انگلیس دیگر یک قدرت جهانی نیست

واشنگتن پست در مقاله ای به قلم فرید زکریا قدرت انگلیس را در دهه های اخیر زیر سئوال برد و نوشت، انگلیس به عنوان یک قدرت جهانی کنار رفته است.

روزنامه واشنگتن پست در گزارشی به قلم فرید زکریا با عنوان « انگلیس به عنوان یک قدرت جهانی کنار رفته است » نوشت : دیوید کامرون نخست وزیر انگلیس روز دوشنبه پس از انتخاب دوباره در این سمت - که زمانی در اختیار پیت ، گلادستون ، دیزرائیلی ، لوید جرج ، چرچیل و تاچر بود - نخستین سخنرانی مهم خود را انجام داد. او درباره چالش هایی که جهان با آنها روبرو است ازجمله خروج احتمالی یونان از منطقه یورو ، بحران مهاجرت گسترده به سواحل اروپا ، بحران در اوکراین ، ادامه سیاست ناسازگاری روسیه ، پیشروی گروه دولت اسلامی عراق و شام ( داعش) و ادامه ناآرامی ها و هرج و مرج در خاورمیانه و همچنین برنامه ای برای تضمین خدمات بهتر بیمارستان های انگلیس در روزهای تعطیلی آخر هفته سخنرانی کرد.
فرید زکریا در مقاله اش اضافه کرد: رهبران در هر جایی از جهان ازجمله در آمریکا می دانند که همه سیاست ها داخلی است. اما چند روز اخیر که در انگلیس بودم با این مسئله برخورد کردم که این کشور تا چه حد بسته و محدود شده است. انگلیس پس از گذشت 300 سال اساسا به عنوان یک قدرت جهانی کنار رفته است.
طی چند سال آینده ارتش انگلیس کوچک خواهد شد و تعداد نیروهای آن به حدود 80 هزار نفر خواهد رسید. حتی موسسه خدمات متحده سلطنتی پیش بینی کرده است تعداد نیروهای ارتش انگلیس ممکن است به 50 هزار نفر برسد. روزنامه دیلی تلگراف می نویسد تعداد نیروهای ارتش انگلیس از دهه 1770 تاکنون تا این حد کاهش پیدا نکرده است و چنین چیزی بی سابقه خواهد بود. دیوید راتکوف David Rothkopf از مجله « سیاست خارجی » نیز همین پیش بینی را مطرح کرده است.
موسسه بین المللی مطالعات راهبردی اعلام کرده است کاهش هشت تا 9 درصدی بودجه دفاعی ارتش انگلیس طی پنج سال گذشته منجر به کاهش 20 تا 30 درصدی توانمندی متعارف ارتش شده است. تعجب ندارد اگر ببینیم انگلیس در حملات هوایی ائتلاف تحت رهبری آمریکا علیه گروه دولت اسلامی عراق و شام ( داعش ) ، یک متحد بی میل و کم اهمیت است. ناوگان هواپیماهای تورنادو 30 ساله انگلیس یک نسل عقب تر از هواپیماهای اف 22 آمریکایی است اما همچنان در کنار این هواپیماها به پرواز در می آیند. نیروی دریایی سلطنتی انگلیس که زمانی سوار بر امواج بود اکنون بدون حتی یک ناو هواپیمابر کار خود را ادامه می دهد ( اگرچه دو ناو هواپیمابر انگلیس در دست ساخت است ).
پیش بینی می شود کشورهای عضو سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ( ناتو ) همچنان دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود به بودجه دفاعی اختصاص می دهند. اما انگلیس در این خصوص هنوز مردد است و از تنظیم بودجه دفاعی خود بر این اساس طفره می رود. این موضوع در مورد دیگر بخش های انگلیس نیز صادق است. بودجه وزارت امور خارجه انگلیس در نخستین دور نخست وزیری کامرون بیش از یک چهارم کاهش یافت و پیش بینی می شود این بودجه با کاهش بیشتر روبرو شود. شبکه بی بی سی که شاید بتوان گفت بانفوذ ترین بازوی عمومی و اجتماعی این کشور در جهان تلقی می شود پنج برنامه خود را به زبان های خارجی متوقف کرده و بودجه کلی آن نیز با کاهش روبرو بوده است. پیش بینی می شود بودجه بی بی سی بازهم کاهش یابد.
این کشور در اتخاذ سیاست خارجی محکم و قوی از هر نوع، ازجمله اعمال تحریم های شدید علیه روسیه، اتخاذ موضعی سرسختانه در مذاکرات تجاری با چین، توسل به زور در خاورمیانه و تعامل جدی در روابط با دیگر کشورهای اروپایی دچار تردید بوده است.
چرا این مسئله مهم است؟ زیرا انگلیس تقریبا در همه مسائل جهانی حرفی برای گفتن داشته ، هوشمندانه عمل کرده و آینده نگر بوده است. انگلیس در شکل گیری جهانی که ما در آن زندگی می کنیم نقش قابل توجهی داشته است.
والتر راسل مید Walter Russell Mead استاد دانشگاه در آمریکا در کتاب « خدا و طلا » می نویسد، در قرن شانزدهم کشورهای زیادی مانند فرانسه و اسپانیا بودند که تلاش می کردند به لحاظ سیاسی و اقتصادی پیشرفت کنند اما انگلیس از همه آنها پیش افتاد و به نخستین کشور بزرگ جهان به لحاظ اقتصادی و صنعتی و همچنین به نخستین ابرقدرت جهان مدرن تبدیل شد. انگلیس کشورهایی را از استرالیا گرفته تا هند و برخی کشورها در آفریقا و نیمکره غربی به مستعمره خود درآورد و در شکل گیری فرهنگ آنها تاثیرگذار بود. اما امروز اوضاع تغییر کرده است و کشوری با توانایی، تاریخ و استعداد در زمینه شکل دادن به نظم جهانی اکنون به کشوری بسته تبدیل شده است و دیگر یک قدرت جهانی نیست.