چند ماه سر نوشت ساز ؛ سرنوشت حسن روحانی چه خواهد شد ؟

شرق: اواخر تیر 1400 را فرض کنید؛ حسن روحانی به روزهای پایانی دولت دومش رسیده و باید صندلی ریاست در پاستور را به رئیس‌جمهور بعدی تحویل دهد. تا آن روز، روحانی قطعا با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم خواهد کرد. رئیس‌جمهوری این روزها در حالی مدیریت کشور را برعهده دارد که مهم‌ترین معضل پیش‌روی او کرونا و مشکلات اقتصادی است. حال به این مشکلات باید تشکیل مجلس یازدهم را نیز اضافه کرد که از طیف منتقدان دولت تشکیل شده و هفته گذشته شمشیر را برای روحانی از رو بسته بودند، برخی نمایندگان برای طرح سؤال از رئیس‌جمهور امضا جمع کردند و حتی نماینده خمینی‌شهر، بعد از حضور محمد‌جواد ظریف در صحن پارلمان، خطاب به رئیس مجلس گفت که نشستن و گوش‌دادن به حرف‌های وزرا بی‌ثمر است و استیضاح رئیس‌جمهور را کلید بزنید. البته سخنان مقام معظم رهبری با نمایندگان مجلس و تأکید ایشان بر کار دولت‌ها تا آخرین روز، ترمز حمله به دولت را کشید و همین باعث شد تا روحانی در جلسه هیئت دولت از هم‌افزایی قوا با یکدیگر بگوید و محمدباقر قالیباف نیز در یک گفت‌وگوی تلویزیونی اعلام کرد نمی‌خواهیم چوب لای چرخ دولت بگذاریم؛ اما آیا تنها مشکل روحانی با مجلس است؟ گرانی و تورم به همراه تحریم‌هایی که بعد از خروج آمریکا از برجام صورت گرفته شده است، فشار اقتصادی شدیدی برای مردم و دولت ایجاد کرده که مخاطرات آن را می‌توان در رسیدن قیمت دلار به بالاترین حد خود در سال‌های اخیر دید. البته در یک سال باقی‌مانده از دولت روحانی، یک اتفاق دیگر نیز رخ خواهد داد که شاید راه پرفراز‌و‌نشیب دولت را کمی هموار کند؛ انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در پیش است و با فرض اینکه دونالد ترامپ دوباره انتخاب نشود، این امیدواری وجود دارد که آمریکا دوباره به برجام برگردد و فعالیت‌های اقتصادی رونق بگیرد. روحانی که شعارهای انتخاباتی‌اش در 92 و 96 در میان طرفداران او که قشر عظیم اصلاح‌طلبان را شامل می‌شد، بارقه امیدی ایجاد کرده بود. آنها امیدوار بودند در سایه گشایش‌های اقتصادی در مسائل سیاسی و اجتماعی مانند رفع محدودیت‌های محصوران و انتخاب وزیر زن، اتفاق‌های خوبی رخ دهد؛ اما نه‌تنها این اتفاقات رخ نداد؛ بلکه در دو نوبت در سال 96 و 98 شاهد اعتراضات گسترده برای گرانی‌ها و افزایش قیمت بنزین بودیم که در مقاطع کوتاه حتی باعث قطع اینترنت در کشور شد. حالا روحانی در یک سال پیش‌رو باید به اندازه هفت سال گذشته تلاش کند تا کارنامه مثبتی از دوران خود به جا بگذارد؛ چرا‌که دولت او چه موفق و چه ناموفق در خاطرات سیاسی مردم ثبت خواهد شد.

