روزنامه دولت : فراخوان انتخاباتی قالیباف وحدت اصولگرایان را در ابهام برد

 خیمه‌ای با داعیه جوانگرایی برپا شده و گرچه این چهره اصولگرا می‌گوید نمی‌خواهد محور آن باشد اما در واقع باید آن را در امتداد تلاش قالیباف برای جدا کردن خرجش از سفره اصولگرایی دانست که در انتخابات‌ اخیر نتوانسته‌اند چنانکه توقع دارند، با اقبال رأی‌دهندگان مواجه شوند.

این مسیری است که قالیباف بعد از انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم و با وجود کناره‌گیری به نفع ابراهیم رئیسی آغاز کرد. از همان زمان بود که او تکرار ناکامی‌اش در دست یازیدن به جایگاه ریاست جمهوری را به پای ناکارآمدی سازوکار تصمیم سازی جمعی اصولگرایان و ناتوانی آنها در ایجاد وحدت حقیقی گذاشت و بعد حدود یک سال پس از تجربه آن کناره‌گیری نه فقط دلخوری‌هایش از جمنا (جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی) را بر زبان آورد که با انتشار متنی تحت عنوان «منشور نواصولگرایی» نشان داد سودای آن را دارد که بر پایه‌های اصولگرایی ساختمانی دیگر بنا کند؛ اگر نه متفاوت، دست‌کم با شکل و شمایلی جدید. اما نواصولگرایی که با قید پایبندی به اصول و باورهای انقلابی در هدف به‌کارگیری روش‌های جدید و معرفی چهره‌های جوان را راهکار جلب نظر اصولگرایان از آرای مردم معرفی می‌کرد نه فقط نتوانست خود را در قامت یک گفتمان مردم پسند معرفی کند که حتی در جلب نظر فعالان سیاسی اصولگرا ناموفق بود و با بی اعتنایی  چهره‌های شاخص این جریان مواجه شد.  چنانکه واکنش اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب مؤتلفه اسلامی  به نواصولگرایی چیزی نبود جز آنکه آن را فاقد اعتبار بداند و در لفافه اینکه «همه اصولگرایان یک مجموعه هستند و باید در یک شکل و فرم فعالیت کنند» با پایه انشقاق جدیدی که این بار قالیباف آن را بنا می‌گذاشت، مخالفت کند. با وجود چنین واکنش‌هایی اگر چه تلاش قالیباف و نزدیکانش برای معرفی نواصولگرایی به عنوان «نسخه شفابخش اصولگرایان» بیش از حد بی فایده می‌نمود اما به باور ناظران، دست‌کم یک فایده داشت؛ قرار دادن قالیباف در کانون توجه رسانه‌ها دست کم برای مدتی کوتاه. کارکردی که به نظر می‌رسد در انتشار فراخوان انتخاباتی اخیر قالیباف هم نقش اصلی را ایفا می‌کند.

در عین حال محسن پیرهادی، دبیرکل جمعیت پیشرفت و عدالت به عنوان یکی از چهره‌های نزدیک به قالیباف و معدود مدافعان نواصولگرایی در توضیح فراخوان ویدئویی که دیروز منتشر شد، سویه دیگری از این ماجرا را عیان می‌سازد. پیرهادی گفته است که   «جوانان انقلابی و متخصصی» که در سایت معرفی شده از سوی قالیباف ثبت‌نام می‌کنند و حائز ظرفیت نمایندگی مجلس می‌شوند، از سوی شخص قالیباف و جمعیت پیشرفت مورد حمایت قرار می‌گیرند و برای قرار گرفتن در لیست‌های ائتلافی معرفی می‌شوند. ناگفته پیداست که اگر مطابق انتظار قالیباف پایگاه داده‌های پر و پیمانی از اطلاعات جوانان ثبت‌نام کننده شکل بگیرد، این اطلاعات می‌تواند در چانه‌زنی و سهم‌خواهی او از فهرست‌های منسوب به اصولگرایان تا حد زیادی مؤثر باشد؛ ایده‌آلی برای یک سیاستمدار که ممکن است بخواهد تجربه ناکامی‌هایش در انتخابات‌ ریاست جمهوری ادوار نهم، یازدهم و دوازدهم را با رساندن خود به نزدیکی جایگاه ریاست مجلس جبران کند. اگر چه پیرهادی در پاسخ این سؤال «تسنیم» که آیا قالیباف، شخصاً قصد ورود به انتخابات مجلس یا حتی ریاست مجلس را دارد یا خیر، گفته باشد:«درخواست‌هایی از ایشان شده اما بعید است ایشان شخصاً قصد کاندیداتوری برای انتخابات مجلس را داشته باشد.»

فراخوان انتخاباتی قالیباف و تأسیس پایگاه اینترنتی از طرف او برای ثبت‌نام داوطلبان هر حاصلی در دورنمای خود داشته باشد یک نتیجه نزدیک دارد و آن اینکه یک سازوکار به مجموعه سازوکارهای ناکام یا پا در هوا مانده اصولگرایان می‌افزاید.

حالا پس از جمنا و شورای وحدت اصولگرایان و شکل‌گیری جبهه‌های جدید انتخاباتی برخی احزاب اصولگرا در استان‌ها که از قم آغاز شد، باید به تلاش‌های مبدع «نواصولگرایی» برای سروسامان به یک پایگاه اجتماعی برای آن چشم دوخت. شاید بر اساس همین واقعیات است که  حسن بیادی، دبیرکل جمعیت آبادگران در گفت‌وگو با «خبرآنلاین» رسیدن اصولگرایان به لیست واحد را منتفی دانسته و در توضیح دلیل پیش‌بینی‌اش گفته «چون اصولگرایان بعد از مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی نتوانستند برای خود بزرگتری پیدا کنند.» حلقه مفقوده‌ای که محتمل است تحرکات قالیباف از به باد انتقاد گرفتن تصمیمات انتخاباتی اصولگرایان تا طرح ایده نواصولگرایی و تا همین فراخوان برای جمع کردن نیروهای جوان اصولگرا در پیرامون خود با هدف پیدا کردن آن باشد.