روزنامه سازندگی/ عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی در مطلبی نوشت: اصلاح‌طلبان در شرایطی در انتخابات سال‌های 92 و 96 به سمت کاندیدایی غیراصلاح‌طلب رفتند که شورای نگهبان آنها را در ارتباط با تایید کاندیدای اصلاح‌طلبی که پتانسیل رای‌آوری داشته باشد و مورد تایید بزرگان اصلاح‌طلب نیز باشد در فشار گذاشته بود.

پایگاه خبری تحلیلی مثلث آنلاین:

شهربانو امانی، ادامه داد: البته نقطه شروع این تصمیم همان سال 92 بود که ردصلاحیت مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، در آن ایام آنها را با ایده کاندیدای جایگزین روبه‌رو کرد با این امید که ظرفیت اجتماعی اصلاح‌طلبان بتواند فردی غیراصلاح‌طلب را به عنوان رئیس‌جمهوری که به دنبال آرمان‌های اصلاح‌طلبان و خواسته‌های مردم باشد به پاستور بفرستد.

مردم به انتخاب و گزینه اصلاح‌طلبان در این زمینه اعتماد کردند و حاصل آن ریاست‌جمهوری آقای روحانی در سال 92 بود. آقای روحانی اصلاح‌طلب نبود و هرگز نیز نخواست که چنین ادعایی داشته باشد. شعارها و دغدغه‌هایشان اما انطباق زیادی با راه و روش اصلاح‌طلبان داشت.

این انطباق در آن شرایط تدبیر کاندیدای جایگزین را مقابل جریان اصلاحات قرار داد. دولت اول ایشان و البته ادبیات ایشان نیز نشانه‌ای زیادی از این انطباق داشت. اگرچه به حق با دست‎اندازهای زیادی نیز مواجه شدند و راه‌شان نه در دولت اول و بدتر از آن، در دولت دوم هموار نبود.

با توجه به جمیع شرایط این تصمیم در انتخابات 96 نیز تکرار شد. در دولت دوم اما مسائل زیادی تغییر کرد؛ سختی‌ها زیاد شد اما ادبیات رئیس‌جمهور نیز تغییرات عجیبی داشت علاوه بر این بخش زیادی از وعده‌های ایشان در ارتباط با سیاست داخلی و مسائل اجتماعی و مدنی محقق نشد.