ائتلاف اصلاح‌طلبان و روحانی در دقیقه 90؟
به نظر می‌رسد اگر اصلاح‌طلبان رادیکال سیاست عدم مشارکت در انتخابات را پیش بگیرد، الباقی اصلاح‌طلب در روزهای منتهی به انتخابات به ناچار با طیف روحانی ائتلاف کنند.
هرچه به انتخابات نزدیک می‌شویم این پرسش بیشتر مطرح می‌شود که آیا اصلاح‌طلبان با هویت اصلاح‌طلبی خود وارد انتخابات می‌شوند یا می‌خواهند بار دیگر با سیاست ائتلافی در انتخابات ظاهر شوند؟ تا اینجای کار نشانه‌های زیادی مبنی بر ائتلاف جبهه اصلاحات با طیف روحانی با محوریت حزب اعتدال و توسعه دیده نمی‌شود، به دو دلیل؛ نخست آنکه طیف‌هایی از اصلاح‌طلبان باور دارند همگرایی با روحانی می‌تواند باعث ریزش هرچه بیشتر سبد رأی اصلاح‌طلبان شود زیرا مردم از عملکرد دولت‌های روحانی به شدت گلایه‌مند هستند و تا همین میزان هم حمایت اصلاح‌طلبان را باعث روی کار آمدن روحانی می‌دانند. شاید این تحلیل خالی از صحت نباشد زیرا عملکرد روحانی حتی باعث شد که جایگاه سید محمد خاتمی به عنوان لیدر جریان اصلاحات هم مخدوش شود و همان‌هایی که روزگاری به «تَکرار می‌کنم» خاتمی اقبال نشان می‌دادند، در پایان دولت روحانی این جمله را دست‌مایه ساختن طنز درباره خاتمی قرار داده بودند! نتیجه بی‌اعتمادی گسترده سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان به روحانی و جبهه اصلاحات هم باعث شد که اصلاح‌طلبان در دو انتخابات مجلس98 و ریاست‌جمهوری1400 شکستی بزرگ را تجربه کنند. اصلاح‌طلبان تصور می‌کردند اگر مجلس یازدهم و دولت سیزدهم نتوانند به وعده‌هایشان عمل کنند، مردم بار دیگر به سمت جبهه اصلاحات روی می‌آورند و حتی عملکرد فراکسیون امیدِ مجلس دهم و دولت روحانی را فراموش می‌کنند اما نه مجلس یازدهم بد عمل کرد و نه دولت سیزدهم مانند دولت روحانی در تحقق وعده‌هایش ناکام ماند و به همین دلیل جامعه هنوز به طور کامل ناکارآمدی‌های دولت روحانی را به یاد دارد.
با این اوصاف اصلاح‌طلبان متوجه شده‌اند که نمی‌توانند بر روحانی حساب ویژه‌ای باز کنند زیرا نام او کافی است تا همین اندک سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان از دست برود. البته در این بین احزابی مانند کارگزاران سازندگی بی‌میل نیست که ائتلافی با طیف روحانی و مشخصا ظریف و نیروهای حزب اعتدال و توسعه ایجاد کند ولی این نگاه در میان دیگر احزاب اصلاح‌طلب عمومیت ندارد.
البته یک فرضیه دیگر هم مطرح است؛ آنکه اگر تمام اصلاح‌طلبان راضی به شرکت در انتخابات نشوند و بخواهند سیاست عدم مشارکت را پیش بگیرند ممکن است نگاه کارگزاران احزاب مایل به شرکت در انتخابات را همراه خود کند؛ احزابی مانند ندای ایرانیان، مردم‌سالاری و اعتماد ملی. این احزاب تا اینجای کار می‌خواهند در انتخابات شرکت کنند ولی به نظر می‌رسد تمایلی به ائتلاف با طیف روحانی ندارند. اگر رادیکال‌ها با محوریت حزب اتحاد ملت خود را کنار بکِشند، هیچ بعید نیست که اصلاح‌طلبان باقی‌مانده در صحنه در دقیقه 90 و در روزهای منتهی به انتخاببات برای افزایش ظرفیت انتخاباتی خود با روحانی ائتلاف کنند.
در این بین طیف روحانی هم به شدت نیاز به ائتلاف با اصلاح‌طلبان دارد زیرا پر واضح است که روحانی و نیروهای نزدیک به او به صورت مستقل هیچ سرمایه اجتماعی‌ای ندارند و در شرایطی در میان اصولگرایان هم جایگاهی ندارند تنها راه ادامه حیات سیاسی برای آنها الصاق مجدد به اصلاح‌طلبان است. در واقع در مقطع کنونی این روحانی و اعتدال و توسعه است که بیش از همه به ائتلاف نیاز دارد.
منبع: فردا
دیدگاه تان را بنویسید