لاریجانی ترجیح داده است در این شرایط شیفت سیاسی کند؟ 

او که شخصیتی کاملا محافظه‌کار دارد معمولا کمتر پیش می‌آید که بخواهد ریسک کرده و از جایی به جایی دیگر در سپهر سیاست نقل مکان کند. پس باید به این نتیجه رسید که او دلایل قانع‌کننده‌ای برای این کار خود پیدا کرده است.

اول از همه او می‌داند که انتخابات مجلس در پیش است. اصلاح‌طلبان در همین انتخابات هیات‌رئیسه نشان دادند که بنا ندارند به حمایت از او ادامه دهند. حالا او مانده و جناح اصولگرا. فکر می‌کند شاید همان‌گونه که اصولگرایان در انتخابات هیات‌رئیسه به فریاد او رسیدند، تنها راه عبور از انتخابات پیش رو هم توسل به اصولگرایان باشد. اما این نمی‌‌تواند تنها دلیل این ماجرا باشد. شیشه عمر برجام شکسته است؛  این مساله اصلی است.

آنچه از شرایط این روزها می‌توان فهمید این است که عصر روحانی هم با پایان برجام به پایان رسیده است. عنان اقتصاد از دست او در رفته است. حالا چرا علی لاریجانی باید در همان کشتی باقی بماند که حسن روحانی ناخدای آن است؟

باید جدا شد؛  حالا عصر فراق است. ائتلاف تمام شده؛  باید فکری تازه کرد. این دستور کار علی لاریجانی و مشاوران اوست.

این اما خبر بدی برای حسن روحانی است. او بدون پارلمان بسیار سخت می‌تواند به تداوم دولتش ادامه دهد. او خوب به یاد دارد که محمود احمدی‌نژاد از تلاقی و ایجاد چالش با مجلس، آن هم مجلسی که همین علی لاریجانی رئیس آن بود با چه وضعی روبه‌رو شد. 

حسن روحانی اگر بدنه اجتماعی را به صورت قابل‌ملاحظه‌ای از دست داده است اما به‌هیچ‌وجه نمی‌‌خواهد در سطح حاکمیتی نیز دوستان قدیمی‌اش را از دست بدهد. شاید امید حسن روحانی به نهاوندیان راه به جایی ببرد؛  شاید. نکته اما این است که این علی لاریجانی بعید است دیگر برای حسن روحانی همان علی لاریجانی سابق باشد.