باز هم انتخابات و باز هم اقلیت پر هیاهوی‌ سهم‌خواه

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: هر چه به انتخابات نزدیک می‌شویم انتظار آن است که آرایش سیاسی جناح‌ها و احزاب شکل نهایی به خود بگیرد. اصولگرایان همواره سعی کرده‌اند که سیاست وحدت حداکثری را در پیش داشته باشند و دیده‌ایم که دوره‌های گذشته انتخابات بدنه اصلی اصولگرایی ولو با وجود اختلاف‌نظرهایی اما از لیست واحد سخن گفته‌اند تا آراء عمومی دچار تشتت نشود. در این دوره هم وقتی به سخنان چهره‌های برجسته اصولگرا رجوع می‌کنیم یا مواضع گروه‌های ریشه‌دار و اصیل را بررسی می‌کنیم، جز تمایل به رسیدن به لیست واحد مشاهده نمی‌کنیم. اما باز هم به روش سابق، طیفی اندک اما پرهیاهو که عمدتا با عنوان سوانقلابی‌ها شناخته می‌شوند، در مسیر تحقق وحدت انتخاباتی مانع ایجاد می‌کنند.

به یاد داریم همین طیف در انتخابات مجلس یازدهم در سال۹۸ باعث شدند لیست واحد روز آخر تبلیغات انتخاباتی منتشر شود که عملا فرصتی برای ارائه گسترده به مخاطبان جبهه اصولگرایی وجود نداشت.

اما دلیل چنین رویکرد ناسازگارانه چیست؟

سوپرانقلابی‌ها با درک دو واقعیت موجود چنین شیوه‌ای را در پیش گرفته‌اند؛ نخست آنکه می‌دانند از لحاظ کمی سرمایه اجتماعی قابل توجهی ندارند و از نظر گفتمانی هم حرفی برای گفتن ندارند؛ بنابراین نمی‌توانند ولو بخش اندکی از جامعه را همراه خود کنند. دومین موضوع آن است که آنها می‌دانند اگر بخواهند به طور مستقل وارد انتخابات شوند حتما به نتیجه دلخواهشان دست نمی‌یابند. در کنار اینها اما آنها میل به کسب قدرت حداکثری دارند. در واقع با دانستن در اقلیت‌بودن اما همه قدرت را می‌خواهند.

طبیعی است در یک وحدت منطقی سهم هر گروهی در لیست واحد مشخص است اما سوپرانقلابی‌ها به نوعی همه لیست را می‌خواهند و البته حمایت همه اصولگرایان‌ را. چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ آنها با ایجاد هیاهو و تهدید به ترک وحدت، در پی سهم‌خواهی‌اند. به نوعی آنها لیست واحد را می‌خواهند اما ایجاد هیاهوی انتخاباتی را مقدمه‌ای برای کسب سهم بیشتری از لیست قرار می‌دهند.

البته در این دوره از انتخابات ماجرا قدری متفاوت است زیرا جامعه نسبت به رویکردهای منفی این طیف واکنش نشان می‌دهد و می‌بینیم که جامعه کنونی به شدت مخالف هرنوع افراطی است چه افراط از جنس اصلاح‌طلبانه و وادادگی در برابر غربی‌ها و چه افراط به شکل آنچه سوپرانقلابی‌ها نشان‌ می‌دهند. از سوی دیگر حربه این طیف مبنی بر اینکه همه را غیرانقلابی معرفی کنند تا در این دایره فقط خودشان انقلابی دانسته شوند نیز عیان شده است و از قضا وقتی سخنان از جنس «مملکت مال‌حزب‌اللهی‌هاست» اتفاقا حزب‌اللهی‌های واقعی هم‌به چنین رویکردی واکنش منفی نشان می‌دهند زیرا همه دانسته‌اند سوپرانقلابی‌ها برای سهم.خواهی از قدرت پشت واژگان مورد پسند ملت پنهان‌ می‌شوند.