بهترین شیوه های امنیت شبکه؛ حفاظت جامع در برابر تهدیدات سایبری و تقویت دفاع های شبکه

در دنیای امروز که تهدیدات سایبری پیچیده تر از همیشه شده اند، پیروی از بهترین شیوه های امنیت شبکه اهمیت بیشتری پیدا کرده است. این مقاله به بررسی مجموعه ای از بهترین شیوه ها و فناوری های امنیتی شبکه می پردازد که شما را در مقابله با دسترسی های غیرمجاز و نقض های داده ها یاری می کند.

انواع دستگاه های شبکه و راهکارهای امنیتی

قبل از بررسی بهترین شیوه های امنیت شبکه برای سازمان ها و جلوگیری از هک شدن شبکه ها، بیایید نگاهی به انواع رایج دستگاه های شبکه و راهکارهای امنیتی که سازمان ها می توانند از آن ها بهره ببرند، بیاندازیم:

• بریج ها روزگاری برای اتصال دو یا چند میزبان یا بخش شبکه استفاده می شدند. اما امروزه قدیمی شده اند و دیگر استفاده نمی شوند.
• هاب ها روزگاری برای اتصال دستگاه های شبکه محلی (LAN) به کار می رفتند. به دلیل نداشتن هوش داخلی، هاب ها در تنظیمات شبکه های مدرن کمتر مورد استفاده قرار می گیرند.
• سوئیچ شبکه دستگاه پیش فرضی است که کامپیوترها، سرورها، پرینترها و سایر دستگاه ها را در یک شبکه محلی (LAN) به هم متصل می کند. این دستگاه از آدرس های MAC برای مدیریت و ارسال داده ها به دستگاه های خاص استفاده می کند. برخلاف هاب، سوئیچ ها می توانند ترافیک را به طور هوشمندانه ای هدایت کنند تا از ازدحام شبکه کاسته و عملکرد آن را بهبود دهند.
• روتر شبکه بسته های داده را بین شبکه های مختلف هدایت می کند تا اتصال اینترنت و ارتباطات شبکه داخلی را تسهیل کند. روترها از آدرس های IP برای تعیین بهترین مسیر برای انتقال بسته های داده بین شبکه ها استفاده می کنند. آن ها همچنین می توانند ویژگی های امنیتی مانند لیست های کنترل دسترسی را برای محدود کردن دسترسی به شبکه فراهم کنند.
• گیت وی به عنوان یک واسطه عمل می کند برای دستگاه های موجود در شبکه های مختلف که به آن ها اجازه می دهد حتی اگر از پروتکل های ارتباطی متفاوتی استفاده کنند، با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
• فایروال یک شبکه را از شبکه دیگر جدا می کند. فایروال ها هم به صورت سخت افزاری و هم نرم افزاری وجود دارند و می توانند در دستگاه هایی مانند روترها یا سرورها ادغام شوند. نمونه کلاسیک فایروال، دستگاهی اختصاصی است که به عنوان یک مانع بین شبکه داخلی و دنیای بیرونی عمل می کند.

سیستم کنترل دسترسی شبکه (NAC)

یک سیستم NAC ارزیابی می کند که آیا دستگاه هایی که قصد دسترسی به شبکه را دارند، مطابق با استانداردهای امنیتی تعریف شده (مانند نرم افزار آنتی ویروس به روز، به روزرسانی های سیستم و تنظیمات پیکربندی خاص) هستند یا نه، و سپس دسترسی را اعطا یا رد می کند.

فیلتر وب

فیلتر وب دسترسی به محتوای اینترنت را بر اساس معیارهای از پیش تعریف شده محدود می کند. به عنوان مثال، این نوع راهکار امنیتی می تواند دسترسی به سایت های مخرب یا نامناسب را طبق سیاست های سازمان مسدود کند.

سرور پروکسی

سرور پروکسی به عنوان یک واسطه بین دستگاه کاربر و اینترنت عمل می کند. سرورهای پروکسی می توانند آدرس IP کاربر را مخفی کنند و همچنین درخواست های وب را فیلتر کرده تا دسترسی به سایت ها یا محتوای مخرب را مسدود کنند.

فیلتر ایمیل (فیلتر هرزنامه)

فیلتر ایمیل کمک می کند تا ایمیل های ناخواسته به صندوق ورودی کاربر نرسند، یا ایمیل را دریافت کرده ولی پیوندهای مشکوک و پیوست های مخرب را حذف می کند. فیلترهای ساده از سیاست های سازمانی یا الگوهای مشخص شده توسط فروشنده برای شناسایی هرزنامه استفاده می کنند؛ فیلترهای پیشرفته از روش های استنباطی برای شناسایی الگوهای مشکوک یا فراوانی کلمات استفاده می کنند.

ابزارهای کاهش حملات DDoS

این ابزارها برای شناسایی حملات توزیع شده منع سرویس (DDoS) در مراحل اولیه طراحی شده اند، به ترافیک اضافی ناشی از این حملات رسیدگی می کنند و به شناسایی منبع حمله کمک می کنند.

