نارضایتی از پرسپولیس که با اختلاف شش امتیاز در رده دوم جدول ایستاده غیرطبیعی نیست اما اگر تماشاچی همیشگی فوتبال باشید، افت و از دست دادن را جزو بدیهیات فوتبال قلمداد می‌کنید.

فشار خردکننده دوم بودن برای پرسپولیس
پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

به گزارش "ورزش سه"، دلیل بهت و حیرت و متعاقب آن خشم هواداران پرسپولیس کاملا روشن است؛ در محاسبات خود تصور می کردند تیم  خوب امیر قلعه نویی که حقیقتا در طول نود دقیقه موقعیت‌های بهتری را نسبت به استقلال مهیا ساخت، در آزادی، دست کم یک مساوی از آبی ها می گیرد و سپس خودشان در آبادان موفق به شکست نفت می شوند.

آن محاسبات به بدترین شکل ممکن کاملا وارونه از آب در آمد، استقلال بازی را با پنالتی دقایق پایانی برد و در آنسو تیم منصوریان دست به شگفتی زد و با دو گل قرمزها را شکست داد. این دست از باخت ها غربال خوبی است برای شناخت جامعه هواداری. آنهایی که حقیقتا درهر موقعیتی هوادار هستند و آن افرادی که شریک روزهای خوشی اند و به محض فرار رسیدن چنین روزهایی، شعار "حیا کن رها کن" سر می دهند.

یک دهه قبل همین تفکر سال ها بی جامی طولانی مدت را برای قرمزها به ارمغان آورد. بسیاری آمدند و رفتند و تنها این  برانکو بود که توانست همه را زیر بیرق خود متحد سازد. پاسخ به این سوال که سرانجام در این کورس کدام تیم قهرمان می شود آسان نیست. حتی با پیش افتادن 6 امتیازی آبی ها. چرا که یک داربی مهم باقی مانده و حالا یحیی برخلاف سالهای قبل، مساوی در آن را  نمی تواند نتیجه مطلوب بداند.

چرا ناگهان این شوک به قرمزها وارد شد؟

گل‌محمدی بعد از قهرمانی دو سال نخست، و سپس نایب قهرمانی آسیا، تصور می کرد برای سال سوم کار نسبتا آسان تری را پیش رو دارد. بعد از جدا شدن سه بازیکن اصلی به هر دلیلی اکثر خریدهای جدید او نتوانستند با تاکتیک پرسپولیس هماهنگ شوند. چه کسی می تواند بگوید،علی نعمتی و ابراهیمی مدافعان ضعیفی هستند؟ اسدی هافبک دفاعی خوبی نیست و یا پاکدل هیچ خطری برای مهاجمان ندارد؟ آنها همگی پیش از این کیفیت خود را نشان داده بودند و مسئله مهم این بود که موفق نشدند خودشان را با پرسپولیس وفق دهند. احتمالا اسدی اگر در تیمی مثل سپاهان بود شاید حالا ستون به حساب می آمد اما آنچه پرسپولیس از زمان برانکو به عهده دو هافبک تدافعی اش گذاشته، منافات زیادی با فوتبال اسدی دارد. او نوع بازی و حرکاتش چه شباهتی به نورالهی دارد؟ یا به همین سرلک؟ شاید همین اسدی در گل گهر با قلعه نویی مبدل به بهترین هافبک دفاعی لیگ شود. اما باید پذیرفت، جنسی که پرسپولیس می خواهد در او یافت نمی شود و شاید حضورش در دفاع آخر کمک بیشتری به طرفین می کرد. اما خودش نیمکت را به این پست ترجیح می دهد. برخلاف مرتضی پورعلی گنجی که اصراری به این حفظ پست نداشت و سعادتمند شد.

این لک و این گوهری

اما در مورد حامد لک چه می شود گفت؟ او چگونه طی چند نمایش اعجاب آمیز پرسپولیس را به فینال آسیا برد؟ او چگونه فصل قبل کمترین گل را دریافت کرد؟حالا چه بلایی بر سر همان حامد لک آمده است؟ آیا او فصل قبل اشتباه نمی کرد؟ اگر هم می‌کرد پرسپولیس در ادامه می برد و حساسیت آنچنانی روی این گلر نبود البته چند توپ خوب را هم می گرفت تا کسی آن چند اشتباه را بعدا به یاد نیاورد. با این وجود امسال چند اشتباه از او سر زد که معروف ترینش مصاف با گل گهر بود. خیلی از هواداران پرسپولیس از دست دادن آن دو امتیاز را به گردن او انداختند و  لک از لحاظ روحی به بدترین نقطه ممکن رسید. یحیی پیشنهاد تمدید قرارداد را داد تا او دلخوری نیم فصل را فراموش کند. چرا که متوجه شد کادر فنی یک ماه مخفیانه به دنبال بازگرداندن حتی قرضی و موقت بیرانوند از پرتغال بودند که به هر دلیلی این انتقال به انجام نرسید. تمدید با لک آخرین راهکاری بود که به ذهن یحیی رسید تا اینگونه گلر اول تیمش را برای بازی های باقی مانده از لحاظ روحی آماده کند. اما این هم جواب نداد. بعد شکست در بازگرداندن بیرو ،احمد گوهری انتخاب داوود فنایی برای پرسپولیس بود. گوهری 26 ساله است و نمی شود به او لقب جوان و بی تجربه داد. با این وجود در همان بازی با مس رفسنجان او هم چندبار متوالی در گرفتن توپ های ساده اشتباه کرد که طبیعتا این لغزش ها ربطی به داشته فنی طرف ندارد. او زیر فشار فراوان بود و تصور می کرد آینده اش به همین تک بازی بستگی دارد. فشار کشنده ای که موجب شد از آن آزمون با نمره مردودی بیرون بیاید. آیا اگر او در آبادان درون دروازه قرار می گرفت می توانست بهتر از بازی با مس باشد؟ من می گویم بعید است.

