ژاپن از میانجیگری بین ایران و آمریکا نفع میبرد؟
رضا نصری تحلیلگر ارشد مسائل سیاست خارجی
به گزارش ایرنا؛ یک سال پس از خروج از برجام، نه تنها ائتلاف ضد ایرانی مورد نظر بولتون، «ائتلاف بینالمللی جدید عدم اشاعه» تشکیل نشده، بلکه شاهدیم که دولت ترامپ در پی تشکیل «ائتلافی از دولتهای واسط» است که به نحوی ایران را پای میز مذاکره بکشاند.
تعلل اروپا در ایجاد سازوکارهای موثر برای حفظ برجام، تمایل آن به «خشنودسازی» آمریکا در پروندههایی مانند پرونده موشکهای بالستیک و تاثیرپذیری آن از منویات لابیهای ریاض و تلآویو، اروپا را از چشم تهران انداخته است و جا را برای یک بازیگر تازهنفس و بیطرفتر باز کرده است. ژاپن تصور میکند میتواند نقش این بازیگر جدید را ایفا کند.
ژاپن - علیرغم نزدیکی به آمریکا - همواره در مسائل مربوط به آسیای غربی (خاورمیانه) جانب اعتدال را حفظ کرده است.
ترامپ خوب میداند که با نزدیک شدن انتخابات مجبور است دستکم یک برگ برنده تاریخی و قابل ملاحظه رو کند و آن برگ برنده چیزی جز حل اختلاف با ایران و ثبت این موفقیت به نام خود نخواهد بود. تلاش او برای ترغیب ایران به مذاکره از طریق واسطه و میانجی هم در همین چارچوب قابل بررسی کرد.
معتقدم تعدیل موضع دولت ترامپ نسبت به ایران دستکم چهار عامل دارد:
۱. موفقیتهای منطقهای ایران، اعم از موفقیتهای راهبردی و موفقیتهای دیپلماتیک با دولتهای همسایه.
۲. مهار نسبی تاثیر تحریمها نسبت به آنچه امریکا انتظار داشت. تصور دولت ترامپ این بود که پس از یک سال «فشار حداکثری» - به ویژه پس از آغاز تحریمهای نفتی - ایران دچار هرج و مرج و فروپاشی اقتصادی و التماس خواهد شد. حال اینکه دولت روحانی موفق شده است از فروپاشی مورد انتظار واشنگتن جلوگیری کند و ترامپ را نسبت به کارآمدی و بازدهی سیاست «فشار حداکثری» دچار تردید کند.
۳. انزوای تدریجی «تیمB » که دکتر ظریف در ایجاد آن نقش برجستهای داشت.
۴. برتری سیاسی، حقوقی و اخلاقی ایران در صحنه بینالمللی.
دیدگاه تان را بنویسید