زامبی ها در ژاپن | اتفاقات وحشتناک در شرکت زامبی همه را به وحشت انداخت

درست مانند فیلم‌های زامبی که قاتلان نه زنده هستند و نه مرده، شرکت‌های زامبی‌سازی نیز در یک منطقه خاکستری، بین ورشکستگی و کسب سود قرار دارند.

در چند سال گذشته، این اصطلاح رایج شده و نیاز به تفسیر دارد، به خصوص که اصطلاح زامبی در یک محیط تجاری جدی رایج نیست.

شرکت های زامبی چیست؟

زامبی ها در دنیای تجارت مشاغلی هستند که فقط برای ادامه فعالیت و خدمات بدهی پول کافی به دست می آورند اما قادر به پرداخت بدهی خود نیستند.

چنین بنگاه هایی چون سربار را حذف می کنند (مثلاً دستمزد، اجاره و پرداخت سود بدهی)، سرمایه اضافی برای سرمایه گذاری برای تحریک رشد ندارند.

این شرکت ها به ویژه برای تأمین مالی به بانک ها وابسته هستند که اساساً پشتیبان زندگی آنها است. بنابراین، تعجب آور نیست که آنها به عنوان مردگان زنده شناخته می شوند و به سهام آنها ” سهام زامبی” می گویند.

شکست اجتناب ناپذیر و سرمایه گذاری های مخاطره آمیز

یک شرکت زامبی اغلب شکست می خورد و قربانی هزینه های زیاد مرتبط با بدهی یا عملیات خاصی مانند تحقیق و توسعه می شود.

شرکت ممکن است فاقد منابع برای سرمایه گذاری سرمایه ای باشد که باعث رشد می شود. و اگر یک شرکت زامبی افراد زیادی را استخدام کند تا شکست آن به یک موضوع سیاسی تبدیل شود، ممکن است “بزرگتر از حد بزرگ برای شکست” در نظر گرفته شود که باعث می شود به کار خود ادامه دهد و نتواند به تعهدات مالی خود عمل کند و وارد این موضوع شود. مرحله سرمایه گذاری پرریسک است و بنابراین قیمت سهام آن تا زمانی که در نهایت ورشکست شود کاهش می یابد.

اولین بار اصطلاح شرکت های زامبی چه زمانی ظاهر شد؟

زامبی ها برای اولین بار در دهه 1990 پس از ترکیدن حباب قیمت دارایی ها، با اشاره به شرکت های ژاپنی در “دهه گمشده” این کشور ذکر شدند.

در این دوره، شرکت‌ها برای ادامه کار به حمایت بانک‌ها وابسته بودند، حتی اگر متورم، ناکارآمد یا در حال شکست بودند.

اقتصاددانان استدلال می کنند که با اجازه دادن به چنین شرکت هایی که عملکرد ضعیفی دارند شکست می خورند و از بازار خارج می شوند، می توانست به اقتصاد بهتر کمک کند.

اصطلاح “زامبی” در سال 2008 در پاسخ به کمک های مالی دولت ایالات متحده که بخشی از برنامه امداد دارایی های مشکل دار (TARP) بود، انتخاب شد.

زامبی ها اولین کسانی هستند که سقوط می کنند!

هنگامی که بازار تغییر می کند، شرکت زامبی اولین کسی خواهد بود که قربانی می شود و نمی تواند به تعهدات اساسی خود عمل کند زیرا نرخ بهره بالاتر خدمات بدهی آن را گران تر می کند.

اقتصاددانان در عین اینکه با حمایت از برنامه‌های امدادی یا کمک‌های دولتی این شرکت‌ها را در بازار نگه می‌دارند، استفاده از این منبع گمراه‌کننده است، زیرا مانع رشد شرکت‌های موفق و در نتیجه جلوگیری از ایجاد فرصت‌های شغلی می‌شود.