حالا پرسپولیس مانده و دو گلری که به خودی خود دروازه‌بانان بدی نیستند اما فشار وحشتناک این روزها از آنان مردان غیر قابل اعتمادی ساخته است.

کادرفنی یک میلیون یورویی و بی پولی محض

با یورو 29 تومانی هم حساب کنید، پرسپولیس حدود یک میلیون یورو برای این فصل هزینه کادر فنی اش کرده است. یک رقم قابل توجه حتی در اشل جهانی.می پرسید آیا یحیی و تیمش لیاقت چنین رقمی را دارند؟ من می گویم قطعا. همین کارنامه دو ساله او موید خیلی از واقعیت هاست. نوع بازی پرسپولیس و نمایشی که سراسر احترام به فوتبال است هم دلیلی محکم دیگری برای این رقم است. اما وقتی چنین کادر گران قیمتی را می بندی باید حتما فکر چاله های دیگر  تیمت را هم بکنی. پرسپولیس تابستان خریدهای نامطلوب فراوانی را انجام داد طوری که تنها هنانوف 110 هزار دلاری از آن خریدها به تازگی ثابت شده و بقیه منهای رامین رضائیان، چسبیده اند به نیمکت. وقتی سید جلال 40 ساله مجبور است 90 دقیقه فیکس باشد یعنی سه خرید یحیی در قلب دفاع  حتی رضایت خود او را هم جلب نکردند. همانطور که استقلال موفق شد با خرید آمانوف و مدافع برزیلی و همچنین دو خرید خارجی ابتدای فصل(ژستد و یامگا) بلافاصله کمبودها را جبران کند، پرسپولیس هم چاره ای نداشت جز این کار. اما این کادر فنی 29 میلیارد تومانی هر هفته مجبور است از نداشته ها گله کند و این فرهنگ به بازیکن هم تسری پیدا کرده است. غرهایی که بعد هر برد هم می شنویم و این کام هوادار را تلخ می کند. بهانه و ناله چیزهایی است که باید هر باشگاه برنده خود را از آن دور کند.

هر مربی سبک و سیاقی دارد اما برانکو هرگز مشکلاتش را اینچنین متوالی فریاد نمی زد و می دانست چگونه روحیه تیم و همچنین هوادارن را که حضورشان روی سکوها واجب بود، بالانس کند. اینها همه آموزه هایی بود که امید می رفت بعد از برانکو دیگران هم از آن درس بگیرند.

اعتماد آخرین سنگر 

9 هفته باقی مانده که حساس ترینش یک داربی سرنوشت ساز است. با توجه به فاصله 6 امتیازی و نوع بازی های استقلال که برای پیروزی تا ثانیه آخر تلاش می کند و گلر کم اشتباهی که درون دروازه اش می بیند حقیقتا کار یحیی برای تکرار قهرمانی سخت است. اما ناممکن نیست. دشوار است اما ناشدنی نیست. با توجه به بسته بودن درهای ورزشگاه که بعید است تا ته فصل باز شود، هواداران در فضای مجازی دو راه پیش رو دارند یا شروع به غر زدن کنند و بگویند فلانی باید اخراج شود و یک مربی خوب خارجی بیاید یا در این نه هفته با هر نتیجه ای، دست کم تا روزی که روی کاغذ شانس قهرمانی وجود دارد، از این مجموعه حمایت کنند. یحیی مربی خوبی برای پرسپولیس بوده و شخصا ترجیح می دهم حتی در صورت قهرمان نشدن، باز هم در پرسپولیس بماند. یادمان نرود که حمایت در روزهای سخت نامش هواداری است، وگرنه در روزهایی که که جام پشت جام توسط برانکو و یحیی می آمد، هوادار بودن از عهده هرکسی بر می آمد.

یحیی بهترین مربی ایرانی همه این سال های اخیر پرسپولیس بوده است. همین حالا هم احتمال بدل زدن و چرخیدن بازی از طرف او را دستکم نگیرید. هنوز 27 امتیاز پیش روی هر دو تیم مدعی است .