ترکیه و پاکستان ؛ راه خروج ایران از وضعیت فعلی

دیپلماسی ایرانی: تجربه نشان داده سیاست منطقه ای بدون توجه به ملاحظات همسایگان نمی تواند عملیاتی باشد و سیاست خروج بیگانگان از غرب آسیا نیز با خنثی سازی سیاست انگلیس مهیاست. 

در بین کشورهای همسایه جمهوری اسلامی ایران، ترکیه در غرب و پاکستان در شرق از قدرت رقابت با ایران برخوردارند. نادیده گرفتن ملاحظات این دو همسایه قدرتمند، با سیاست "همگرایی منطقه ای" جمهوری اسلامی ایران در تضاد است. 

در حالی که کشورهای چین و روسیه درصدد ایجاد اشتراکات، برای بازی در صحنه بین الملل هستند و دولت امریکا بر همکاری با متحدین تاکید دارد و انگلیس بعد از خروج از اتحادیه اروپایی، در همکاری مشترک با فرانسه و آلمان در خاورمیانه اصرار دارد؛ چرا جمهوری اسلامی ایران نباید دنبال "مخرج مشترک" با دو کشور ترکیه و پاکستان باشد؟ 

سیاست اتحاد با هند و یونان برای متوازن سازی سیاست پاکستان و ترکیه مربوط به گذشته است و شرایط جدید سیاست های جدیدی را می طلبد و در گام دوم انقلاب "حکمت و مصلحت و عزت"  ایجاب می کند تا در سیاست جمهوری اسلامی ایران بازنگری شود که منوط به فراهم آوردن فضای بحث و تبادل نظر علمی "نزدیک به اجماع" نخبگان و سیاسیون است. 

بدون در نظر گرفتن خصومت مزمن هند و پاکستان بر سر کشمیر نمی توان هند را برای بازی در افغانستان دعوت کرد و تشدید تنش پاکستان با ایران را انتظار نداشت. بدون در نظر گرفتن حقارت ترکیه در تمنای عضویت و تثبیت جایگاه اروپایی نمی توان از سیاست خاورمیانه ای ترکیه عدم تحکم و قلدری انتظار نداشت. 

با توجه به اغفال دولت های متعدد امریکا توسط قدرت های اروپایی نمی توان از امریکا اننظار سیاست خارجی معقول داشت. امریکا بیست سال پیش با طالبان جنگید و افغانستان را مجددا به طالبان بخشید. بیش از هر کشور دیگری، انگلیس از خروج امریکا از افغانستان ناراحت شد و فغان برآورد که امریکا دیگر ابرقدرت نیست. انگلیس تا وقتی امریکا در ریل سیاسی انگلیس در خاورمیانه حرکت کند، پشت نقاب امریکا پنهان می شود و در صورت عقب نشینی، شکست و اعتراف به اشتباه توسط امریکا، وارد میدان می شود. حضور وزیر امور خارجه انگلیس در حوزه همسایگان افغانستان موید نظریه فوق است. 

اغفال امریکا توسط انگلیس در عراق هنوز ادامه دارد. گزارش 4 ژوییه 2004 کنگره بر ارائه اطلاعات غلط دولت تونی بلر انگلیس به دولت جورج بوش پسر در امریکا برای تجاوز به عراق تاکید دارد. 

به نظر می رسد در روابط منطقه ای با همسایگان و امریکا در بین الملل باید بازسازی به عمل آورد. حضور در واشنگتن نه به معنی روابط با امریکا بلکه پیشگیری از اغفال قدرت سخت امریکا توسط انگلیس و اسرائیل و تصحیح سیاست های غلط گذشته در پرداخت غرامت بازسازی کشورهای اسلامی غرب آسیا صورت پذیرد. احیا و فعال کردن سازمان همکاری اکو با کشورهای بنیانگذار یعنی ترکیه، ایران و پاکستان بهترین سکوی اجرای سامان دادن به منطقه ای اسلامی با مردم خسته از تجاوزگری و اشغال مداخله گران خارجی است. شجاعت در بازنگری سیاست خارجی می تواند سرنوشت منطقه را در گام دوم انقلاب در مسیر سعادت و رفاه در کنار صلح و امنیت قرار دهد.