متوازنساز بار

متوازنسازهای بار به امنیت شبکه کمک می کنند با توزیع یکنواخت ترافیک شبکه میان چندین سرور. برای مثال، آنها می توانند از بارگذاری بیش از حد یک سرور در طول حملات DDoS جلوگیری کنند.

برای اطلاعات بیشتر، مدل OSI برای سیستم های شبکه را در ضمیمه A بررسی کنید.

بهترین شیوه های امنیت شبکه سازمانی

با در نظر گرفتن این مباحث پایه ای، بیایید به بررسی بهترین شیوه های امنیت شبکه بپردازیم که می توانند به سازمان شما کمک کنند تا وضعیت امنیتی خود را بهبود بخشند، حملات را مسدود کنند و همچنین بهترین شیوه ها برای شناسایی و واکنش به تهدیدات در حال پیشرفت را معرفی کنند.

بهترین شیوه های امنیت شبکه برای پیشگیری از تهدیدات

شبکه خود را تقسیم بندی کنید

یکی از اصول اساسی در امنیت شبکه، تقسیم بندی شبکه است که شامل تقسیم شبکه به نواحی منطقی یا کاربردی می شود. این کار می تواند به صورت فیزیکی با استفاده از روترها و سوئیچ ها یا به صورت مجازی با استفاده از VLANها انجام شود. هدف از این کار، محدود کردن یک نقض امنیتی به یک منطقه خاص است تا اختلال و آسیب محدود شود. تقسیم بندی همچنین به تیم های فناوری اطلاعات این امکان را می دهد تا کنترل ها و نظارت های امنیتی مختلفی را برای هر منطقه اعمال کنند.

به ویژه، سازمان ها می توانند یک ناحیه غیرنظامی (DMZ) راه اندازی کنند که به عنوان یک منطقه میانجی بین شبکه داخلی و اینترنت یا شبکه های غیرمطمئن دیگر عمل کند. DMZ خدماتی که به بیرون از سازمان متصل هستند مانند سرورهای برنامه های وب را میزبانی می کند؛ اگر این خدمات به خطر بیفتند، مهاجم دسترسی مستقیم به شبکه داخلی نخواهد داشت.

یک نوع پیشرفته تر تقسیم بندی، "گاف هوایی" (air gap) است که در آن سیستم ها (مانند سرورهایی که نسخه پشتیبان یا اطلاعات حساس دارند) کاملاً از شبکه جدا می شوند.

دستگاه های امنیتی خود را به درستی قرار دهید

نحوه قرارگیری دستگاه های امنیتی شما بر میزان حفاظت آن ها تأثیرگذار است. موقعیت یابی مؤثر فایروال ها به ویژه اهمیت زیادی دارد. ایده آل ترین حالت این است که فایروال ها در هر تقاطع زون های شبکه قرار گیرند تا به عنوان یک مانع میان بخش های مختلف شبکه عمل کنند. فایروال های مدرن اغلب ویژگی های یکپارچه ای مانند سیستم های شناسایی و جلوگیری از نفوذ، کاهش حملات DDoS، و فیلترینگ وب دارند که آن ها را برای دفاع در مرز شبکه مناسب می سازد.

فایروال های برنامه وب (WAFs) بهتر است در نواحی ای قرار گیرند که برنامه ها میزبانی می شوند، مانند DMZ. این قرارگیری به محافظت از برنامه های وب در برابر تهدیداتی مانند تزریق SQL و اسکریپت نویسی بین وبی (XSS) کمک می کند. متوازن سازهای بار که ترافیک برنامه را مدیریت می کنند یا سرورهای DNS نیز باید در DMZ قرار گیرند تا جریان ترافیک بهینه شده و امنیت بهبود یابد.

تأمین امنیت فیزیکی تجهیزات شبکه

یکی دیگر از بهترین شیوه های زیرساخت امنیتی شبکه، کنترل دقیق دسترسی به زیرساخت های شبکه است. فقط پرسنل مجاز باید به مکان هایی مانند کمدهای سیم کشی، فریم های توزیع اصلی (MDF)، فریم های توزیع میانه (IDF)، سرورها و به ویژه مراکز داده دسترسی داشته باشند. برای ورود به هر منطقه حساس باید احراز هویت انجام شود.

علاوه بر این، سازمان ها باید استفاده از فلش های USB و درایوهای خارجی را ممنوع کنند تا از انتقال داده های حساس توسط افراد داخلی جلوگیری شود.

استفاده از ترجمه آدرس شبکه (NAT)

ترجمه آدرس شبکه (NAT) تمام آدرس های خصوصی یک سازمان را به یک آدرس IP عمومی واحد برای ارتباطات خارجی ترجمه می کند. بدون NAT، مدت ها پیش دنیا از آدرس های IPv4 خود خالی می شد. اما مزیت NAT برای امنیت شبکه این است که ساختار شبکه داخلی را از دیدگاه خارجی ها پنهان می کند و لایه ای از حریم خصوصی و امنیت اضافه می کند.

