تکرار دو سناریوی انتخاباتی؛ از آشوب 88 تا تخریب‌‌های 96

گروه سیاست مثلث‌آنلاین: تحرک انتخاباتی اصلاح‌طلبان نشان می‌دهد که ایشان دو روزهای اخیر دو هدف را دنبال می‌کنند که در واقع ترکیبی از دو انتخابات 96 و 88 است. آنها از یک‌سو از حضور احتمالی سیدابراهیم رئیسی در انتخابات به شدت ترسیده‌اند و می‌کوشند مانند سال96 او را تخریب کنند و دست به یک دو قطبی کاذب بزنند. اصلاح‌طلبان در آن سال با سیاست سیاه‌ و سفید کردن فضا یا به تعبیری دیو و دلبر نشان دادن نامزدها حسن روحانی یک نیروی مدافع حقوق مردم ساختند و رئیسی را نماد عدم ارتباط با جامعه بین‌المللی ساختند تا در پی ایجاد چنین هراسی از رئیسی مردم رأی خود را به روحانی بدهند. البته در همان سال‌ هم این سیاست به طور کامل کار نکرد؛ چنانکه رئیسی توانست رأی بالای 16میلیونی را تجربه کند. گرچه این سیاست دوقطبی‌سازی روحانی را با پیروزی شکننده روانه پاستور کرد اما از آن انتخابات تا کنون مردم دریافتند که روحانی آن دلبری که اصلاح‌طلبان نشان می‌دادند هم نبود و حتی در حوزه سیاست خارجی که اصلاح‌طلبان به عنوان نماد دولت درنظر گرفته بودند هم مهم‌ترین لطمات به کشور و مردم وارد شد؛ به نحوی که آمریکا از برجامِ بدون ضمانت اجرا خارج شد و سخت‌ترین تحریم‌ها علیه ایران وضع شد. در چنین شرایطی مردم دیگر اعتنایی به دوقطبی‌های اصلاح‌طلبان نشان نمی‌دهند هرچند آنها به دلیل خالی بودن دستانشان همچنان سعی می‌کنند شرایطی مانند سال96 را رقم بزنند و با تخریب رئیسی مردم را به سمت خود بکشانند که حتما مردم در پی مشاهده ناکارآمدی دولتِ اصلاح‌طلبان و فراکسیون امید در مجلس دهم به این نتیجه رسیده‌اند که اصلاح‌طلبان طرحی برای اداره کشور ندارند و تلاش آنها برای در اختیار گرفتن مسئولیت‌ها نه از سر خیرخواهی برای کشور و ملت، که برای نفع شخصی، جناحی و گروهی خود است.

دومین سناریوی اصلاح‌طلبان که هم‌زمان با طرح نخست پیش می‌رود، ایجاد شرایطی مشابه انتخابات سال88 است. آنها که می‌دانند در انتخابات 1400 جایگاهی در بین مردم ندارند بی‌تمایل به ایجاد تشنج در انتخابات نیستند. مهم‌ترین نشانه این موضوع هم حضور احتمالی مصطفی تاجزاده در انتخابات است. تاجزاده نیرویی رادیکال و شاختارشکن است که در سال‌های اخیر به دفعات عدم اعتقاد خود به مبانی جمهوری اسلامی را نشان داده است. ورود تاجزاده به انتخابات با علم به اینکه تأیید صلاحیت نمی‌شود صرفا برای آن است که مردم را تحریک به آشوب کنند که البته به نظر می‌رسد تکرار سناریوی 88 هم غیرممکن باشد زیرا مردم دیگر توجهی به اصلاح‌طلبان ندارند که بخواهند به حرف آنها تنشی ایجاد کنند اما بی‌توجهی مطلق مردم به اصلاح‌طلبان به معنای نفی تصمیم آنها برای ایجاد آشوب انتخاباتی نیست زیرا آنها تلاش خود را برای متشنج‌کردن فضا به کار می‌گیرند و اگر به فرض محال مردم به حرف آنها توجه کردند که به مقصود که برهم زدن یک انتخابات واقعی باشد، رسیده‌اند و اگر مردم اعتنایی نکنند آنها در فضای سیاسی می‌گویند شکست مطلق ما ناشی از ردصلاحیت‌ها بوده است.

به هر روی اصلاح‌طلبان در انتخابات 1400 کاملا شکست‌خورده‌اند زیرا دیگر مردم اعتنایی به آنها ندارند و شاید اجرای چنین طرح‌هایی برای سرپوش گذاشتن بر انتقاد عمومی نسبت به عملکردشان باشد.