حربه اصلاح‌طلبان؛ پنهان‌کردن ترس از شکست انتخاباتی با فرافکنی گسترده
آش اصلاح‌طلبان آنقدر شور شده است که حتی یک روزنامه اصلاح‌طلب هم اذعان می‌کند که اصلاح‌طلبان از ترس آنکه رأی نیاورند لیست انتخاباتی نمی‌دهند.
روزنامه «آرمان ملی» یکی از مطرح‌ترین روزنامه‌های اصلاح‌طلب یک اعتراف بزرگ کرده است؛ آنکه اصلاح‌طلبان از ترس آنکه رأی نیاورند لیست انتخاباتی نمی‌دهند. این روزنامه نوشته است: «چالش اصلی جریان اصلاحات در شرایط کنونی میزان مشارکت مردم در انتخابات است. این وضعیت در انتخابات سال‌های۹۲، ۹۴ و۱۴۰۰ وجود داشته و اصلاح‌طلبان به جای اینکه با رویکرد ایجابی در انتخابات حضور پیدا کنند با رویکرد سلبی در انتخابات حاضر شده‌اند. این وضعیت به خصوص در انتخابات ریاست جمهوری سال۹۲ و انتخابات مجلس در سال۹۴ وجود داشت. واقعیت این است که دلیل اصلی این موضوع نیز این بود که نتیجه رویکرد سلبی به خصوص در دور دوم ریاست جمهوری آقای روحانی منفی شد و با نارضایتی شدیدی که وجود آمد سرمایه جریان اصلاحات از بین برفت و میزان مشارکت نیز کاهش پیدا کرد».
این موضع از سوی یک رسانه اصلاح‌طلب به این معناست که خود اصلاح‌طلبان هم متوجه ایراد بزرگ کار خود شده‌اند؛ نداشتن سرمایه اجتماعی. گزاره‌ای که البته از سوی کارشناسان سیاسی مدت‌هاست مطرح شده است اما اصلاح‌طلبان با فرافکنی می‌گفتند که به دلیل ردصلاحیت‌ها امکان دادن لیست را نداریم. شاید به یاد داشته باشید که در سال97 سعید حجاریان در ارتباط با نحوه چگونگی ورود اصلاح‌طلبان به انتخابات مجلس در سال98 گفت که مشارکتمان باید مشروط باشد؛ مشروط به تأیید صلاحیت نیروهای حداکثری‌مان. در همان زمان بسیاری گفتند که عبارت «مشارکت مشروط» به نوعی تکرار تحریم انتخابات با ادبیاتی دیگر است. اما چرا اصلاح‌طلبان در برخی از انتخابات‌ها چنین سیاستی را در پیش می‌گیرند؟
هر زمان که اصلاح‌طلبان را از سوی جامعه عرصه را بر خود تنگ می‌بینند و تصور می‌کنند که نمی‌توانند رأی لازم را کسب کنند، خود را قطب مقابل حاکمیت قرار می‌دهند و با لباس اپوزیسیون دم از ردصلاحیت‌های گسترده یا فضای بسته سیاسی می‌زنند و هر وقت شرایط را برای خود مناسب ببینند با همه توان وارد عرصه انتخابات می‌شوند. سیاست فرافکنی همواره از سوی اصلاح‌طلبان دیده شده است و قابل کتمان نیست اما در این دوره به دلیل کاهش شدید مقبولیت اجتماعی اصلاح‌طلبان دیگر سیاست کهنه آنها حتی شنیده هم نمی‌شود و پر واضح است که اصلاح‌طلبان برای پوشش ضعف خود پشت تحریم انتخابات یا به تعبیر تازه‌اش مشارکت مشروط پنهان می‌شوند.
نکته قابل توجه دیگر آن است که اصلاح‌طلبان تصور می‌کنند حاکمیت چنین استنباط می‌کند که اگر آنها وارد انتخابات نشوند، میزان مشارکت پایین می‌آید. اما در واقعیت خودشان هم دیگر دریافته‌اند ورود یا عدم ورودشان به انتخابات باتوجه به میزان مقبولیت بسیار پایین‌شان یا به تعبیر دیگر کاهش شدید سرمایه اجتماعی‌شان تأثیر چشم‌گیری در میزان مشارکت در انتخابات ندارد؛ از این روست که اگر نتوانند از حاکمیت امتیاز بگیرند و در صورتی که مطمئن باشند که از سمت مردم اقبالی به دست نمی‌آورند برای سرپوش گذاشتن بر یک شکست همه‌جانبه به طور کلی از عرصه انتخابات کنار می‌کشند. این تحلیل آنچنان به واقعیت نزدیک است که حالا می‌بینیم خود اصلاح‌طلبان هم گویا نمی‌توانند از بازگوکردنش صرف نظر کنند؛ شاهدش همان مطلب روزنامه «آرمان ملی» که در ابتدای این مطلب به آن اشاره شد.
منبع: فردا
دیدگاه تان را بنویسید