جهانگیری در پی لیدری اصلاحات؟ بدنه او را می‌پذیرد؟

گروه سیاست مثلث: این روزها گفته می‌شود که اسحاق جهانگیری مهم‌ترین گزینه نیروهای اصلاح‌طلب برای انتخابات 1400 است و این درحالی است که نام او بیشتر زمانی مطرح شد که اصلاح‌طلبان از حضور محمدجواد ظریف در انتخابات ناامید شدند. اصلاح‌طلبان تصور می‌کنند جهانگیری می‌تواند اولا از فیلتر شورای نگهبان عبور کند و ثانیا به عنوان یک نیروی اصلاح‌طلب مورد حمایت قرار بگیرد؛ گزاره‌ای که چندروز پیش روزنامه «شرق» در گزارشی به صراحت به آن اذعان کرد: «هانگیری علاوه بر اصلاح‌طلب‌بودن شانس بالایی برای تأیید صلاحیت‌شدن دارد زیرا اولا از جایگاه معاون‌اولی ریاست‌جمهوری وارد انتخابات می‌شود و ثانیا در انتخابات پیشین ریاست‌جمهوری یعنی انتخابات سال 96 صلاحیتش تأیید شد و اگر اصل بر استصحاب باشد و اگر فرض را بر این بگذاریم که در چهارسال اخیر جهانگیری کاری نکرده است که مورد آزرده‌خاطرشدن شورای نگهبان شده باشد، او به حسب آنکه چهارسال پیش تأیید شد، ممکن است در این دوره هم تأیید شود. افزون‌بر‌این در انتخابات سال 96 که او به‌عنوان نامزدی پوششی وارد انتخابات شد، با اقبال خوب مردم مواجه شد و به نظر می‌رسد که مقبولیت خوبی هم داشته باشد. علاوه بر اینها وجه او نیز افراط و تفریط نیست و بعید است جهانگیری با گروه‌ها و نهادهای مختلف با چالش‌های عمیقی روبه‌رو شود».

علی صوفی هم در همین رابطه جهانگیری را برای اصلاح‌طلبان مناسب دانسته بود: «جهانگیری در انتخابات 96 هم که حضور یافت، مردم بلافاصله به ایشان گرایش مثبت نشان دادند و به همین واسطه حتی قدری برای روحانی هم احساس خطر شد که اگر ایشان بخواهد ادامه دهد، ممکن است روحانی در حاشیه قرار گیرد اما آن روز قصد جهانگیری این نبود که با روحانی رقابت کند و بنابراین به نفع روحانی کنار رفت. جهانگیری می‌تواند مورد قبول اصلاح‌طلبان برای معرفی به مردم باشد. این دیگر هنر جهانگیری است که چه‌طور بتواند در مواجهه با مردم خود را از ارتباطی که با دولت روحانی و عملکرد ایشان داشته، مبرا کند. اینها به هنر جهانگیری و اصلاح‌طلبان که به کمک ایشان می‌آیند، بستگی دارد».

یا محمد مهاجری در گفت‌وگو بیان کرده بود: «اگر واقعا اصلاح‌طلبان عقلشان برسد روی آقای جهانگیری توافق می‌کنند... آقای جهانگیری نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری می‌شود، چون از بخش معتدل جریان اصلاحات است... آقای جهانگیری در یک دو‌راهی قرار دارد چون یا باید به دولت آقای روحانی حمله کند که از او پذیرفته نمی‌شود یا باید سکوت در پیش گیرد -که به نظر می‌رسد همین کار را انجام دهد- که این هم به نفعش نخواهد شد... آقای جهانگیری نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری می‌شود ولو اینکه از همین الان بداند تأیید صلاحیت نمی‌شود. البته احتمال آنکه آقای جهانگیری تأییدصلاحیت نشود را ضعیف می‌دانم».

همه این‌ها تحلیل‌ها وقتی رسمیت یافت که محمدرضا باهنر در گفت‌وگو با نشریه «مثلث» اعلام کرد که جهانگیری به او گفته است اگر درخواست شود، نامزد1400 می‌شود. این خبر معلوم کرد که جهانگیری می‌خواهد نامزد شود و اصلاح‌طلبان هم که در گفت‌وگوهای پیاپی نشان داده‌اند که از او حمایت می‌کنند. با دانستن همه این‌ها می‌توان نتیجه گرفت که اسحاق جهانگیری تا این لحظه محتمل‌ترین نامزد انتخاباتی اردوگاه اصلاحات است.

حالا با چنین شرایطی گویا جهانگیری فاز بعدی انتخاباتی خود را آغاز کرده است و به انحاء مختلف گویا قصد دارد به تبلیغات بپردازد که نخستینِ آن را می‌توان مصاحبه‌ای دانست که با سایت «جماران» داشته است. او در این گفت‌وگو که ظاهرا درباره شهید سردار سلیمانی است، جهانگیری سعی می‌کند خود را پرزنت کند و چنین القاء کند در همه این‌سال‌ها فردی بوده است که می‌خواسته مطالبات اصلاح‌طلبان را پیگیری کند و به نوعی خواسته تا خود را به عنوان نفر اول اصلاحات در این‌ سال‌ها به مخاطبان خود بشناسد. نکته حایز اهمیت این است که جهانگیری نخستین گفت‌وگویی که شائبه انتخاباتی بودن را دارد با بهره‌گیری از نام شهید سردار سلیمانی انجام داده است که جای تأمل دارد.

نکته دیگر آن است که جهانگیری کوشیده تا حساب خود را از دولت روحانی جدا کند؛ به نحوی در جای‌جای این گفت‌وگو می‌گوید پیگیر حل مشکل خاتمی در گفت‌وگو با شهید سلیمانی بودم؛ موضوعی که اصلاح‌طلبان درباره‌اش روحانی را سرزنش می‌کنند.

از سوی دیگر گرچه گفت‌وگو جهانگیری با جماران درباره شهید سلیمانی است اما جانگیری فراموش نمی‌کند که باید حرف‌های انتخاباتی هم بزند به همین دلیل به سرعت خود را طرفدار مذاکره با غربی‌ها و مدافع رفع تحریم‌ها معرفی می‌کند و البته توجه نمی‌کند که تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا متعاقب سیاست‌های تساهل‌گونه دولتی رخ داد که خودش معاون اول آن دولت بوده است.

به هر روی اسحاق جهانگیری را اگر هنوز نمی‌توان به عنوان نامزد نهایی اصلاح‌طلبان  معرفی کرد اما می‌توان او را یکی از گزینه‌ای دانست که دستِ‌کم خودش می‌خواهد رئیس‌جمهور بعدی باشد.