استفاده از فایروال های شخصی

فایروال های شخصی فایروال های نرم افزاری هستند که روی هر کامپیوتر یا سرور نصب می شوند. در حالی که این فایروال ها اغلب در سیستم عامل ها گنجانده شده اند، می توانند به عنوان برنامه های جانبی نیز نصب شوند. مشابه با فایروال های معمولی، این فایروال ها ترافیک ورودی و خروجی را محدود کرده تا از دستگاه محافظت کنند.

پیکربندی فایروال های شخصی ممکن است در ابتدا زمان بر باشد، به دلیل تنوع برنامه ها و خدماتی که روی دستگاه اجرا می شود. با این حال، عدم انجام این کار به خاطر راحتی می تواند دستگاه ها را در برابر بدافزارها و هک شدن آسیب پذیر کند. همیشه فایروال های شخصی را فعال کنید تا امنیت هر دستگاه در شبکه گسترده تر تضمین شود.

استفاده از فهرست سفید (Whitelisting)

فهرست سازی برنامه ها یک استراتژی است که در آن فهرستی از نرم افزارهای مجاز ایجاد شده و تنها به آن برنامه ها اجازه اجرا داده می شود. این استراتژی می تواند به طور قابل توجهی ریسک را کاهش دهد؛ به عنوان مثال، می تواند از اجرای بدافزاری که از طریق حملات فیشینگ یا سایت های مخرب منتقل شده جلوگیری کند.

با این حال، فهرست سفید همیشه عملی نیست، زیرا این فهرست باید با تمام برنامه هایی که هر فرد در سازمان دلیل قانونی برای اجرای آن ها دارد، به روز نگه داشته شود.

استفاده از سرور پروکسی وب برای مدیریت دسترسی به اینترنت

با احراز هویت و نظارت بر اتصالات خروجی، سرور پروکسی وب کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که تنها ترافیک وبی که توسط کاربران قانونی آغاز شده است، اجازه داده می شود. به عنوان مثال، این می تواند از ارتباط بدافزار موجود در شبکه با سرور فرمان و کنترل مهاجم جلوگیری کند.

خودکارسازی پاسخ به حملات در مواقع مناسب

بسیاری از ابزارهای امنیتی مدرن می توانند برای پاسخ دهی خودکار به تهدیدات شناخته شده پیکربندی شوند. برای مثال، این سیستم ها می توانند:

• مسدود کردن آدرس IP، یک سیستم IPS یا فایروال می تواند آدرس IP منبع حمله را مسدود کند. این گزینه در برابر حملات فیشینگ و حملات منع سرویس بسیار مؤثر است. با این حال، برخی از مهاجمین در حین حملات آدرس IP منبع را جعل می کنند، بنابراین ممکن است آدرس اشتباهی مسدود شود.

• قطع ارتباطات، روترها و فایروال ها می توانند طوری پیکربندی شوند که ارتباطاتی که مهاجم با سیستم آسیب دیده برقرار کرده است را قطع کنند، با هدف قرار دادن بسته های RESET TCP به سمت مهاجم.

• جمع آوری اطلاعات اضافی، ابزارها همچنین می توانند اطلاعات ارزشمندی جمع آوری کنند که به تعیین نقطه دسترسی اولیه، حساب های آسیب دیده، نحوه حرکت مهاجم در شبکه و داده های آسیب دیده کمک کنند.

یک شیوه نهایی امنیت شبکه

یک شیوه نهایی امنیت شبکه که هم در پیشگیری از تهدیدات و هم در شناسایی و پاسخ به تهدیدات کاربرد دارد:

استفاده از چندین فروشنده

استفاده از راه حل هایی از فروشندگان مختلف به تقویت تاب آوری سایبری کمک می کند، چرا که خطر مرتبط با یک نقطه شکست واحد را کاهش می دهد. اگر یک راه حل از یک فروشنده آسیب دیده باشد، وجود راه حل های دیگر از فروشندگان مختلف کمک می کند تا سپر دفاعی حفظ شود.

این رویکرد همچنین سازگاری بیشتری را برای پاسخ به تهدیدات و نیازهای امنیتی در حال تحول فراهم می آورد. به طور کلی، این شیوه می تواند منجر به قیمت گذاری رقابتی و تشویق به نوآوری شود، زیرا فروشندگان سعی می کنند پیشرفته ترین و مقرون به صرفه ترین راه حل ها را ارائه دهند.

نتیجه گیری

با پیروی از بهترین شیوه های امنیت شبکه که در اینجا توضیح داده شده اند، سازمان شما می تواند خطر وقفه های پرهزینه کسب وکار و حوادث امنیتی را کاهش دهد و همچنین اطمینان حاصل کند که با الزامات سختگیرانه ی قانونی امروزی مطابقت دارد.