مرعشی: لازم است دولت با همراهی ملت مشکلات را حل کند

حسین مرعشی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و سخنگوی حزب کارگزاران سازندگی، در تحلیل آنچه در یک سال آینده خواهد گذشت، به «شرق» گفت: «در وهله نخست باید بدانیم که انتخابات سال آینده فرصتی بسیار بزرگ برای کشورمان است که بتوانیم در پی آن روابط بین دولت و ملت را تقویت کنیم تا بتوانیم با همکاری هم در برابر فشارهای ظالمانه نظام‌های سلطه‌گر از‌جمله آمریکا ایستادگی کنیم و همت‌مان بر آن شود که موقعیت و قدرت جمهوری اسلامی ایران در عرصه جهانی تقویت شود. باید با امید فراوان برای سامان‌دادن به اوضاع تلاش کنیم و از فرصت تاریخی انتخابات 1400 استفاده کنیم و هم مردم درباره اهمیت انتخابات سال آینده آگاه باشند و هم مسئولان نظام؛ اما واقعیت این است که امروز در شرایط سختی به سر می‌بریم و مردم برای تأمین هزینه‌های اولیه زندگی‌شان هم دچار مشکل‌اند. تردیدی نیست که برای حل مشکلات موجود به یک خیزش ملی راستین نیاز است؛ به‌نحوی‌که دولت با همکاری و همیاری ملت سعی در رفع مشکلات موجود داشته باشد». او ادامه داد: «دولت در شرایط فعلی کار خاصی نمی‌تواند انجام دهد و از قضا هر دولت دیگری هم در شرایط کنونی قرار می‌گرفت، نمی‌توانست کاری کند. ما در سال گذشته به دلیل تحریم‌های ظالمانه از درآمد صد میلیارد‌دلاری فروش نفت محروم شدیم. واقعا دولت چه می‌تواند بکند؟ اگر بخواهد هزینه‌ها را کنترل کند، باید نیروها را تعدیل کند و اگر چنین کند، بر بی‌کاری دامن زده است و اگر تعدیل نکند و بخواهد دیوان‌سالاری موجود را حفظ کند، باید منابع تأمین هزینه‌ها را قرض کند. در کشور نیازهایی وجود دارد که باید رفع شوند. مردم ایران مانند مردم کره شمالی زندگی نمی‌کنند که مصرف‌شان پایین باشد و اصلا مردم ایران به مصرف بالا عادت کرده‌اند. همیشه فروشگاه‌های ما پر از کالا بوده است؛ بنابراین دولت نمی‌تواند با حداقل مصرف کشور را اداره کند. البته در مقطع کنونی با هماهنگی دولت و مجلس می‌توان ترمیم‌های اندکی انجام داد؛ اما ترمیم اساسی در مقطع کنونی امکان‌پذیر نیست».

سلامتی: باید مشکلات کشور را با اراده‌ای مانند ایام کرونا حل کنیم

محمد سلامتی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب هم درباره این بحث به «شرق» گفت: «مهم‌ترین مسئله این‌ روزهای کشور اقتصاد و معیشت است و اگر موضوع تولید در کشور حل و متعاقبش اشتغال ایجاد شود، می‌توان امید داشت که بخشی از مشکلات موجود رفع شود. این بحث را با ذکر مثال نوع مدیریت در ایام کرونا ادامه می‌دهم. شما ببینید که دولت چطور توانست به ‌طور نسبی شیوع بیماری کرونا را کنترل یا دست‌کم از میزان جان‌باختگان بکاهد؟ با توجه به نقایص موجود در دولت کمتر کسی انتظار داشت که دولت بتواند از پسِ این مسئولیت برآید؛ اما برآمد و نسبتا خوب عمل کرد. ما از کشورهای اروپایی و آمریکا در کنترل کرونا بهتر عمل کردیم؛ زیرا موضوع ملی قلمداد شد و همه مسئولان موظف‌ شدند که برای رفع بحران تلاش کنند. من چند سال پیش گفتم که مشکل اقتصادی مهم‌ترین موضوع کشور است و گرچه برجام تصویب شده است؛ اما نتایج اقتصادی برجام تا دو سال آینده در اقتصاد ایران دیده نمی‌شود؛ هرچند که برجام با عهدشکنی آمریکا دچار مشکلات جدی شد. من در آن مقطع هشدار دادم که جدای از برجام باید به تولید داخلی متکی باشیم و اجازه ندهیم که تولید کاهش یابد؛ زیرا برای جبران لطمات گسترده‌ای که دولت‌های نهم و دهم به اقتصاد کشور وارد کرده بود، ضرورت داشت که تولید اولویت کشور باشد. از سوی دیگر باید مشکل بی‌کاری حل می‌شد. وزارت امور خارجه هم باید در بازاریابی جهانی وارد می‌شد و سفرا موظف می‌شدند که در کشورهای مختلف زمینه صادرات کالاهای ایرانی را فراهم کنند. اکنون هم مانند آن روزها همچنان مشکلات اقتصادی بر جای خود باقی است؛ اما ما یک تجربه بیشتر از آن زمان داریم و آن مدیریت در ایام کروناست. مدیریت کرونا معلوم کرد که اگر مسئولان به صورت یکپارچه به همراه اراده مردم مترصد حل مشکل باشند، می‌توانند و این یک امر محال نیست».